Zwiedzaj Warszawę alternatywnie: biegiem, z wysokości lub... speleologicznie

Niestandardowe standardy
W ostatnich dwóch latach szczególnie modne było zwiedzanie Warszawy nieistniejącej, a to ze względu na serię "archimap" autorstwa Jarosława Trybusia i Grzegorza Piątka. Przedstawiono na nich projekty budynków i zespołów architektonicznych, których szansę realizacji przekreśliła II wojna światowa. Do owej mody przyczyniła się również książka Trybusia „Warszawa niezaistniała” będąca studium niezrealizowanych projektów urbanistycznych i architektonicznych dwudziestolecia międzywojennego.

W tym roku zaś szczególnie popularne wydaje się zwiedzanie puntów istniejących, tyle, że nocą, zwłaszcza na rowerach, ewentualnie z pochodniami. W niestandardowym standardzie jest od jakiegoś czasu również objazdówka „ogórkiem”, meleksem, małym fiatem lub segwayem (o zabytkowych tramwajach i dorożce pozwolę sobie już nie wspominać). Brzmiące dumnie z angielskiego art walks z reguły sprowadzają się do oprowadzania tematycznego, najchętniej oczywiście po Pradze, która z racji na ilość organizowanych tam wycieczek, stała się ostatnio niemalże tak oklepanym punktem turystycznym jak Trakt Królewski. Nie ma w stolicy również wielu projektów „sąsiedzkich” z prawdziwego zdarzenia, do jakich należą chociażby gdańscy Lokalni Przewodnicy i Przewodniczki, którzy oprowadzają zainteresowanych po osiedlu Zaspa, opowiadając przy tym miejscowe historie.

Urban exploring
Urbanex lub bardziej swojsko – speleologia miejska. Może ją uprawiasz, choć nawet o tym nie wiesz. Na pewno uprawiałaś lub uprawiałeś jako dziecko, zaglądając w zakazane, niebezpieczne, tajemnicze zakamarki. Jeśli błąkasz się po mieście, spotykasz jakiś zrujnowany budynek i nie możesz się oprzeć, by do niego wejść, prawdopodobnie jesteś miejskim speleologiem.

Osoby uprawiające urban exploring nie kradną i nie dewastują odnalezionych przez siebie miejsc. Zwykle je dokumentują, robią filmy i wrzucają je na YouTube. Chodzi o to, by do danej przestrzeni (budynku przemysłowego, domu, mieszkania, bazy wojskowej, tunelu czy kanału) wejść i z niej wyjść bez pozostawienia śladów. Zwłaszcza jeśli owo miejsce jest chronione – wtedy naprawdę warto pozostać niezauważonym.

Zwiedzanie i bieganie
Inicjatywa nie jest nowa, jednak wciąż należy do ciekawszych w stolicy. Trasy mają zwykle powyżej piętnastu kilometrów (bywają też takie, które przekraczają dwadzieścia pięć), ale tempo jest zbliżone do truchtu, więc w zasadzie każdy, kto nie dostaje zadyszki po zrobieniu trzech przysiadów, powinien dać radę.

„Biegi po prawdziwej Warszawie” organizowane są co cztery tygodnie i udział może wziąć każdy chętny. Oglądanie stolicy odbywa się z udziałem licencjonowanego przewodnika, zapalonego biegacza oczywiście. Warszawiacy zwykle truchtają nie po oczywistych szlakach turystycznych, ale skupiają się na miejscach nieoczywistych: uliczkach Bielan czy pośród willi na Saskiej Kępie. Na pomysł biegających wycieczek wpadli Rafał Staniszewski – psycholog i Piotr Krawczyk – terapeuta, z zamiłowania varsavianista. Wyprawy obejmują za każdym razem inną dzielnicę i trasę, więc warto sprawdzić na Facebooku, gdzie stawić się na kolejną niedzielną zbiórkę.

Z wysokości 150 metrów
Taras widokowy Pałacu Kultury i Nauki znajduje się na wysokości 114 metrów, zatem można śmiało powiedzieć, że takiej Warszawy jeszcze nie widzieliście (no, chyba, że lecieliście balonem, choć w tym przypadku wygód jest zdecydowanie mniej). Dzięki aplikacji „Wysoko Wyżej Warszawa” możecie wznieść się na wysokość 150 metrów, by nie tylko zobaczyć 25 imponujących panoram lotniczych, ale również swobodnie się poruszać pomiędzy wybranymi lokalizacjami.