Rumunia się rozwija. Co powinniśmy wiedzieć o kraju, którym Wielka Brytania straszy obywateli?

Tom kilka lat temu otworzył w Bukareszcie oddział swojej firmy. W rozmowie z nami zwraca uwagę na inną rzecz, która jest problemem dla biznesu. – Biurokracja. Jeśli chcesz, by twoja firma odpowiednio tu funkcjonowała to musisz zdać się na Rumunów. Nikt inny nie rozwiąże twoich problemów. Jest tu tyle różnych dziwnych i skomplikowanych przepisów, że tylko oni wiedzą jak się z nimi obchodzić. Na szczęście robią to po mistrzowsku, choć przyznam, że to dosyć specyficzny rynek – mówi nam Tom.

– Bukareszt jest całkiem podobny do Warszawy, no może poza tym, że latem jest tam niezwykle gorąco i pojawia się mnóstwo bezdomnych. No i problemem są bezpańskie psy. A co poza tym? Ceny żywności są zbliżone do Polski. Taniej można tu wynająć mieszkanie. A co jest droższe? Ubrania w sklepach sieciowych, czy kino. No i też banki są znacznie droższe, bo za niemal każdą usługę trzeba płacić: od przelewu po wypłatę, czy sprawdzenie salda – wskazuje Irena.

Tom natomiast zwraca uwagę na inny aspekt cywilizacyjny. – To kraj południowy, jak Włochy. A wiesz co to oznacza? Najważniejszy jest wizerunek. Nieważne w jakich warunkach mieszkasz, ważne by ludzie cię postrzegali za kogoś wielkiego. Dlatego Rumuni zwracają szczególną uwagę na markowe ciuchy oraz co ważniejsze, na to, by mieć drogie samochody. Po Bukareszcie jeździ zdecydowanie więcej luksusowych aut niż w Warszawie, a z roku na rok pojawia się ich jeszcze więcej – mówi Tom.

– Tam się czas zatrzymał – mówi Ioanna. – Wioski od dziesiątek lat wyglądają tak samo. W wielu miejscach brakuje podstawowych rzeczy, takich jak bieżąca woda, prąd, czy gaz. Z drugiej strony te wioski jakby zachowały kontakt z dawnymi czasami i przekazują dalej różne tradycje.

O nich opowiada nam Mihaela Dranga z Rumuńskiego Instytutu Kultury w Warszawie. W związku z tym, że zbliża się Boże Narodzenie nasza rozmówczyni podkreśla jeden z rumuńskich zwyczajów świątecznych. – Przetrwała tu tradycja kolędowania. Czy to w dużym mieście, czy na prowincji mamy olbrzymie tabory kolędników. Ten zwyczaj jest na tyle popularny, że niedawno UNESCO postanowiło wpisać go na listę światowego dziedzictwa – mówi nam Dranga.

– Byliśmy zawiedzeni. Ale o dziwo po podaniu posiłku kelnerka nas zaskoczyła. Powiedziała, że specjalnie dla nas przygotuje rumuński posiłek i na następny dzień zaprosiła nas do siebie. Trochę się baliśmy, ale w końcu skorzystaliśmy z zaproszenia nieznajomej. Na kolacji pojawiła się cała jej rodzina, która opowiadała nam różne historie. Najciekawsza była ta o tym, że Rumuni straszą niegrzecznych chłopców królem Janem III Sobieskim, który może ich zabrać w nocy – mówi nam Michał.

Nasz rozmówca podkreśla, że to nie jedyny przypadek rumuńskiej gościnności. – Podczas całego mojego pobytu co chwilę ktoś oferował nam pomóc. Ktoś gdzieś proponował u siebie nocleg, kto inny nas podwoził. W żadnym miejscu na świecie nie spotkałem tylu życzliwych osób co tam. A czemu kraje starej Unii się boją Rumunów? Nie, żebym był rasistą, ale bardzo zły PR robią im wyjeżdżający stamtąd Cyganie – mówi nam Michał.