Co mają wspólnego Valentino Garavani i Fisz?

Projektant urodził się 11 maja w 1932 roku, a więc w tej chwili ma 81 lat. W 1950 wyprowadził się z rodzinnych Włoch do Paryża, gdzie studiował na École des Beaux-Arts i odbywał praktyki. Pierwszą pracę znalazł jako osiemnastolatek w Jacques Fath, później trafił do domu mody Balenciaga. Paryż opuścił po 9 latach, żeby otworzyć własny dom mody w Rzymie. Siedzibę znalazł na eleganckiej Via Condotti i dzięki finansowemu wsparciu ojca i jego wspólnika stworzył tam prawdziwe ,,maison de couture”.

Na pierwszy show modelki przyleciały prosto z Paryża. Jego przywiązanie do najwyższej jakości wykonania i kosztowało jego firmę nieco zbyt dużo i wkrótce Valentino potrzebował wsparcia finansowego. Otrzymał je od Giancarlo Giametti, który stał się jednym z głównych menadżerów firmy, wieloletnim partnerem Valentino i prezydentem honorowym domu mody.

Dzięki Giamettiemu, projektant nie musiał martwić się o finanse, mógł całkowicie poświęcić się projektowaniu. Pierwszą kolekcję zaprezentował w roku 1968. Colezzione Bianca składała się z prostych, eleganckich projektów utrzymanych w kilku odcieniach bieli. Bardzo dobrze przyjęta przez świat mody i krytyków kolekcja otworzyła młodemu projektantowi wiele drzwi. Bardzo szybko stał się jedną z najważniejszych postaci sceny fashion.

W 1964, Jacqueline Kennedy zauważyła Glorię Schiff, redaktorkę działu mody amerykańskiego Vogue'a ubraną w dwuczęściowy kostium z czarnej organzy. Strój dziennikarki zrobił na niej takie wrażenie, że skontaktowała się z nią specjalnie żeby dowiedzieć się kto go zaprojektował. Oczywiście był to projekt domu mody Valentino. We wrześniu tego samego roku, projektant miał mieć pokaz na balu charytatywnym w hotelu Waldorf-Astoria, w Nowym Jorku. Pani Kennedy chciała zobaczyć kolekcję, ale nie mogła uczestniczyć w wydarzeniu, więc Valentino postanowił wysłać jej kilka najważniejszych projektów z kolekcji do mieszkania na Piątej Alei. Jaqueline dostała od niego sześć sukni, wszystkie utrzymane w kolorach czerni i bieli. Od tej pory była oddaną klientką i przyjaciółką projektanta. W żałobie po mężu nosiła czarne stroje od Valentino. Później, na swój drugi ślub założyła znów białą suknie, którą projektant stworzył specjalnie dla niej. Był to jeden z bardziej przełomowych momentów jego kariery.

W trzydziestą rocznicę działalności projektanta otwarto wystawę Valentino 30 Years of Magic. Było to podsumowanie dotychczasowego dorobku projektanta, który już wtedy był jedną z największych ikon świata mody. Na wystawie pojawiły się wcześniej nigdzie nie publikowane szkice z początków kariery projektanta. W 1992 roku ekspozycja została przeniesiona do Nowego Jorku, gdzie miała aż 70 tysięcy widzów w mniej niż dwa tygodnie.

Projektant doczekał się także filmu ,,Valentino: Ostatni cesarz wielkiej mody". Dokument został nakręcony przez Matta Tyrnauera, któremu udało się dobrze uchwycić i przedstawić charakter projektanta. W filmie pojawiają się największe postaci świata mody jak. np. Tom Ford, czy Karl Lagerfeld.

Valentino Garavani to żywa (i ciągle odrobinę zbyt mocno opalona) legenda. Próżnym trudem byłaby próba zebrania w jednym miejscu wszystkich jego wyróżnień i sukcesów. Zaczynał w 1950 roku, jako nastolatek, w tej chwili jest już oczywiście na emeryturze, projektuje wyłącznie dla przyjemności i z pasji. Styl Valentino można podsumować jako kontynuację tradycji couture z XX wieku. Projektant mówił, że wie dobrze czym jest piękno kobiety i swoimi projektami starał się stworzyć dla niego odpowiednią oprawę.

„Trust your gut” mówi angielskie przysłowie. W wolnym tłumaczeniu znaczyłoby to – ufaj swoim jelitom (albo flakom). Nie chodzi tutaj dosłownie o nasz najdłuższy organ, a oczywiście – o intuicję. Valentino Garavani wykorzystał ją bezbłędnie. Podobno, po dziś dzień, kiedy zabiera się za projektowanie przed oczami ma stroje elegantek z barcelońskiej opery, które zainspirowały go do stworzenia całej czerwonej sukienki. Bardzo proste, bardzo piękne. Tak powstają legendy.