Jak oni strzelają! Najpiękniejsze bramki w historii Mistrzostw Europy

I wybraliśmy najpiękniejszy bramki w historii Mistrzostw Europy. Wytypowaliśmy siedem, choć wiemy, że moglibyśmy wybrać i siedemdziesiąt. Niektóre z nich już widzieliście, ale znów jak z kobietami… można patrzeć i patrzeć.

Wiemy również, że ranking jest niekompletny. Ba, mamy nadzieję, że za miesiąc będzie niekompletny jeszcze bardziej. Nie mielibyśmy nic przeciwko, gdyby przyczynili się do tego np. Robert Lewandowski, albo Maciej Rybus. Zwłaszcza ten pierwszy pokazał wczoraj, że zawodnicy z poniższej listy mogą obawiać się o swoje pozycje. No, to zaczynamy.

Bramka trochę zapomniana z powodu tego, co zrobił parę dni później w finale pewien Holender (o nim za chwilę). Ale nie można jej nie docenić. Pamiętacie jakąś bramkę, strzeloną nożycami, po wrzutce… z autu?

Nie ma nawet co pisać, że to techniczny majstersztyk. Bardziej zastanawia co innego. Z czego trzeba mieć nerwy, by w decydującym o mistrzostwie karnym, mając przed sobą Seppa Maiera, najlepszego bramkarza świat, zrobić coś takiego? Coś, czego nie spróbował wcześniej nikt inny.

Panenka zaryzykował więcej niż mistrzostwo Europy dla Czechosłowacji. Zaryzykował, że zapisze się w historii futbolu jak totalny nieudacznik. Ale wygrał. Dlatego dzisiaj strzelający karne, zadają sobie przed strzałem jedno pytanie więcej: "W lewo? W prawo?… hmm, a może na Panenkę?"

Wielu twierdzi, że najpiękniejszy lob w historii mistrzostw należy do Karela Poborskiego. My uważamy, że jest inaczej. Wojciech Kowalczyk pisał w swojej biografii, że strzelający bramkę odczuwa największą satysfakcję nie wtedy, gdy po jego strzale bramkarz ani drgnie. Największą przyjemność sprawia, gdy bramkarz zrobi wszystko, co możliwe, by obronić, rzuci się, wyciągnie jak struna… i nie sięgnie piłki.