Na lewicy partie rosną jak grzyby po deszczu. Tylko nikt ich nie chce

Partia Razem, Zieloni, Wolność i Równość, Ruch Sprawiedliwości Społecznej, Sojusz Lewicy Demokratycznej – lewicowy wyborca ma w czym wybierać. I chociaż żadna z nich nie ma poważnych szans realnie namieszać w polityce w nadchodzących wyborach, to każda podejmuje dosyć karkołomny trud przeciągnięcia wyborców na swoją stronę.

Członkowie partii Razem mają w większości około 30 lat i, jak twierdzą, problemy młodych znają od podszewki. Trudno wskazać tutaj jednego lidera, w mediach ugrupowanie reprezentuje kilka osób: Adrian Zandberg, aktywista i lewicowy działacz; Katarzyna Paprota, feministka związana ze środowiskiem Feminoteki i Codziennika Feministycznego oraz Marcelina Zawisza, polityczka społeczna i społeczniczka. Jeśli spojrzeć na skład zarządu i rady, to wszyscy członkowie partii mogą pochwalić się przeszłością działaczy społecznych, łączy ich też wspólne pokoleniowe doświadczenie.

– Nie wróżę im zawrotnej kariery politycznej. To po prostu inny wariant tej samej lewicy. Żyjemy w kraju, w którym społeczeństwo nie jest podatne na lewicowe hasła. Jesteśmy zwolennikami surowości obyczajowej i umiarkowanymi zwolennikami liberalizmu gospodarczego, co reprezentują również inne partie. Właśnie dlatego nic szczególnego ich nie wyróżnia, a to nie jest recepta na sukces – twierdzi dr Olgierd Annusewicz, politolog.

Partia Razem odżegnuje się też od starszych kolegów z SLD, zarzucając im zdradę prawdziwie lewicowych postulatów. Na tle zmanierowanego Sojuszu w partii Razem rzeczywiście można zobaczyć pewien powiew świeżości, ale jeśli zastanowić się nad ich programem, to okazuje się, że trochę wieje nudą i przewidywalnością.

Z kolei budowanie opozycji na środowiskowych tarciach, może obrócić się przeciwko młodym lewicowcom i obnażyć nijakość ich propozycji. Starsi koledzy już zdążyli się odgryźć – Joanna Senyszyn z SLD zarzuciła partii Razem, że tworzą coś na wzór klitki zamkniętej na inne lewicowe inicjatywy: "To taka "prawdziwa lewica", która już na początku obraża i wyklucza lewicową konkurencję" - pisała na blogu. Partię Razem wspiera za to Anna Grodzka, była posłanka Twojego Ruchu, która pojawiła się na kongresie nowej partii.

O co chodzi lewicowej elicie? Jeśli wsłuchać się w zapowiedzi, to znowu usłyszymy te same wyświechtane frazesy. U podstaw Wolności i Równości mają stać cztery filary: socjalny charakter państwa, ekonomia – nie wiadomo w jakim dokładnie kształcie, nowoczesność i patriotyzm. Nie ma tu konkretów, a brak doprecyzowania na pewno nie przysparza zwolenników, a poważne propozycje zamienia w polityczne wydmuszki.

WiR miał zjednoczyć podzielone lewicowe środowiska, ale zamiast tego, sam się zdążył już podzielić, co nakazuje poddać w wątpliwość nie tylko ich enigmatyczne postulaty, ale cały pomysł tworzenia wspólnego frontu lewicowych intelektualistów z politycznymi outsiderami i sierotami po SLD i Twoim Ruchu na pokładzie.

Zamysł prof. Hartmana, żeby zjednoczyć lewicę pod jednym szyldem udał się tylko na moment - podczas spotkania inaugurującego działanie jego ruchu pojawili się m.in. : Grzegorz Napieralski, były poseł SLD czy Andrzej Rozenek, były poseł Twojego Ruchu i jedna z najbardziej rozpoznawalnych twarzy politycznego tworu Janusza Palikota. Po tym wydarzeniu zresztą, słuch po inicjatywie zaginął.

U Zielonych niedawno wybrano też nowe szefostwo. Lewicowych ekologów do wyborów poprowadzi Adam Ostolski, 37-letni socjolog z Warszawy, i Małgorzata Tracz, 29-letnia aktywistka miejska z Wrocławia.

– Jesienią czekają nas wybory parlamentarne, grożące jeszcze mocniejszym przechyleniem sceny politycznej w prawo. Tylko możliwie szeroka współpraca środowisk lewicowych daje szansę na to, że w przyszłej kadencji Sejmu obecny będzie zielono-lewicowy głos. Dlatego z nadzieją spoglądamy zarówno na inicjatywę przewodniczącego OPZZ Jana Guza, jak i na działania nowo powstałej partii Razem oraz Ruchu Sprawiedliwości Społecznej Piotra Ikonowicza – mówią.

Nigdy nie byli liczącą się siłą polityczną, a wspólne listy najpewniej nie odwrócą tej tendencji. Zieloni i Piotr Ikonowicz są jednak ciekawą alternatywą dla zmanierowanych polityków, którzy w przeciwieństwie do nich, nie wstają zza biurek i nie walczą w sposób bezpośredni np. o prawa pracowników.

W nadchodzących wyborach na tak spektakularny wynik nie może liczyć żadna lewicowa partia. Lewica zdaje się być sparaliżowana, do tego stopnia, że zamiast koncepcji nowego ładu społecznego w ramach myśli lewicowej, serwuje wyborcom ciągle ten sam odgrzewany kotlet, który dawno temu się przejadł.

Powodów klęski lewicy jest kilka i nie ograniczają się z pewnością do nieudolnej kampanii wizerunkowej. Polska lewica jest w odwrocie, ponieważ nikt jej dzisiaj nie potrzebuje, a lewicowe postulaty od dawna są mniej lub bardziej udanie zagospodarowane przez centrolewicę, a nawet prawicę.

– W Polsce nie ma miejsca na tradycyjną lewicę rozumianą jako mariaż odgórnie stymulowanej gospodarki z opiekuńczym państwem i światopoglądowym liberalizmem. Dzisiaj taką taki model oferują prawie wszystkie partie. Dlatego lewicowe potrzeby wyborca może zaspokoić głosując na PiS, albo w wariancie, gdzie bardziej liczy się światopoglądowy luz – na PO. SLD może być niekiedy mniej "lewicowe" niż PiS. Żadna z tych partii nie ma szans na przebicie się z postulatami do wyborcy. Nie są po prostu potrzebni – mówi naTemat dr Olgierd Annusewicz, politolog.