Polska jest gigantem tylko na własnym podwórku. Za granicą NIC o naszej roli nie mówią

Media brytyjskie
Internet jest o tyle wdzięcznym narzędziem pracy, że wystarczy wpisać kluczowe hasła. W przypadku mediów anglojęzycznych są to: „Polish”, „Poland” czy „Sikorski” oraz, co najważniejsze, „Ukraine”. Sprawdziłem kilka wpływowych stron, które uchodzą za poważne, opiniotwórcze media: „The Guardian”, „BBC”, „The Telegraph” czy tygodnik „The Economist”. To one miały udzielić mi odpowiedzi na pytanie, czy Polska w oczach mediów odgrywa ważna rolę w konflikcie ukraińskim.

Jak się okazuje – nie. Mało mówi się tam o naszych politykach. Informacje o Polsce pojawiły się najwyżej w kontekście obaw naszych polityków przed zbytnią agresją rosyjską. Pierwszego kwietnia obszernie relacjonowano, że nasz kraj liczy na wsparcie dodatkowych batalionów NATO. Nie znajdziemy natomiast nic na temat naszych stanowczych apeli o sankcje i zintensyfikowanie działań wobec Rosji. Więcej uwagi poświęca się postulatom Johna Kerry'ego czy szefa NATO.

Trochę więcej uwagi poświęcił nam serwis internetowy BBC. Mimo to – patrząc na częstotliwość publikowania treści na temat Ukrainy – Sikorski jest zdecydowanie mniej aktywny, niż mogłoby się to wydawać, obserwując polskie media. A przecież o Sikorskim po jego działalności w sprawie rozwiązania konfliktu na Ukrainie mówiło się nawet w kontekście nowego szefa NATO.

By potwierdzić tezę, że w opinii światowych mediów nasi politycy niewiele znaczą, wystarczy wejść na stronę CNN. Zrobiono tam fotogalerię głównych graczy kryzysu ukraińskiego. Poza Putinem i ukraińskimi politykami wymienia się szefa NATO Andersa Fogh-Rasmussena, sekretarza generalnego ONZ Ban-Ki Moona, Angelę Merkel czy Davida Camerona. Natomiast w podobnym zestawieniu kanadyjskiego CBC „zaszczytne” miejsce zajął szef francuskiej dyplomacji Laurent Fabius Fabius. Tymczasem nie ma żadnych informacji na temat działań, czy postulatów polskich polityków.

Podobnie jest w mediach francuskich. Gazety „Le Figaro”, „Le Monde” nic nie mówią o tym, co robimy. Zrozumiałe jest, że publikują wystąpienia głównych graczy kryzysu, takich jak Kerry, Ławrow czy Catherine Ashton (szefowa unijnej dyplomacji), ale nie znajdziemy tu informacji dotyczących zachowania Polski w obliczy kryzysu. Dowiemy się jedynie – podobnie jak z brytyjskich mediów – że Polska obawia się ekspansji terytorialnej Rosji, dlatego prosi o dodatkowe wsparcie NATO. Jakby tego było mało, Polska nie występuje tam nawet samodzielnie. Pisze się o nas jednocześnie z małymi państwami, jak Litwa, Łotwa czy Estonia. To pokazuje zagranicznym czytelnikom, gdzie jest nasze miejsce w szeregu.

Rola Polski coraz mniej istotna
Może i na początku kryzysu ukraińskiego mieliśmy szanse odegrać większą rolę, ale z tygodnia na tydzień była ona coraz bardziej marginalizowana. Możliwe, że nasi politycy wolą się nie wychylać ze względu na sankcje narzucone przez Rosję. Dlatego też w ostatnim czasie Putin i podległe mu media zamiast zarzucać nam szkolenie bojówek z Majdanu (co robiono wcześniej), mówi o amerykańskich najemnikach, którzy pojawili się na Ukrainie. Sam fakt, że prezydent Rosji nie mówi o nas i naszych politykach, może potwierdzić fakt, że odeszliśmy na dalszy plan.

Prawda jest taka, że wbrew temu, co mówią sami politycy, oraz niektórzy dziennikarze, Polska w obliczu kryzysu ukraińskiego wcale nie umocniła swojej pozycji na arenie międzynarodowej. Chcielibyśmy znaczyć więcej, ale tak nie jest. W oczach światowych mediów polityce międzynarodowej wciąż jesteśmy przedstawiani jako gracz drugoplanowy.