Genealogiczny internetowy gigant zapowiada nad Wisłą milionowe inwestycje, a Polacy coraz chętniej szukają przodków

– Kilka lat temu uznałam, że muszę się wreszcie za to zabrać i sprawdzić, czy faktycznie tak jest. Najzwyklejsza w świecie ciekawość, bo nigdy tak o tym nie myślałam – mówi. Zaczęła od najprostszego sposobu: spytała najstarsze osoby w rodzinie o ich przodków. Dzięki rozmowom Beacie udało się sięgnąć do trzeciego pokolenia wstecz, ale później było znacznie trudniej. – Musiałam sięgnąć do dokumentów, ale nie bardzo wiedziałam, jak się za to zabrać. Słyszałam, że trzeba by pojeździć po Polsce, poszperać w księgach parafialnych, pochodzić po cmentarzach i popytać ludzi. Przez pracę nie miałam na to czasu – mówi Beata.

Jacek Młochowski z PTG twierdzi jednak, że nic nie daje takiej frajdy, jak sukces osiągnięty własnymi siłami, dlatego wiele osób wciąż szpera w archiwach na własną rękę.

Motywacje bywają różne: ciekawość, rodzinna zagadka, sentymenty, detektywistyczna żyłka. – W moim przypadku zaczęło się od opowieści babci z czasów mojego dzieciństwa. Chciałem sprawdzić, czy były prawdziwe – śmieje się Młochowski. Jego poszukiwania zawiodły go aż do XV wieku. Jego zdaniem nie ma reguły co do tego, kim są ludzie poszukujący swych korzeni. – Są to emeryci, uczniowie, ludzie w średnim wieku. Cały przekrój społeczeństwa – ocenia.

– Czasem mam wrażenie, że szczególne inklinacje do szukania przodków mają osoby o niepoukładanym życiu rodzinnym. Być może jest to dla nich jakaś forma namiastki, jakiś sposób na odnalezienie swojego miejsca na świecie. Ale nie jest to regułą – zastanawia się Paweł Szymon Towpik.

Choć praca genealoga bywa żmudna i niewdzięczna, czasem przynosi chwile prawdziwej radości. – Zdarzało mi się połączyć dwoje ludzi, którzy od czasów II wojny światowej byli wzajemnie przekonani, że nie żyją. To były spotkania po kilkudziesięciu latach – wspomina Towpik. Wielu emocji dostarczały także udane poszukiwania biologicznych rodziców jego klientów.

– Z drugiej strony zdarzały się też historie raczej smutne. Nieraz po długich poszukiwaniach okazywało się, że rodzinne opowieści o szlacheckim rodowodzie i pięknym dworku były tylko wymysłami – przyznaje badacz.

Najciekawsze w odnajdywaniu swoich korzeni jest jednak to, że tak definitywna z pozoru porażka, jak i ostateczny sukces, nie oznaczają wcale kresu poszukiwań. – To pasja, która nigdy się nie kończy. Zawsze można starać się odnaleźć coś więcej, sięgnąć kolejne pokolenie głębiej – mówi Jacek Młochowski.