Projekt dziecko wersja 2.0 - dzięki portalom "co-parentingowym"

Jak nazwać i zdefiniować to nowe zjawisko? Cytowany przez "New York Times" Darren Spedale, założyciel strony Family by Design, który pisze książkę o “rodzicach z internetu”, nad popularne określenie “co-parenting” przedkłada “parenting partnership” (dosł. rodzicielskie partnerstwo). Takie właśnie rozwiązanie kwestii rodzicielstwa dla wielu Amerykanów staje się atrakcyjną alternatywą wobec korzystania z drogich usług surogatek, banków spermy czy starania się o adopcję.

Z opisanych w “New York Timesie” historii użytkowników portali co-parentingowych wynika wyłania się w miarę spójny obraz tego trendu. Osoby rozczarowane dotychczasowym życiem uczuciowym lub np. mające trudności z posiadaniem potomstwa ze względu na swoją orientację seksualną, sięgają właśnie po “rodzicielskie partnerstwo”.

W niektórych przypadkach swój “związek” zainteresowani formalizują za pomocą umowy, w której wyraźnie określają wzajemne prawa i obowiązki oraz zakres opieki nad dzieckiem. Decyzja o wyborze poprzedzona jest skrupulatnym namysłem, w którego skład wchodzi przeglądanie badań lekarskich kandydata na rodzica oraz analiza jego sytuacji majątkowej. Ponieważ co-parenting nie musi opierać się na uczuciu, partnerzy nie zawsze mieszkają razem, lub np. mają we wspólnym mieszkaniu osobne sypialnie.

– W psychologii to, co potocznie nazywamy miłością, definiuje się za pomocą trzech elementów: sfery erotycznej, przyjaźni oraz woli trwania związku. Zdarza się, że związki są niepełne, bo nie spełniają wszystkich trzech “warunków definicyjnych”, ale trwają, bo zaspokajają przynajmniej część potrzeb – mówi Radosław Jerzy Utnik, psycholog zajmujący się mechanizmami dobierania się ludzi w pary. – Mamy więc białe małżeństwa, kilkumiesięczne romanse bez szans na dalsze trwanie, albo związki oparte tylko i wyłącznie na seksie. Można więc sobie wyobrazić, że ktoś nie potrzebuje ani przyjaźni, ani seksu, ani trwałej, bliskiej relacji, ale jednocześnie chce mieć dziecko – mówi.

Utnik podkreśla, że współczesny rozwój portali randkowych pozwala ludziom coraz precyzyjniej dobierać partnerów, odpowiadając na ich nawet najbardziej specyficzne potrzeby. Dodaje jednak wyraźnie, że to, co może być dobre dla niektórych dorosłych, wcale nie musi służyć ich dzieciom.

Wśród wielu serwisów randkowych na potrzebach rodziców zdaje się najbardziej koncentrować zakochanyrodzic.pl. Jak tłumaczy Maciej Koper, prezes World Dating Company, firmy prowadzącej portal, jest on dedykowany tym, “którzy na pierwszym miejscu stawiają dobro dziecka, ale sami też szukają miłości”. – Dzięki niemu osoby, które mają dziecko z poprzedniego związku, nie muszą czuć się dyskryminowane, jak to ma miejsce na typowych portalach randkowych. Nie oszukujmy się: tam użytkownicy z dzieckiem traktowani są jako "drugi wybór". U nas nie ma niedopowiedzeń i to, że jesteś samotnym rodzicem, jest oczywiste – mówi.

Jego zdaniem amerykańskie portale co-parentingowe nie są jednak dobrym rozwiązaniem. – To przykład rozumienia rodzicielstwa na zasadzie "projektu dziecko". W Polsce takie podejście wciąż jest niepopularne i nieakceptowane przez społeczeństwo. I dobrze, bo przecież wychowywanie dziecka to nie jest opieka nad kotem – mówi. – O wiele lepiej jest, gdy dzieci rodzą się z miłości i są w miłości wychowywane – dodaje.