Komuniści nie lubili Norwegii? Gdy Wałęsa dostał Nobla, całkowicie zakazali mówienia o tej sprawie

Ledwo zniesiono w Polsce stan wojenny, a rządzący nad Wisłą musieli zachodzić w łeb, jak rozwiązać problem wagi międzypaństwowej. Wieść o przyznaniu Wałęsie Nobla była niczym grom z jasnego nieba. O nagrodzie mówiło się już co najmniej od roku - w 1982 roku lider "S" był faworytem do tego prestiżowego wyróżnienia, ale obszedł się smakiem. Komuniści wiedzieli jednak, że coś jest na rzeczy. Skierowali swój wzrok na... Norwegię.

Nic nie było wtedy dziełem przypadku. To właśnie w Oslo przyznawano nagrodę, o której marzy każdy naukowiec i działacz na rzecz pokoju, ufundowaną przez szwedzkiego wynalazcę dynamitu. Nie od razu jednak aparat władzy zniechęcił się do tego skandynawskiego kraju. Najpierw nerwowo robił wszystko, co mógł, aby oczernić Wałęsę na arenie międzynarodowej.

Temu miało służyć m.in. rozgłaszanie tu i ówdzie, że polski robotnik jest li tylko "osobą prywatną", która zwyczajnie nie zasługuje na laury. Na dodatek - jak starano się dowieść - na przełomie lat 70. i 80. współpracował z bezpieką. Dowód? Sfingowana dokumentacja, którą przesyłano do norweskich dyplomatów (w warszawskiej ambasadzie Królestwa Norwegii). Ale świeżo upieczonego laureata Nobla zamierzano zdyskredytować także w oczach członków komitetu, który przyznawał zaszczytne nagrody.

Rzecznik PRL-owskiego rządu Jerzy Urban musiał główkować, jak wyjaśnić obywatelom wybór Wałęsy. W końcu znalazł "odpowiednie" słowa, nazywając Nobla dla elektryka "kolejną reaganowską złośliwością, tym razem firmowaną z Oslo". Absurd gonił absurd i w końcu sięgnął zenitu. Za sprawą cenzury, która "obraziła" się na... Norwegię.