Czy rodzic ma prawo decydować o wierze dziecka? Wielka dyskusja: chrzcić czy nie chrzcić?

Tabloidy doniosły ostatnio, że aktorka Anna Mucha nie chce ochrzcić swojej półrocznej córki. Poczeka, aż dziewczynka skończy osiem lat i sama zdecyduje, czy chce przystąpić do sakramentu. Tak, to celebrytka, ale podobne rozterki ma wielu rodziców. Zarówno wierzących i praktykujących, jak i tych, którzy Kościół odwiedzają sporadycznie. W sieci roi się od dyskusji, w których szukają odpowiedzi na jedno pytanie: chrzcić czy nie chrzcić?

"Ochrzciliśmy dziecko jako ludzie niewierzący. (…) Nie uważamy tego za hipokryzję. Rodzice chrzestni i dziadkowie to osoby wierzące, będą przekazywać Mai prawdy wiary. Ona wybierze później swoją drogę" - napisała na forum Monika S. "Nie zamierzamy chrzcić syna. (…) Chcemy, by dziecko samo wybrało swoją drogę. Zadbamy o to, żeby poznało inne wyznania, zanim podejmie decyzję" - odpowiedziała Jola.

W podobnym tonie wypowiadają się duchowni. Potwierdzają, że apostazja, czyli formalne wystąpienie z Kościoła, nie oznacza unieważnienia chrztu. - Apostazja nie sprawia, że ktoś przestaje być katolikiem. Nie można wypisać się z Kościoła - zaznacza w rozmowie z Katolicką Agencją Informacyjną ks. dr hab. Piotr Majer, konsultor Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski. Na przykład Janusz Palikot, który kilka dni temu publicznie ogłosił swój "rozwód" z Kościołem, będzie co prawda apostatą, ale ochrzczonym.

Jeśli, jak mówi ks. Piotr Majer, nie można wypisać się z Kościoła, to czy przy pomocy sakramentu chrztu można zmuszać dziecko do zapisania się do niego?

- To jest tradycja Kościoła od samego początku chrześcijaństwa. Kościół stara się poprzez chrzest otoczyć nowonarodzonego wpływem i oddziaływaniem łaski bożej. Jest to jak najbardziej słuszne działanie. Nie ma co się dziwić, że ta tradycja jest podtrzymywana - mówi naTemat ks. Kazimierz Sowa, szef kanału Religia TV.

Ks. Sowa dodaje, że dla Janusza Palikota chrzest okazał się nieszczęściem. - Tak, to dla Palikota może być nieszczęście, że on sobie chrztu nie życzył, tylko rodzice w jego imieniu. Ale ile jest przypadków takich, gdzie ktoś zostaje ochrzczony, a potem jako dziecko umiera - dodaje.

Rodzice, którzy wcześnie ochrzcili swoje dzieci, przekonują też, że nie tylko tradycja skłoniła ich do podjęcia takiej decyzji. "Jesteśmy katolikami, wierzącymi i chcemy w tym duchu wychować nasze dziecko. Jeśli się wierzy w coś bardzo mocno, to chyba naturalne jest, że się chce zasady tej wiary stosować w swoim życiu" - argumentuje w dyskusji na forum młoda matka.

Są jednak tacy, dla których rodzicielskie prawo "wychowania w duchu..." oznacza w gruncie rzeczy możliwość nieograniczonego dysponowania losem dziecka. Do takich należy prof. Tadeusz Bartoś, filozof, teolog i były zakonnik. - W dawnej tradycji Kościoła chrzest przyjmowali dorośli. Nie ma żadnej przeszkody, by to robić. Kiedyś stosunki społeczne były inne, dzieci były bardziej własnością ojca i to on o wszystkim decydował. Od ponad stu lat uważamy w Europie, że nikt nie może być niczyją własnością. Z chrztem trzeba by więc poczekać, żeby ludzie sami wybierali. W przeciwnym razie mamy do czynienia z nieuzasadnionym, niepotrzebnym zawłaszczeniem, nieuszanowaniem prawa wyboru - mówi w rozmowie z naTemat.

Dla rodziców, którzy zastanawiają się nad słusznością chrztu, powstała nawet specjalna strona internetowa - swiadomychrzest.pl. Organizatorzy tej akcji nie tylko zapraszają do refleksji na temat sakramentów, ale też zwracają uwagę na absurdy z nimi związane. Przykład? Poszukiwania rodziców chrzestnych w sieci czy też chrzczenie dzieci przez niewierzących rodziców.

- Grupa ludzi, która mają świadomość znaczenia chrztu, nie jest duża. To są ludzie bardzo ożywieni religijnie. Jednak chrzest stał się zwyczajem, bardziej można by powiedzieć: Polaków niż katolików. Ludzie niewierzący też przecież chrzczą dzieci, posyłają je do komunii. Mówią: dobrze, jak wszyscy, to my też. To są bardzo zrytualizowane formy - dodaje prof. Bartoś. Często decydująca okazuje się też presja rodziny. Czasem przybiera ona radykalne formy, tak jak w przypadku internautki z portalu racjonalista.pl, której dziecko bez jej wiedzy ochrzcili dziadkowie.