Ostatni raz bolał go ząb w 1979 roku. Jaki byłby polski futbol bez Józefa Wojciechowskiego?

Mniej medialny – bo Wojciechowski wie, jak robić wokół siebie szum. Pomijając już fakt, że na mecze chodzi bez ochroniarzy, jego numer telefonu jest dostępny w zasadzie dla każdego dziennikarza. Masz pytanie – dzwoń. Na pewno za którymś razem odbierze i najprawdopodobniej palnie coś, co odbije się sporym echem. Jak choćby informacja, że zwolnionemu Jackowi Zielińskiemu wypłacił milion złotych odszkodowania, która według naszych informacji, jest nieprawdziwa. Ale przeciek kontrolowany poszedł, pozytywny PR jest zrobiony i większość ludzi potraktuje JW jako wzorowego, wręcz wymarzonego pracodawcę.

Bardziej przewidywalny – i kontrowersyjny zarazem. Nie będziemy już pisać o tym, że zwolniony trener Theo Bos na odchodne dostał czekoladę, zostawmy też zakontraktowanie kwalifikującego się do przeszczepu nerki Arkadiusza Onyszki. To wszystko pikuś przy tzw. Klubie Kokosa, który został założony specjalnie dla... jednego piłkarza, Daniela Kokosińskiego. Piłkarza kompletnie przeciętnego i ściągniętego jakby wbrew woli właściciela. JW zaproponował mu najpierw transfer, później rozwiązanie kontraktu, a po tym jak żadna z tych metod nie wypaliła, kazał biegać po schodach. Za 35 tysięcy złotych miesięcznie. - Właśnie wokół tego Kokosińskiego stworzyliśmy klub nieudaczników. Nie chcemy, by psuli Młodą Ekstraklasę, nie chcemy, by zarażali młodych chłopaków swoją indolencją i nieudacznictwem. Ci najsłabsi muszą trenować w Klubie Kokosa – tłumaczył swój pomysł Wojciechowski. Jakiś czas później do słynnego klubu trafił między innymi Euzebiusz Smolarek.

Mniej bezwzględny – tym razem już bez żartów i zabawnych cytatów. Wystarczą dwa, no czasami trzy przegrane mecze i trener Polonii już znajduje się na cenzurowanym. Ogółem przez sześć lat sponsorowania „Czarnych Koszul” Wojciechowski zatrudnił siedemnastu szkoleniowców. Czyli dwóch więcej niż Liverpool w całej swojej 120-letniej historii. Nic dodać, nic ująć.

Smutniejszy – no właśnie, bo z drugiej strony bez JW trenerom zmniejszy się o kilkanaście procent szansa na dobry angaż w ekstraklasie. Sami piłkarze też z pewnością by się załamali, bo kogo dałoby się tak łatwo wydoić jak Wojciechowskiego? No, nikogo. Piłkarze... Kluby! Choćby taki Ruch Chorzów, który za trzech piłkarzy dostał ponoć od Józefa więcej gotówki niż od sponsorów – Tauronu i Węglokoksu.

I sztywniejszy – tu w zasadzie wystarczy zacytować radę, jaką udzielił przed dwoma laty kontuzjowanemu Tomaszowi Jodłowcowi: - Ja mam ponad 60 lat, też miałem kiedyś spory problem z kolanem, jedni lekarze zalecali operację, inni nie. No i pojechałem na statek, wróciłem po pięciu tygodniach i problem minął. Organizm sam się zregenerował. Może podobnie byłoby w przypadku Jodłowca – stwierdził JW i po chwili w swoim stylu dodał: - Też uprawiam sport. Trzy razy w tygodniu gram w tenisa. Nie zawsze trzeba iść pod nóż.