Jeśli je stosujecie to znak, że mentalnie jesteście małżeństwem. 20 zasad "stalowych par"

"Stalowe pary" dobrze się rozumieją, odczytują potrzeby swojego partnera, bo się w nie wsłuchują, wiedzą, że małe codzienne gesty są niesamowicie ważne. W skali całej relacji celebrowane codziennie mogą zmienić wszystko. I chociaż wiele z tych zasad stosujemy w związku intuicyjnie, to warto mieć je wszystkie zawsze pod ręką, by w chwili zwątpienia spróbować naprawić relację z ich pomocą. Co więc robią "stalowe pary"?

Bo wiedzą, że zaangażowanie i przywiązanie buduje się małymi gestami. Przelotnym pocałunkiem, przytuleniem, niewinnym dotykiem, wyznaniem miłości bez czekania na okazję. "Gra wstępna" też trwa u nich cały dzień, przez dbanie o swoje potrzeby i codzienny fizyczny dotyk budują miłosne napięcie cały czas.

Pokusa "wygadania się" na temat partnera bywa czasem silna, ale plotkowanie na jego temat czy zdradzanie jego sekretów to gest ogromnej nielojalności. Stalowe pary nie plotkują na swój temat, bo wiedzą, że grają w jednej drużynie. Wszystko konsultują więc ze sobą, a nie z osobami trzecimi.

Brzmi jak banał, ale bliskość ciał ma wielki wpływ na to, jak myślicie o sobie w relacji. Ten gest sprawia, że dzień będzie lepszy, a w ciągu niego będziecie o swoim partnerze "pamiętać". Wieczorny pocałunek to podziękowanie sobie za kolejny dzień razem. Dotyk jest więziotwórczy.

I nie chodzi tu o seks, ale o wspólny rytuał. Jeśli przed snem oglądają serial, robią to razem. Jeśli jedno czyta książkę to obok niej/niego w łóżku. Nie znikają wieczorami sami we własnym telefonie i innym pokoju. Umieją być ze sobą lub odpoczywać obok siebie.

I to te najmniejsze. Nie musi być to świętowanie awansu, o który partner starał się latami czy wysoka podwyżka. Może być to fakt, że partner zapisał się na zajęcia, o których mówił od dawna, znalazł nowe hobby, poradził sobie z trudnym dniem w pracy. Stalowe pary mówią sobie przy najmniejszej okazji: "wow jestem z ciebie dumny/a". Dodają sobie skrzydeł, dzieląc radość z sukcesów.

Czują, że tworzą drużynę, rodzinę, nawet jeśli nie mają dzieci, bo nie są już dla siebie obcymi ludźmi. Dlatego w razie konfliktu jednego z partnerów z kimś innym, zawsze staną po jego stronie. Także, jeśli rodzina jednego z partnerów będzie krytykować drugiego, ten stanie po stronie swojej miłości.

Organizują niespodzianki, kupują bez okazji kwiaty, gotują ulubioną kolację partnera, wiedzą, jaki jest jedyny jogurt, który lubi i ten właśnie wybierają mu w sklepie. Myślą o spotkaniach ze sobą jak o randkach, a staż związku wcale w tym nie przeszkadza. Znają się lepiej, więc tym samym mogą lepiej o siebie zadbać.

Te pary są nazywane stalowymi, bo ich więź jest wyjątkowo trwała, ale taką udało im się wypracować nie bez konfliktów. Wiedzieli, jak je rozwiązywać i jak zachować się, gdy partner poczuł się skrzywdzony. Sztukę wyjaśniania konfliktu i godzenia się opanowali do perfekcji, a słowo "przepraszam" nie jest dla nich ujmą.

I nie, nie chodzi o sprawdzanie telefonu partnera czy innych jego prywatnych spraw, a o sprawdzenie, czy wszystko z nim dobrze. Stalowe pary pamiętają o SMS-ach w ciągu dnia, pytaniu, czy partner dziś zjadł obiad, odpoczął, wyspał się, jak poszło mu w pracy. Wyczuwają najmniejsze zmiany w swoim zachowaniu, bo na co dzień poświęcają sobie dużo uwagi, nawet jeśli fizycznie się nie widzą. Czasem wystarczy w tym celu jedna wiadomość.

Bo wiedzą, że wszyscy popełniają błędy, ale zbudowana przez nich relacja jest warta ich naprawiania. Wiedzą, że to nie objaw słabości, a siły i panowania nad swoimi emocjami.

Każdemu spotkaniu towarzyszy iskra ekscytacji, bo dbają, by ta się pojawiła. Traktują spotkania w wieloletnim związku niczym randki, bo wiedzą, że muszą ciągle się o siebie starać.

Nie prowadzą "wojen" i "gier". Dyskutują po to, by wyjaśnić nieporozumienie i zażegnać spór. Nie dopisują sobie punktów za "dobre argumenty" i nie odejmują za "potknięcia". Ich celem jest dojście do porozumienia, wiedzą, że w kłótni nie ma wygranych i przegranych.

Ich więź intymna wykracza poza seks. Są blisko ze sobą na każdym polu. Dzielą się sekretami, żenującymi historiami z dzieciństwa, znają swoje marzenia i lęki, opowiadają sobie sny. Czują się intymnie, bo nie wstydzą się przy sobie ani swojego wnętrza, ani strony zewnętrznej.

Czasem to nieuniknione. Wolą zrezygnować z czegoś na rzecz siebie nawzajem.

Nie nakręcają się na konflikty i nie stosują przepychanek w stylu "ale ty zrobiłeś/łaś gorzej". Starają się nie wracać do przeszłości i odpowiadać przed partnerem, zamiast przerzucać się winą.

Zanim powiesz, pomyśl. Zanim przekażesz coś partnerowi, postaraj się zrozumieć, co naprawdę mówi, a nie co ty z tego rozumiesz. Gdy partnerzy są skupieni na sobie nawzajem, dogadują się najlepiej.

"Stalowe pary" są po prostu szczere względem siebie. Nie ukrywają tego, co robią i nie zostawiają przemyśleń dla siebie. Są słowni i dotrzymują obietnic, bo nie chcą zawieść partnera.

Zakładanie co nasz partner czuje, chciał przekazać lub zrobić to jeden z najgorszych grzechów relacji, który prowadzi do wszelkich nieporozumień. Szczególnie jeśli bagatelizujemy sytuację, którą ten mocno przeżywa. Stalowe pary pytają wprost, bo chcą wiedzieć, jak ich partner naprawdę się czuje, a nie tworzyć scenariusz, który odpowiada ich wyobrażeniu o ich konflikcie czy nieporozumieniu.

Pokazują przy innych ludziach, że to partner jest dla nich najważniejszy. Dlatego ten wie, że jeśli odczuwa zazdrość, to tylko z powodu silnego przywiązania do partnera. Czuje jednak, że jego pozycja w życiu drugiej połówki jest wyraźnie zaznaczona.

Zgodnie z koncepcją miłości Sternberga miłość składa się z namiętności, zaangażowania i intymności. A najdłużej z nich wszystkich trwa zaangażowanie, które możemy wypracować. Nie wrócimy do motyli w brzuchu z dnia pierwszej randki, ale lata możemy poświęcić na zostanie najlepszymi przyjaciółmi. Na tym polega siła stalowych par.