Francuz ze… skandynawskim środkiem. Citroen C4 auto dla prawie każdego

„Czy nie wyłączyłem świateł?” – pytam sam siebie, zbliżając się do samochodu. Bok reflektorów jest zaprojektowany w sposób, który może tworzyć takie wrażenie. Wrażenie, na które naciąłem się zresztą jeszcze kilka razy.

Przód nie zdradza, że mamy do czynienia z w końcu nie tak dużym autem. Klikam pilotem – rozkładają się automatycznie składane lusterka. Nie byle jakie, bo w dużej części chromowane. Plus, fajnie kontrastują z czerwonym lakierem i dobrze współgrają z listwami obok okien oraz w kilku innych miejscach nadwozia. Kolor lusterek miał jeden… no nie minus, ale nietypową cechę. Jadąc w trasie co jakiś czas odbijały się w nich drzewa, przez co wielokrotnie złapałem się na tym, że widząc to tylko kątem oka, myślałem, iż ktoś mnie zaczyna wyprzedzać.

Ustawiając muzykę orientuję się, że przewijać piosenki (i stacje) można tylko z poziomu wyświetlacza i kierownicy. Brak odpowiedzialnych za to przycisków na przednim panelu. Jeśli chce to robić pasażer, musi np. przeklikiwać się przez ekran nawigacji. Regulując klimatyzacje (wtedy jeszcze było ciepło!) zwracam uwagę na coś, co powinienem zauważyć już dawno. Przedni panel kontrolny i generalnie przód jako tako jest wręcz minimalistyczny. Brak przesadzeń i przekombinowań, tylko to, czego potrzeba. Nie ma mowy o pogubieniu się i wrażeniu, że to „tanie”. Rozwiązanie skojarzyło mi się z eleganckim, skandynawskim minimalizmem.

Ruszamy. Prędkość, obroty i kwestie okołopaliwowe obsługują trzy bardzo proste zegary. Preferuję elektroniczne wyświetlanie prędkości, więc nie narzekałem na brak standardowego, ale zabrakło mi możliwości przekliku przez opcje np. spalania. Prawy zegar pokazuje tylko zasięg kilometrów. W sumie to najważniejsze, ale osobiście lubię kontrolować spalanie. To jednak raczej kwestia faktu, że samochody testuję, a w codziennym użytkowaniu na pewno wystarczy opcja wyświetlania go na wyświetlaczu głównym.

Wyjeżdżam z terenu, na którym znajduje się nasza redakcja, zahaczając kilka śpiących policjantów. Od razu (nie)czuję jak pracuję zawieszenie. Jest bardzo miękkię, nie odczuwam żadnych „turbulencji”. Ani teraz, ani potem, "przeskakując" po torach czy mniejszych dziurach. Miękkie zawieszenie bierze na siebie wszystkie nierówności.

120 koni mechanicznych i 6 stopniowa manualna skrzynia biegów dają wszystko to, czego na polskich drogach potrzeba. W razie czego dynamiczne przyspieszenie, szybkie rozpędzenie do 120-130km/h, po czym wrzucamy „szóstkę” i lecimy dalej. No i tak lecimy i lecimy i lecimy... Jeśli ktoś szuka sportowych wrażeń, nie znajdzie ich w tej C4-ce.

To wszystko sprawia, że to samochód za kierownicą którego można wyobrazić sobie właściwie każdego. Młodego chłopaka, który szuka pierwszego auta, lub dziewczynę, która potrzebuje ładnego auta niewielkich rozmiarów. To także tata z rodziną, który może zabierać ją na weekendowe wyprawy, ale i starszy kierowca, który szuka auta bez zbędnych mu fajerwerków. Nie taki francuz zły, jak go malują.