Szukasz pracy marzeń? Zapomnij o przeglądaniu ofert. Sam napisz do pracodawcy

– Miałam wtedy 18 lat, byłam po praktykach w redakcji internetowej, ale koniecznie chciałam pracować w prasie. Znalazłam więc e-mail do jednego z redaktorów dodatku lokalnego. Napisałam długi email, który był de facto listem motywacyjnym, załączyłam do niego próbki swoich tekstów – mówi Anna o swojej pierwszej pracy.

– Na końcu dodałam, że chcę się uczyć, a w redakcji mogę nawet parzyć kawę. Dostałam e-mail zwrotny z prośbami o tematy. Wysłałam, zostałam zaproszona na rozmowę. I tak już zostało na kilka lat – mówi.

– Kontakt do mojego obecnego szefa znalazłam na fanpejdżu koła naukowego, którego działalność śledziłam. Po prostu jakoś się tam od czasu do czasu udzielał. Od miesiąca byłam bez pracy i zaczęłam popadać w desperację, bo żadna z firm, na których oferty odpowiadałam, nie odzywała się do mnie. Postanowiłam więc napisać bezpośrednio do niego. Firma nie szukała wówczas ludzi, a przynajmniej nigdzie o tym nie informowała – nie było żadnych ogłoszeń na portalach, ani na oficjalnej stronie – wspomina Kasia, dziś pracowniczka jednej z warszawskich agencji reklamowych.

W e-mailu unikała standardowych formułek o “byciu kreatywną i dobrze zorganizowaną”. – Po prostu szczerze starałam się pokazać, że podoba mi się to, czym zajmuje się agencja, i że chciałabym dla nich pracować. Odpisali od razu. Po tygodniu byłam na rozmowie. I udało się – wspomina.

Czy historie Ani i Kasi świadczą o tym, że wysyłany “w ciemno” e-mail do potencjalnego pracodawcy jest cudownym lekiem dla wszystkich sfrustrowanych bezowocnymi poszukiwaniami bezrobotnych? Oczywiście nie. Swoje robi kryzys i sytuacja na rynku pracy. Na cud nie ma co liczyć. Losy obu pań pokazują jednak, że czasami aby odnieść sukces, wystarczy zmienić swoją filozofię myślenia o poszukiwaniach. Może zamiast czekać na ofertę, warto samemu wyciągnąć dłoń w kierunku wymarzonego pracodawcy?

– Tak, absolutnie. To uniwersalne zjawisko – mówi Anna Karaszewska, dyrektor zarządzająca polskiego oddziału firmy Ingeus, która zajmuje się przywracaniem do pracy osób długotrwale bezrobotnych. – Zdecydowana większość wolnych stanowisk pozostaje w ramach tzw. “ukrytego rynku pracy” – ocenia.

Jessica Adamiak w swoim tekście przedstawiła pięć rad, dzięki którym nasz e-mail wysyłany do obcej osoby z interesującej nas firmy, może zostać zauważony.

Karaszewska podkreśla, że szukając tego, na czym nam naprawdę zależy, będziemy znacznie bardziej zmotywowani, co zostanie zauważone np. na rozmowie kwalifikacyjnej. Znajdziemy też wtedy siłę, by nie poddawać się po porażkach. Warto też zmienić taktykę i zrobić jak najwięcej, by pokazać swoją motywację i zaskoczyć.

– Wiele osób myśli, że jeśli wysyła kilkanaście przypadkowych aplikacji miesięcznie, robi dużo dla znalezienia pracy. Ale to tylko uspokajanie sumienia. O wiele lepsze rezultaty dadzą pomysłowe, proaktywne rozwiązania – ocenia Karaszewska.