Fuzja dwóch dinozaurów, czyli jak Microsoft postawił wszystko na jedną kartę, by "uniemożliwić Apple i Google monopol"

Obie firmy odrobinę zignorowały mobilną rewolucję, która powoli dokonywała się na rynku. Nokia była przeświadczona, że zawsze będzie mogła dogonić technologicznie resztę, Microsoft – że skoro rządzi na rynku systemów operacyjnych dla maszyn stacjonarnych, to urządzenia mobilne nie są mu potrzebne. A w razie czego – co to za problem, stworzyć dobry system, skoro na urządzeniach stacjonarnych jest się potentatem?

Rzeczywistość okazała się dla nich brutalna. Kiedy okazało się, że klasyczne PC-ty odchodzą do lamusa, a użytkownicy coraz częściej porzucają "piecyki", ba, nawet laptopy, na rzecz tabletów i smartfonów, Microsoft był już daleko w tyle. Gdy rozwijały się już kolejne iPhone'y i Android, MS pokazywał wciąż bardziej stacjonarnego Windowsa 7. Gdy konkurencja stawiała na intuicyjność, szybkość i płynność działania, a także liczne aplikacje, Nokia fundowała niezbyt stabilny i niezbyt przyjazny Symbian, a potem niewiele lepszy Windows. Wciąż niedopracowany i zdecydowanie daleko za konkurencją.

Ballmer odchodzi, bo najprawdopodobniej po prostu nie rozumie lub nie umie prowadzić firmy technologicznej na tak dynamicznie zmieniającym się rynku. Steve Ballmer współpracował z Billem Gates'em już od lat '80 – pomagał mu rozkręcać Microsoft, ale głównie od strony finansowej i sprzedażowej. Nawet gdy Ballmer został CEO firmy, to nadal Gates kierował technologiczną wizją.

Nic dziwnego więc, że Steve Ballmer nie poradził sobie z podbijaniem rynku mobile. Przyzwyczajony do sukcesu zbudowanego na jednym systemie operacyjnym, będąc finansistą, Ballmer po prostu nie wyczuł, że trzeba się zmienić. Być może – jak wielu biznesmenów – po prostu bał się zmieniającej się sytuacji i zamiast stawić jej czoła, wolał odpuszczać. Dlatego też, gdy wreszcie ogłosił, że odchodzi na emeryturę, akcjonariusze powitali tę wiadomość z entuzjazmem. Nieoficjalnie mówiło się zresztą, że to udziałowcy – zmartwieni o los Microsoftu – naciskali na Ballmera w kwestii odejścia.

Elop na stanowisku CEO w Microsofcie idealnie pasuje nie tylko do tej reorganizacji, ale też na samo stanowisko. Wcześniej był dyrektorem w Microsofcie, potem w 2010 roku przeszedł do Nokii. Tam pierwsze co zrobił, to odcięcie się od systemu Symbian i przejścia na Windowsa. To on zajmował się, nawiązaną w 2011 roku, współpracą Nokii i Microsoftu. I tak samo, jak mało kto dziwił się samemu przejęciu, tak mało kto będzie dziwił się, jeśli Elop zostanie nowym CEO giganta z Redmond.

Ewidentnie więc ktoś musiał zastąpić Ballmera. Ktoś, kto nie tylko zna się na biznesie, ale też ktoś, kto zna Microsoft, a do tego czuje rynek urządzeń mobilnych. Czy można wyobrazić sobie do tej roli kogoś lepszego, niż Elop?

Nowy CEO zapewne będzie musiał opracować strategię, jak Microsoft-Nokia ma podbić rynek mobilny. Z wypowiedzi analityków i przedstawicieli branży wynika jasno, że ani pierwsze, ani drugie miejsce w kwestii smartfonów i tabletów nie jest dla Microsoftu. Gigant z Redmond może zadowolić się trzecią pozycją i to w nią celuje – by chociaż spróbować dogonić Apple i Google.

A jest co gonić, bo Apple tylko w drugim kwartale 2013 roku sprzedał... 31 milionów iPhone'ów. Dla porównania – Nokia sprzedała w tym samym okresie nieco ponad 7 milionów telefonów Lumia. 30 milionów, tak łatwo osiągnięte przez Apple, Nokia wyrobiła na przestrzeni 1,5 roku, czyli – lekko licząc – w czasie 6 razy dłuższym. Nokia w 2012 roku miała 4,3 proc. udziału w rynku smartofnów, telefony z Windowsem zaś stanowią 2 proc. mobilnego rynku.

MS uniezależnił się więc technologicznie, chociaż – jak zapewniają przedstawiciele firmy – inni producenci sprzętu nie będą w tej sytuacji dyskryminowani. Własne smartfony to jednak tylko część większego planu, którego zręby widać już dzisiaj.

Z drugiej strony, MS nie może zadbać o wiele bardziej dochodowych rynków: azjatyckich czy amerykańskiego. Jeśli chodzi o te pierwsze, to MS wraz z Nokią przejął markę Asha – tanią wersję Nokii właśnie na rynki wschodzące. Rozwinięcie tego pionu może być strzałem w dziesiątkę i podbijać klientów tam, gdzie Apple i Google jeszcze nie docierają, bo ich urządzenia są po prostu zbyt drogie. Jeśli zaś chodzi o USA, to Microsoft, choć w ostatnich latach z nadszarpniętą reputacją – ma niewątpliwie ogromną renomę i na bazie swojej marki może produkować smartfony dla Amerykanów. Nie zdziwiłbym się, gdyby ten sam model w Europie był sprzedawany pod brandem Nokia, a w USA – Microsoftu.

By to jednak osiągnąć, Microsoft ze swoim nowym nabytkiem musi stworzyć spójną i sensowną strategię działania. Póki co musi zażegnać kryzys, jakimi były porażki Windowsa 8 i tabletów Surface. Niewątpliwie jednak, gdyby Microsoftowi udało się teraz stworzyć spektakularnie dobry model smartfona, te dwie porażki odeszłyby w niepamięć.