"Solidarność" zablokowała parlament. To dość popularna forma protestu za granicą

Jak pokazują korespondencje ogólnoświatowych mediów protest polegający na zatrzymaniu jakiejś grupy ludzi w budynku to nie polski wynalazek. Najnowszy przykład takiego zachowania za granicą to zamach stanu w afrykańskiej Gwinei Bissau. W zeszłym miesiącu w koszarach uwięzieni zostali premier, tymczasowy prezydent oraz faworyt drugiej tury wyborów prezydenckich. Junta wojskowa po paru dniach uwolniła polityków.

Z kolei w lutym kompleks budynków ONZ w afgańskim mieście Kunduza został został otoczony przez rozwścieczonych demonstrantów, którzy wyrażali swoje niezadowolenie z powodu palenia "Koranu" przez amerykańskich żołnierzy. Płonęły sklepy i samochody, zginęło kilkadziesiąt osób. Gdyby nie policja broniąca budynków, sytuacja mogłaby się źle skończyć dla dyplomatów.

Symboliczny wymiar miał protest, do którego doszło pod koniec lutego w Moskwie. Centrum miasta, którego obwód to około 16 km zostało otoczone "żywym łańcuchem" antyputinowskich demonstrantów.

Rebelia w Egipcie w 2011 roku miała epizod podobny do dzisiejszej akcji "Solidarności". Protestujący otoczyli budynek parlamentu i pałac prezydencki. Wojsko musiało być w stałej gotowości. Niemożność zdobycia silnie chronionych budynków zdenerwowany tłum zrekompensował sobie zamykając dostęp do wieży państwowej telewizji i uniemożliwiając wejście jej pracownikom. Ale jedną z najbardziej podobnych do dzisiejszego protestu, była manifestacja w Bahrajnie, w lutym zeszłego roku. Setki protestujących przeciw rządowi niezadowolonych zablokowało wejście do parlamentu i uniemożliwiło tym samym obrady.

W ramach protestów "Oburzonych" nowojorska giełda przy Wall Street została otoczona w 2011 roku przez tłumy rozgoryczonych Amerykanów. Wielu protestujących spało w pobliskim parku. Demonstranci otoczyli giełdę barierkami i stworzyli sobie zaplecze kuchenne, żeby protest mógł trwać jak najdłużej.

W Grecji zdenerwowani demonstranci zablokowali w zeszłym roku Ministerstwo finansów oraz kilka innych gmachów uniemożliwiając ich pracę. Co ciekawe, wśród protestujących było około 200 pracowników ministerstwa. W równie zadłużonych Włoszech, w 2010 roku ofiarą poddenerwowanego tłumu również padła siedziba władzy ustawodawczej. Tym razem to budynku senatu w Rzymie musiała bronić policja.

Jak widać nasi posłowie nie byli pierwszymi, którzy padli ofiarą protestujących i nie mogli opuścić budynku, w którym się znajdowali. Na świecie takich sytuacji było wiele. Czy przypominacie sobie podobne protesty za granicą?