Piłsudski, de Gaulle i "mąż stanu". Tak Karnowski, Zaremba, Semka i Ziemkiewicz opisywali Kaczyńskiego za rządów PiS

Piotr Semka

Kaczyński jest rasowym liderem i być może dlatego tak często w gazetowych fotomontażach ubierany bywa w strój komendanta Piłsudskiego. Istotnie, podobnie jak jego wielki poprzednik na stanowisku (Piłsudski dwa razy obejmował funkcję premiera RP) ma zdolność do znoszenia sytuacji kryzysowych i presji okoliczności.

Jarosław Kaczyński to klasyczny polski inteligent. A to oznacza, że jest raczej człowiekiem słowa i idei, a nie pragmatyki zarządzania i żmudnego wykonawstwa decyzji.

Piotr Semka

Jarosław Kaczyński, jak polityczny strażak gasi kolejne kryzysy, nie tracąc nadziei na zrealizowanie programu IV RP. Jak dotąd zdaje egzamin z politycznej zręczności i opanowania.

Kaczyński to postać jakby żywcem wyjęta z czasów de Gaulle’a czy Adenauera. Owi giganci polityki nie mieli złudzeń co do skłonności natury ludzkiej i demokrację uważali za zło konieczne. Wiedzieli, że nie należy traktować jej jak bożka, ale trzeba wykorzystywać do realizacji wyższych celów.

Ma on wiele cech męża stanu, potrzebuje tylko atrakcyjnego medialnego opakowania dla swojej polityki. To kluczowy moment w jego karierze- oby był dlań „gwiezdnym czasem”, chwilą gdy ludzie wnoszą się ponad swoje ograniczenie i małostkowości.

Rafał Ziemkiewicz

Kaczyński zdołał sklecić parlamentarną większość i, jak dotąd, panuje nad nią. Jeśli nie popełni jakiegoś znaczącego głupstwa, będzie w stanie rządzić do końca kadencji.

Prezes PiS okazał się dużo sprawniejszy w manewrach od szefa PO, a także potrafił bardziej przekonująco zrzucić na rywali winę za fiasko koalicyjnych rozmów. Przez cały czas Kaczyński występował w roli zwycięzcy, rozgrywającego, tego który rozpatrywał polityczne afery i wybierał najkorzystniejszą.

Michał Karnowski

A na tym tle szef rządu - coraz bardziej pewny siebie, swej siły i pozycji, raczej nauczający z wysokości i ogłaszający wolę władzy niż zapobiegający o sympatię odbiorców. Słowa "mój rząd zamierza", "mój rząd opowiada się", "mój rząd chce "wypowiada coraz częściej.

Michał Karnowski

Krótkie przemówienie ( Kaczyńskiego), ale wyraźny polityczny komunikat. I charakterystyczna reakcja sali, artystów i menedżerów kultury: postawa stojąca gdy premier wchodzi, oklaski, absolutna cisza i bezruch w czasie 10- minutowego wystąpienia. Dająca się wyczuć, tu i na innych spotkaniach, świadomość spotkania z politykiem, który jest w stanie narzucić innym swoją wolę.

To nowy ton w polskiej polityce. Wyraźnie różny od emocji, jakie budzili Aleksander Kwaśniewski czy Kazimierz Marcinkiewicz. Różny od miękkiej charyzmy Jerzego Buzka czy Józefa Oleksego. Jeśli już szukać podobieństw, to w intencjach podobny jest do wrażenia jakie chcieli wywoływać Leszek Miller czy Włodzimierz Cimoszewicz.

Michał Karnowski

Kaczyński nie jest mydłkiem sterowanym przez doradców, ma wizję, która może brzmieć chropawo, ale przez niedopowiedzenia staje się atrakcyjna.

Ambicje Kaczyńskiego wydają się wykraczać poza budowanie nowego wizerunku. Zresztą ten wizerunek to raczej uboczny efekt stylu rządzenia, jak wybrał. Stylu kanclerskiego, gabinetowego, trochę z epoki przedtelewizyjnej.

Piotr Zaremba

Jarosław Kaczyński jako premier bardzo się zmienił. Do pewnego stopnia na lepsze. Zręcznie używa swych wrodzonych umiejętności: szybko przebija się przez tony dokumentów, zapamiętuje liczby, żeby potem nimi ciskać w twarz ministrom.(...) Nie opatruje swoich wypowiedzi dygresjami, szanuje- cudzy i przede wszystkim swój czas. Nie ma też tak jak Buzek, a nawet trochę Miller- kłopotów z podejmowaniem decyzji.

Piotr Zaremba

„W nowym premierze można widzieć człowieka panującego nad rzeczywistością. Tak różnego od własnej przeszłości, gdy epatował radykalnymi diagnozami i za nic nie odpowiadał. Człowieka przestawiającego dziś ludzi jak pionki na szachownicy, rozgrywającego ich po to, żeby dla siebie zarezerwować ostatnie słowo”.