Wanda Nowicka nazwała padaczkę "potwornym upośledzeniem". Powrót do średniowiecza?

Jednym z tematów ostatniego programu "Tomasz Lis na żywo" była aborcja. Wanda Nowicka z Ruchu Palikota przy tej okazji podzieliła się z wszystkimi historią chorego dziecka, które jest ponoć "potwornie upośledzone" i bardzo się ze swoją chorobą męczy. Zapytana, co to właściwie za schorzenie, odpowiedziała krótko: "padaczka".

Iwona Sierant, prezes Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci Chorych na Padaczkę, mówi naTemat, że nazwanie tej choroby "potwornym upośledzeniem" kompromituje Nowicką. – Powiedziała straszną bzdurę i udowodniła, że nie ma żadnego pojęcia o chorobie. Nie jest przecież tak, że z padaczki wynika upośledzenie – stwierdza.

Podobnego zdania jest Magdalena Wiśniewska, działaczka Stowarzyszenia Osób Dotkniętych Padaczką. – Z przykrością muszę powiedzieć, że tak jak powiedziała posłanka, myśli wiele osób. Takie opinie skutkują utrzymującym się strachem wobec osób cierpiących na epilepsję – zaznacza.

Nowickiej broni zaś Marek Balicki, były minister zdrowia w rządzie SLD. Jak twierdzi, posłance Ruchu Palikota po prostu zabrakło słowa. – Nie można mieć do niej pretensji. Gdyby to powiedział lekarz, pewnie moglibyśmy mieć pretensję – komentuje.

Kanadyjski neurolog, dr Rajendra Kale, stwierdził kiedyś, że historię padaczki można opisać jako "4 tys. lat ignorancji, przesądów i stygmatyzacji, poprzedzających 100 lat wiedzy, przesądów i stygmatyzacji". Ten opis aktualny jest także dzisiaj, bo zaprezentowana przez Wandę Nowicką opinia, w gruncie rzeczy utożsamiająca padaczkę z chorobą psychiczną, charakterystyczna jest dla sporej części społeczeństwa.

Z badań przeprowadzonych trzy lata temu przez Instytut Badawczy Pentor wynika, że co ósmy Polak słysząc "padaczka", myśli sobie "choroba psychiczna". Dane te mogą zaskakiwać, bowiem w wynikach tego samego badania znalazła się jednocześnie informacja, że 90 proc. Polaków słyszało o epilepsji, 80 proc. prawidłowo kojarzy jej podstawowe objawy, a niemal co drugi potrafi pomóc choremu w przypadku napadu padaczkowego.

Sęk w tym, że chorzy na padaczkę i ci, którzy z nimi pracują, na co dzień widzą zupełnie co innego. – Spotkałam się nie raz z sugestiami, że jestem chora psychicznie albo że padaczka przytrafia się alkoholikom. Tak to widzą ludzie – mówi w rozmowie z naTemat prosząca o anonimowość podopieczna stowarzyszenia opiekującego się cierpiącymi na epilepsję.

Magdalena Waśniewska zwraca uwagę, że, mimo iż deklarujemy znajomość objawów epilepsji, tak naprawdę niesłusznie kojarzymy tę chorobą wyłącznie z napadami drgawkowym. – Kiedy zaczynałam działać w stowarzyszeniu, myślałam, że to jedyna forma padaczki i nie ma nic innego. Tymczasem rodzajów schorzenia jest mnóstwo, podobnie jak objawów – zaznacza działaczka Stowarzyszenia Osób Dotkniętych Padaczką. Obok utraty przytomności i drgawek, objawami mogą być też m.in. ślinotok, oczopląs, nietrzymanie moczu czy też krótkotrwałe zaburzenia świadomości.

– Sporo osób myśli, że dzieci chore na padaczkę są w jakiś sposób skrzywdzone przez los. Tymczasem one się uczą, są pogodne, zachowują się zupełnie normalnie. Nie jest to gehenna. Znam bardzo dużo osób dorosłych chorych na padaczkę, które są wykształcone i świetnie sobie radzą – podkreśla Sierant.

Przeróżne stowarzyszenia od lat robią wszystko, by rozprawić się ze stereotypowym postrzeganiem padaczki. Tłumaczą, że nie jest chorobą wrodzoną, nie jest też zaraźliwa ani nieuleczalna. Proces edukacji i "oswajania" ludzi z epilepsją przebiega jednak bardzo powoli.

Iwona Sierant opisuje na przykład, jak średniowieczne standardy przetrwały na basenach Ośrodków Sportu i Rekreacji: