Przełamałam się i weszłam do lodowatej wody. Już wiem, w czym tkwi fenomen morsowania

W 1750 r. zaczęto zalecać pływanie i picie wody morskiej w celu leczenia szeregu chorób – co warto podkreślić, to właśnie zimę uważano za najlepszy okres na te aktywności. Pod koniec XVIII wieku poszło już "z górki". Zaprojektowano kostium kąpielowy, rozwinęły się kurorty, pojawiły się reklamy o korzyściach kąpieli w morzu, na plażach zaczęli pojawiać się ratownicy.

– Uważa się, że korzyści zdrowotne [kąpieli w zimnej wodzie] są wynikiem reakcji fizjologicznych i środowiska biochemicznego wywołanego ekspozycją na zimną wodę. Podczas pływania w zimnej wodzie dochodzi do ostrych zmian fizjologicznych, z powtarzającymi się zmianami adaptacyjnymi, które mogą mieć również wpływ na zdrowie. […] Opisano różne aspekty, takie jak wpływ na układ sercowo-naczyniowy, aspekty psychologiczne i immunologiczne – czytamy w artykule "Cold Water Swimming – Benefits and Risks: A Narrative Review" międzynarodowego zespołu badaczy.

Eksperci wskazują, że ekspozycja na zimną wodę obniża ciśnienie krwi, zmniejsza stężenie trójglicerydów i noradrenaliny, działa przeciwdepresyjnie. Dodatkowo wzrasta wrażliwość na insulinę, a także leukocyty i monocyty. Czyli w skrócie: jesteśmy bardziej odporni na infekcje.

Zapalony mors na moją panikę i jęczenie, że nienawidzę zimna, odpowiada, że aby morsować, nie trzeba przejść żadnego przygotowania termicznego. I w tym sensie jest to aktywność dla każdego – nie potrzebujemy konkretnego treningu przed pierwszym wejściem. Jeżeli jednak mamy problemy ze zdrowiem, np. z sercem czy ciśnieniem, powinniśmy zasięgnąć porady lekarza.

– Pamiętaj, żeby zabrać ubrania wciągane – bez guzików czy skomplikowanych zapięć. Będziesz miała zmarznięte dłonie, co może utrudnić sprawne ubranie się. Konieczne są również klapki – naczynia krwionośne w skórze gwałtownie się kurczą, co daje nam korzyści immunologiczne, ale nasza skóra jest znieczulona. Dzięki temu nic nas nie boli, więc gdy na coś nadepniemy i się zranimy, to nawet nie poczujemy – mówi Krzysiek.

To bardzo ważna uwaga, szczególnie dla tych, którzy planują morsować w miejskich jeziorkach. Niestety często na ich dnie możemy trafić na rozbite szkło czy inne ustrojstwa, podrzucane przez ludzi, którym trudno zrozumieć, że śmieci wyrzucamy do śmietników.

O tym, że "nie czuć bólu" przekonałam się niestety sama. Swój pierwszy morsowy raz przeżyłam w gliniance, do której wchodzi się po schodkach. Schodki były oblodzone i o ile wejście bez wywrotki było średnio trudne, to już wyjście, gdy moje nogi były sztywne z zimna, stanowiło nie lada wyzwanie. Wyszła, ale jakim kosztem…

Dopiero przebierając się, zobaczyłam strużkę krwi, bo tak jak mówił Krzysiek, nie poczułam, że coś sobie zrobiłam. Ból nadszedł dopiero za kilka godzin.

I tutaj już nie ma czasu na kombinowanie – trzeba wejść stanowczym, w miarę szybkim krokiem, uważając, by nie zamoczyć dłoni w rękawiczkach. Reakcje są różne, ja piszczałam i przeklinałam. Podejrzewam, że również dlatego, że chwilę przed bardzo się zestresowałam. Wspominałam, że jestem osobą ciepłolubną, więc gdy już nie miałam odwrotu, byłam na skraju paniki.

Najpierw spędziłam w wodzie 2 minuty. Zdrętwiało mi ciało, miałam wrażenie, że moje nogi to dwie zabetonowane kłody, którymi bardzo trudno poruszać. Przez 2 minuty pytałam, czy już mogę wyjść i próbowałam uspokoić oddech. Chociaż muszę przyznać, że początkowy ból zaczął ustępować i nagle było mi już wszystko jedno, bo i tak niewiele czułam.

– Po dwóch minutach wychodzimy z wody, mamy kolor prosiaczkowaty, ale rozgrzewamy się i… wchodzimy jeszcze na minutę – i to jest bardziej hardkorowe, bo naczynia krwionośne zamknęły się przy pierwszym wejściu, otworzyły się przy wyjściu z wody, teraz się znowu zamkną i to zamykanie jest jak akupunktura, milion igiełek na ciele. Fitness dla naczyń krwionośnych – mówi z uśmiechem Krzysiek, a ja jęczę, że może nie muszę tego sprawdzać…

– Musisz – odpowiada stanowczo. I dodaje: "To otwieranie i zamykanie naczyń krwionośnych dużo daje, jeżeli chodzi o odporność. Mamy w warstwie podskórnej w naczyniach krwionośnych uwięzioną tzw. pulę utajoną limfocytów. To są ciałka odpowiedzialne za działanie immunologiczne, ale gdy są uwięzione, nie mogą w tym uczestniczyć. A jak my nagle nasze naczynia krwionośne otwieramy i zamykamy, to ta pula jest uwalniana". Uwalniania oczywiście krótkotrwale, ale jednak.

Więc robię te pajacyki i wchodzę jeszcze na minutę. I ta minuta to już poważny ból. Nie udało mi się nie zamoczyć rękawiczek, więc myślę o tym, że to koniec, zdrętwieją mi palce i nie wyjdę. Mężczyzna obok prosi, żebym potrzymała jego okulary, bo sam chce zanurzyć również głowę. Inny pływa. Co jednak warto podkreślić: jeżeli chcemy tylko postać, a nie pływać i dopiero zaczynamy morsować, to nie ma sensu robić tego "na czas". Zanurzenie powinno trwać około 3 minut. To wystarczy.

Osobnym tematem jest pływanie, które praktykują osoby bardziej doświadczone. Jeżeli jednak planujecie morsować po raz pierwszy lub dopiero rozpoczynacie tę przygodę, nie przesadzajcie. Nie musicie stać 10 minut w wodzie. Możecie sobie zaszkodzić, a przecież nie o to chodzi.

W końcu wychodzę i z zaskoczeniem stwierdzam, że nie jest mi zimno. Nie trzęsę się. Oczywiście i tak szybko się osuszam i zakładam ciepłe ubrania, owijam się szalem, piję herbatę i cieszę się, że to już za mną.

Jednak osoby, które spotkałam w Pruszkowie, morsują regularnie i wszyscy potwierdzili, że później czują niesamowitą energię przez cały dzień. Czy zatem mogę uznać, że odkryłam, w czym tkwi sekret morsowania? Myślę, że tak. Chodzi o atmosferę, wyjście z domu, aktywność i spędzenie czasu z innymi, często obcymi ludźmi. Potrzebowaliśmy rozrywki, która zastąpi nam kina i puby, tak chętnie odwiedzane zimą. Ja nie poczułam miłości do morsowania. Nie planuję robić tego regularnie, uważam jednak, że warto spróbować.

To bardzo ciekawe doświadczenie i jeżeli mam wybrać największy plus wejścia do zimnej wody, to zdecydowanie jestem z siebie szalenie dumna, że się przełamałam i to zrobiłam.