Wapienne baseny Pamukkale

Nic dziwnego, to miejsce jest istnym cudem natury. Pamukkale i starożytne miasto Hierapolis znajdują się na styku dwóch płyt tektonicznych, jest to więc teren sejsmicznie aktywny. Także z tego powodu ze zbocza góry Cökelez wypływa naturalna woda mineralna, która osadzając się tutaj przez 14 tysięcy lat ukształtowała niezwykłe, białe, naturalne tarasy wapienne z płytkimi, wypełnionymi ciepłą, lazurową wodą basenami. To magiczny widok, który zdaje się tak piękny, że aż nierealny.

Niegdyś w tych białych, naturalnych basenach można było bez ograniczeń zażywać odświeżającej, leczniczej kąpieli. Teraz jednak ze względu na dużą popularność, która zaczęła negatywnie wpływać na stan trawertynów, został tutaj stworzony Park Narodowy, a samo Pamukkale zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa przyrodniczego UNESCO.

Dla turystów udostępniona została południowa część tarasów. Obok niej przebiega, wybudowany już przez ludzi, wąski kanał zasilający mineralną wodą sztuczne baseny, w których kąpiel jest dozwolona. Nie różnią się one praktycznie niczym od tych naturalnych, minerały osadzające się na betonie przykryły go szczelną warstwą.

Najrozsądniej jest rozpocząć zwiedzanie od ruin antycznego miasta Hierapolis, które znajduje się powyżej wapiennych tarasów. Można zobaczyć tam dobrze zachowaną nekropolię z czasów rzymskich, ruiny łaźni z III w.n.e. kaplicę, tutejszy odpowiednik agory i ruiny trzynawowej bazyliki bizantyjskiej.

W centrum miasta stoją ruiny świątyni Apolla, za którą znajdują się pozostałości rzymskiego teatru. Tutaj także można wykąpać się w nietypowym, antycznym basenie, na którego dnie znajdują się fragmenty ruin, kolumny i fragmenty łuków. Legenda głosi, że sama Kleopatra regularnie przyjeżdżała zażywać tutaj odmładzających kąpieli.

Zdrowotne właściwości wody mineralnej z Pamukkale były znane już w starożytności. Dziś dowiedziono, że istotnie wpływa ona korzystnie na stan zdrowia i przynosi ulgę, szczególnie tym cierpiącym na reumatyzm.

Kilka kilometrów na wschód od Pamukkale znajduje się miejscowość Karahayit, której wody zawierają sporo domieszek żelaza, sodu i magnezu. Tlenki zawartych w wodzie metali są przyczyną zabarwienia osadów na kolor czerwony, zielony i żółty. Tutaj także powstały podobne do Pamukkale wapienne baseny. Są one jednak nieco mniejsze i już nie tak spektakularne jak Bawełniany zamek. Mimo to, naprawdę warto je zobaczyć.