"Co za czasy – praca za biurkiem jest atrakcyjna dla dziennikarzy?". Leszek Jarosz odchodzi z TVN i zostaje urzędnikiem

Również dr Przemysław Barbrich, wieloletni dziennikarz Polskiego Radia, niegdyś w czołówce polskich mediów, chciał robić więcej i inaczej, niż mógł. – W moim przypadku o odejściu z mediów zadecydowały lepsze możliwości rozwoju. Po odejściu zrobiłem doktorat, dostałem możliwość pracy w nowym, interesującym miejscu. Gdzie zajmuję się nie tylko komunikacją i kontaktami z dziennikarzami, ale też uczestniczę w życiu ZBP – mówi nam dr Barbrich, w Związku Banków Polskich odpowiedzialny głównie za komunikację. Jak podkreśla, to właśnie powyższe względy, a nie kwestie finansowe, zadecydowały o jego odejściu z mediów.

Osób, które zostawiły dziennikarstwo i zajęły się czymś innym, jest mnóstwo. Rzecznik

MSZ Marcin Bosacki, rzecznik ING Banku Piotr Utrata, Robert Moreń – do niedawna dyrektor Departamentu Komunikacji Korporacyjnej Pekao SA, niegdyś w TVN-ie. Eliza Więcław z "Rzeczpospolitej" przeszła do Polskiego Banku Przedsiębiorczości, tak samo jak Aleksandra Myczkowska – z dziennikarza ekonomicznego "Rz" stała się rzecznikiem prasowym banku BGŻ.

Inni pracownicy, czyli wydawcy, producenci, i tak dalej, mają jeszcze inne zarobki. Ale zazwyczaj nie przekraczają one 6-7 tysięcy złotych na rękę, a to i tak całkiem niezłe kwoty. Zazwyczaj jednak jest gorzej. – U nas po redakcji krąży nawet taki żart: czym się różni reporter od balkonu? Tym, że balkon jest w stanie utrzymać czteroosobową rodzinę – mówi mi reporter jednej z największych komercyjnych telewizji. Nie jest też żadną tajemnicą, że obecnie media nieelektroniczne przeżywają spory kryzys, nawet telewizje. I po prostu nie stać ich już na ogromne zarobki dla dziennikarzy. Nie da się też ukryć, że z punktu widzenia stacji lepiej jest płacić gwiazdom programów rozrywkowych, niż dziennikarzom – bo ci pierwsi przynoszą o wiele większe zyski.

związane z komunikacją czy PR-em. Ale wcale nie oznacza to, że ex-reporter dostanie więcej w ministerstwie czy prywatnej firmie.

Można by więc powiedzieć, że pod względem zarobków po odejściu z mediów jest trochę lepiej. Trochę. Czy na tyle, by – jak to określił Paweł Prus – "praca za biurkiem była atrakcyjna"? Tutaj warto przyjrzeć się nie zarobkom, a formie zatrudnienia. Dzisiaj bowiem w mediach większość osób zatrudnionych jest na umowy śmieciowe. Mogą

więc zostać wywalone z dnia na dzień, a także nie płacą składek, nie mają ubezpieczenia i nie odkładają na emeryturę. A w przypadku pracy w budżetówce lub dużych firmach zazwyczaj zatrudnienie jest na etat, co jednak – szczególnie w przypadku osób z rodzinami – ma ogromne znaczenie dla poczucia stabilizacji.

Pytam go o to, czy nie boi się efektu "one way ticket" – czyli tego, że już nigdy nie wróci do dziennikarstwa. Bo zazwyczaj źle widziane jest, kiedy osoby z PR-u wracają do swojego pierwotnego zawodu. – Jeśli kiedyś miałbym to zrobić, to dopiero, kiedy będę miał zabezpieczoną przyszłość. Dziennikarstwo tego bezpieczeństwa mi nie da – wyjaśnia mój rozmówca.