Justyna Kowalczyk odpadła w półfinale sprintu. Ale i tak pokazała krytykom, że jej forma rośnie

Kowalczyk miała trochę pecha. W półfinale trafiła na doborową stawkę. Musiała zmagać się z Marit Bjoergen, która wcześniej, w ćwierćfinale, miała dużo szczęścia. Do tego Rosjanka Szapowałowa. Obie nie dały Polce szans na ostatnich metrach. Była jeszcze nadzieja, że Kowalczyk do finału awansuje z czasem. Trwała tylko chwilę, bo drugi półfinał wcale nie był wolniejszy.

Na podbiegu świetnie, gorzej na zakręcie
Przed ostatnią prostą był podbieg, na którym Kowalczyk zaatakowała. Jak zwykle - mocno, skutecznie, wyprzedzając kolejne rywalki. Jak za najlepszych lat. Niestety, chwilę później był zakręt. I tam stało się coś, co też często się dzieje. Polka mogła pokonać go lepiej, Bjoergen ją dogoniła i na ostatniej prostej miała dużo łatwiej. Potem Norweżka w finale wygrała bez żadnych problemów. Rozkręcała się z wyścigu na wyścig.

Kowalczyk od lat woli styl klasyczny od dowolnego. Z drugiej strony umiarkowanie lubi sprinty. Bo tam startujesz i już niedługo później przychodzi ci finiszować. I jeden, najmniejszy techniczny błąd kosztuje ułamki sekund. A ułamki sekund kosztują porażkę. Dziś bardzo niewiele zabrakło Polce, by znaleźć się w finale.

W pierwszych zawodach Pucharu Świata - wyścigu na 10 kilometrów stylem dowolnym - Kowalczyk zajęła 27. miejsce. I pojawiła się krytyka. Ludzie nie mogli zrozumieć, że triumfatorka Tour de Ski, druga zawodniczka ostatniego sezonu, jest tak daleko. Pewnie jest bez formy - mówili jedni. Widać, że to nie będzie jej sezon - dodawali drudzy. Mało kto rozumiał, że w tym sezonie, oprócz Tour de Ski, są jeszcze mistrzostwa świata. A w narciarstwie biegowym jest niemal niemożliwe, by przygotować trzy szczyty formy.

Drodzy hejterzy - darujcie sobie
Polka pokazała, że jej forma rośnie i nie mamy się czego obawiać. Wygrała kwalifikacje, wygrała ćwierćfinał. Dzisiejszy "Przegląd Sportowy" cytuje jej trenera, Aleksandra Wierietielnego, który przed startem powiedział, że w Kuusamo powinny być początki dobrego biegania, choć, z drugiej strony, nie nastawia się jeszcze na jakieś wielkie sukcesy. I tak właśnie było.