5 typów księży i ich kazań, którymi męczą wiernych. Nic dziwnego, że nie chodzimy do kościoła

Ten rodzaj księży nie może się powstrzymać, a wątkami biblijnymi swobodnie szafuje na równi z drażliwymi sprawami światopoglądowymi i najświeższą polityką. Poucza też, jaką postawę przyjmować w wyniku zaistniałych okoliczności. Nie używa do tego delikatnej perswazji - jego argumentacja nie pozostawia wyboru: albo jesteś po stronie Kościoła, albo wypadasz z gry, gdzie stawką jest wieczne zbawienie.

Arcybiskup Stanisław Gądecki, poznański metropolita i przewodniczący Episkopatu Polski to typowy przedstawiciel kleru populistycznego - od dawna słynie z bezkompromisowych wypowiedzi. To właśnie on niedawno prosił bezdzietne pary o to, żeby nie ulegałī pokusie użycia "złych i niegodnych metod poczęcia dziecka".

Ten typ jest na pewno przyjemniejszy w obejściu, ale za to mniej zrozumiały. Ksiądz-intelektualista solidnie przykładał się do nauki w seminarium, a do wiernych przemawia nie jak do zwykłych ludzi, ale osób z gruntownym przygotowaniem teologicznym.

Jeśli przypadkiem w kościele trafimy na kazanie lub homilię takiego kapłana, musimy mieć się na baczności. Po kilku próbach zrozumienia tego, co mówi ksiądz-intelektualista, zazwyczaj odpuszczamy, a przypadki zaśnięcia na mszy nie należą wcale do rzadkości.

Takie faux pas kapłana nie jest niczym wyjątkowym. – Byłam kiedyś na ślubie mojej znajomej. To, co powiedział ksiądz wzbudziło powszechną konsternację wśród gości, ja również - nie ukrywam - stanęłam jak wryta. Ksiądz życząc młodej parze szczęścia dodał, że jeśli świeżo poślubiona żona będzie spała w innym łóżku niż mąż, to automatycznie stanie się cudzołożnicą. Oznacza to, że nawet jeśli będzie spała w hotelowym łóżku, bo wyjedzie np. na delegację, to i tak będzie potępiona – opowiada Agata, znajoma pary młodej.

Żywiołem tego rodzaju księży nie są płomienne przemówienia z ambony. Ich specjalizacja to kazania na temat tego, co jeszcze trzeba wyremontować w kościele. A wyremontować zazwyczaj trzeba naprawdę sporo. Ksiądz-liczykrupa przypomina o stosownych datkach na zbożny cel wielokrotnie w trakcie mszy. Bywa, że finansowy wątek przewija się w kazaniu lub homilii, każdy pretekst wydaje się dobry, żeby przypomnieć wiernym o ich powinnościach.

Tak, istnieje jeszcze przecież taka odmiana księdza - zwariowanego, na tyle, że mało kto traktuje jego słowa na poważnie. Do księdza szaleńca dystansują się często sami duchowni, a pytani o nich, próbując zachować się dyplomatycznie, nabierają wody w usta.

Co charakterystyczne, o ile kazania tych księży nie znajdują szerokiego poklasku, to ksiądz z rysem szaleńca ma szansę zebrać wokół siebie nieliczną, ale niezwykle wierną publiczność. Ich kazania bywają niezgodne z oficjalną nauką kościoła, a sam kapłan tworzy wokół siebie coś na kształt kultu, gdzie jego słowo jest najważniejsze. Ksiądz-szaleniec zjednuje sobie zwolenników płomiennymi kazaniami i charyzmą, która zazwyczaj u duchownych jest towarem deficytowym.

Lista grzechów pod adresem polskich księży i ich kazań jest znacznie dłuższa - powszechnym problemem jest np. również to, że duchowni masowo ściągają je z sieci. Homilie bywają nudne, za długie, za krótkie, za łatwe do zrozumienia, albo za trudne. Nie jest łatwo napisać porywające kazanie. Ale warto chyba spróbować, bo ludzie coraz rzadziej zaglądają do Kościoła, a jeśli już się tam wybierają, to chcą usłyszeć wartościową homilię wygłoszoną niekoniecznie przez taniego moralistę, intelektualistę, liczykrupę czy szaleńca.