Narciarstwo zjazdowe - wysiłek, który daje euforię. Można je uprawiać także z dala od gór

Nie będę ściemniał. Nie jeżdżę na nartach. Uprawiam wiele innych sportów, ale od zimowych zawsze trzymałem się z daleka. Mówię o tym, bo gdybym teraz tak po prostu starał się Was do narciarstwa przekonać, nie byłoby to uczciwe. I pewnie nie kupilibyście tego. Dlatego dałem innym szansę przekonania mnie, a w efekcie również Was. To już jest fair. Są też plusy takiej sytuacji - znam wszystkie Wasze obawy, wątpliwości, wymówki. Mogę się zatem domyślać, że dziesiątki pytań, które zadałem, chętnie wypowiedzielibyście sami. Przeczytajcie, jakie argumenty mają dla nas instruktorzy narciarstwa.

Narciarskiego (SITN PZN). – Ważne natomiast, by nie wychodzić na narty w dżinsach, a takie rzeczy się zdarzają – mówi Guńka. Spodnie kosztują około 250 zł. Cały strój można też po prostu wypożyczyć.

Podobnie jest z nartami. Nie trzeba kupować drogiego sprzętu. – Co prawda w 80% przypadków sprzedawcy naprawdę dobrze doradzają klientom wybór odpowiednich nart, ale w 20% wciskają ludziom sprzęt tylko po to, by na tym zarobić – ostrzega Guńka. – Jeśli ktoś się na tym nie zna, niech nie kupuje – dodaje. Jeśli nie mamy wiedzy o sprzęcie może się zdarzyć, że ktoś sprzeda nam narty do zaawansowanej jazdy. Poza tym nie mamy pewności, czy jazda na nartach nas pochłonie - choć akurat Guńka zapewnia, że 90% osób, które spróbują raz, po powrocie zaczyna zbierać pieniądze na kolejny wyjazd. Warto zatem wypożyczyć sprzęt, co będzie nas kosztować około 20-50 zł za dobę. Możemy również kupić sprzęt używany - w tym przypadku całe wyposażenie może się zamknąć w kwocie dwóch tysięcy złotych. Ryszard Szyszkowski, instruktor Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu oraz SITN PZN mówi jednak dobitnie. – Narciarstwo to nie jest sport dla biednych ludzi. Kiedyś to był sport dla elity, intelektualnej i finansowej. Dziś też narciarstwo przyciąga ludzi sukcesu – ocenia Szyszkowski.

Wybierzmy jednak wersję ekonomiczną - wypożyczamy sprzęt. Kolejny krok powinniśmy postawić na stoku. Wiele ośrodków ma specjalne tory zjazdowe dla początkujących, które są krótsze i mniej strome. Doskonałym miejscem dla początkujących są też sztuczne stoki, stworzone z dala od południowych regionów Polski. Ale o nich będzie później.

Niezależnie od tego, na który stok pojedziemy, naukę powinniśmy zacząć z pomocą instruktora. Godzina kursu kosztuje około 70 zł, ale spokojnie - nie wydamy na nią majątku. – Naukę z instruktorem można przeplatać z własnymi próbami – mówi Guńka. – Nie ma sensu jednak stawiać pierwszych kroków wyłącznie samemu, bo szybko dopadnie nas zmęczenie, a jeśli w ogóle uda nam się zrobić postęp, to po dziesięciu godzinach dojdziemy do tego, co z instruktorem złapiemy w godzinę – kontynuuje Guńka. Szyszkowski podkreśla również, że stawianie pierwszych kroków na własną rękę

często kończy się kontuzją. – Narciarstwo to bardzo niebezpieczny sport, jeśli nie stosujemy się do podstawowych zasad, a nasza pozycja narciarska nie jest od początku dopracowana – mówi instruktor. Przed skorzystaniem z pomocy warto się upewnić, czy szkoleniowiec ma licencję Stowarzyszenia Instruktorów i Trenerów Narciarstwa PZN.

Zjazdy na nartach mają też tę wyższość nad biegami narciarskimi, że większą rolę odgrywa technika, a nie wytrzymałość. Dodajmy do tego fakt, że wypad do ośrodków narciarskich zapewnia wiele alternatywnych rozrywek dla naszych przyjaciół. Jeśli ktoś nie chce jeździć, może posiedzieć w karczmie, napić się wina, posłuchać góralskiej muzyki, spacerować i cieszyć się widokami.

Przykładem jest Centrum sportowo-rekreacyjne Malta Ski w Poznaniu czy Górka Szczęśliwicka w Warszawie. Mieszkańcy Trójmiasta mogą w ciągu godziny dostać się do Wieżycy (40 km od Gdańska, zjazd 300-metrowy), Amalki (70 km od Gdańska, 260-metrowy zjazd) czy Przywidzu (30 km od Gdańska, 600-metrowy zjazd). Szczecinianie na nartach mogą pojeździć na Szczecińskiej Gubałówce, oddalonej od miasta o 15 minut. Czekają tam na nich dwie trasy, 280- i 360-metrowa. To miejsce znane z organizacji imprezy Crazy Slide, czyli "zjazdu na byle czym". Podobnych ośrodków jest znacznie więcej - wystarczy wpisać w wyszukiwarce hasło "stok narciarski" i dodać nazwę miasta, w którym mieszkamy. Nie tylko bez trudu zorganizujemy weekendowy wypad, ale możemy nawet wyskoczyć pojeździć w tygodniu, po pracy, na kilka godzin.

Wszystkie ośrodki umożliwiają wypożyczenie sprzętu i zapewniają dodatkowe atrakcje. W niektórych miejscach znajdziemy specjalne trasy do jazdy na sankach, a nawet dętkach (tzw. snowtubing), lodowiska czy snow parki. Najczęściej stoki są oświetlone, więc możemy jeździć do późnych godzin wieczornych. W razie potrzeby uruchamiane są armatki śnieżne. Malta Ski zapewnia, że ze stoku można korzystać od późnej jesieni do wczesnej wiosny, a wszystko dzięki specjalnemu systemowi zraszania. Górka Szczęśliwicka, gdy temperatury są zerowe lub dodatnie, jest zraszana "mgłą wodną" dla zmniejszenia tarcia i polepszenia ślizgu. W czasach, gdy pod uwagę bierze się organizację konkursu skoków narciarskich na Stadionie Narodowym, nie powinno nas to oczywiście dziwić. Po prostu na nartach można jeździć wszędzie, nawet w niesprzyjających warunkach.

kursantów - począwszy od chodzenia na nartach aż po freeride, a także jak uczyć niepełnosprawnych.– Osoby niewidome jeżdżą za instruktorem, przypięte do nich specjalną tubą. Osoby na jednej nodze jeżdżą na jednej narcie. Osoby bez nóg jeżdżą w specjalnych wózkach – tłumaczy Guńka. I pozbawia nas jakichkolwiek wątpliwości. Narciarstwo jest dla każdego. Wystarczy chcieć. Wystarczy się odważyć zrobić pierwszy krok. – Na nartach uczymy się jeździć latami, ale sukcesywne postępy motywują nas do działania – podsumowuje Szyszkowski. – Uczymy się wielu elementów, które mają doprowadzić do tego, że narciarstwo będzie nam zawsze sprawiać przyjemność, bez względu na warunki, trasę czy stopień nachylenia. To wymaga czasu, ale warto – kończy.