Urugwaj: jak "hipisowski raj" został krajem roku według The Economist

Urugwaj to niewielki, 3,5 milionowy kraj leżący pomiędzy Brazylią i Argentyną. Ustrój polityczny kraju przechodził różne fazy: od faszystowskiej dyktatury ustanowionej w latach 30. przez prezydenta Gabriela Terrę, poprzez realizację anty-społecznej polityki z Międzynarodowym Funduszem Walutowym w tle w latach 50., aż do rządów armii w latach 70., które były odpowiedzią na działalność lewicowej, bardzo licznej partyzantki –Tupamaros, niezadowolonej z postępującego kryzysu gospodarczego.

Po licznych przemianach ustrojowych w 2005 roku po raz pierwszy od 170 lat na czele Urugwaju stanął socjalista – Tabaré Vazquez. W kolejnych wyborach prezydenckich w 2009 roku wygrał José Mujica, który objął urząd na początku marca 2010 roku. Właśnie Mujica stał się najważniejszą postacią, dzięki której Urugwaj został tak wysoko oceniony przez specjalistów z “The Economist”.

Para prezydencka poznała się na początku lat 70. – obydwoje byli działaczami partyzantki Tupamaros. Po kilku miesiącach burzliwego romansu obydwoje trafili do więzienia: Lucia na 13, a José na 14 lat. Spotkali się już po odzyskaniu wolności w 1985 roku, ale pobrali się po wielu latach wspólnego życia i to wyłącznie ze względów ekonomicznych.

– Przede wszystkim Mujica nie jest zamieszany w skandale korupcyjne i nikt by go o to nie posądzał, bo praktycznie całą swoją pensję przekazuje co miesiąc na konto innej fundacji dobroczynnej – mówi Zerka. Mujica nie będzie już startował w przyszłych wyborach prezydenckich, bardzo trudno będzie znaleźć następcę, który go przebije – tłumaczy.

Wśród “odważnych” decyzji Urugwajskich polityków pojawia się również legalizacja aborcji na życzenie do 12 tygodnia ciąży. ("Mężczyźni nie powinni zabierać w tej debacie głosu, straszni z nich hipokryci" mówił wtedy Mujica) oraz małżeństw homoseksualnych z prawem do adopcji dzieci, która nastąpiła w kwietniu tego roku. – To bardzo równościowe społeczeństwo, niesamowicie otwarte – mówi Cezary Glijer, specjalista od SEO, a prywatnie – teść Urugwajczyka i wielki miłośnik tego kraju. – To jedyne państwo w Ameryce Południowej, które jest w pełni laickie, tam nawet na najbardziej zabitej dechami wsi nikogo nie dziwi ani nie oburza, kiedy dwóch mężczyzn całuje się na ulicy – mówi.

– W Urugwaju minimalizuje się bezrobocie, zatrudniając kilka osób do wykonywania obowiązków, które w Europie musiałby przejąć jeden człowiek – mówi stały bywalec Urugwaju. – Nie zarabiają zbyt dużo, ale to zawsze coś – dodaje. – Co więcej, uspołecznienie Urugwajczyków jest tak wysokie, że na dwupasmowej ulicy robią miejsce na trzeci samochód, bo po co stać w korkach, a w tramwajach i autobusach każdy może sprzedawać swoje wyroby – nawet poezję – tylko przez czas przejazdu z jednego przystanku na drugi, żeby każdy miał szansę coś zarobić – mówi Gjiler.

– Urugwajczycy są naprawdę ogromnie otwarci, bardzo pomocni i serdeczni dla obcokrajowców. To kraj dla ludzi – mówi Glijer. – Jak tam jestem, a jeżdżę do Urugwaju przynajmniej dwa razy do roku od kilku lat – to się oczyszczam. To najlepszy przykład na to, ze na świecie są jeszcze miejsca, gdzie nie rządzi pieniądz, a najważniejsze są więzi międzyludzkie i rodzinne – tłumaczy.

– W ogóle nie wiem, skąd to się wzięło, przecież tam nic nie ma – dziwi się jedna z pracownic biura podróży specjalizującego się w egzotycznych wycieczkach do Afryki, Ameryki Łacińskiej i Australii. – Peru, Argentyna, Brazylia, to są hity nie do porównania, ale Urugwaj? – pyta retorycznie. – Czasami na życzenie klienta organizujemy krótkie wycieczki do Colonii del Sacramento, która jest wpisana na listę UNESCO. Ale tak to nikt nie chce jechać do Urugwaju – mówi.