Dziś są w cieniu bardziej znanych kolegów, ale do czasu. Oto pięciu piłkarzy, którzy na Euro 2012 powinni błysnąć

Rybus - najlepszy polski piłkarz
Fragment naszego wywiadu z Januszem Panasewiczem, wokalista Lady Pank mówi: "Rybkę bardzo lubię i cenię jako piłkarza. Dla mnie to jest nawet piłkarz już teraz do pierwszego składu kadry". Zdziwieni? Paweł Zarzeczny idzie jeszcze dalej. Niedawno rozmawialiśmy z nim w pubie "Champions", rozmowa - długa, bardzo barwna, niebawem pojawi się na stronie. O Rybusie powiedział, że to już teraz najlepszy piłkarz kadry.

Argumentował tak: "On jest zawodnikiem w stylu tych hiszpańskich pomocników, których tak podziwiamy. Jest jak ten SIlva z Manchesteru City. Kręci się przy polu karnym i może zrobić wszystko. Może z lewej dośrodkować i z prawej kiwnąć. Albo strzelić. No i na pewno zarobi dla nas wiele rzutów wolnych". Dodajmy, że w umiejętności Rybusa wierzy też Smuda, wystawiając go regularnie w pierwszym składzie, mimo że akurat na skrzydłach potencjał mamy niemały.

Hiszpania jak Barcelona, a Silva jak Messi
Właśnie, David Silva. Dotychczas o reprezentacji Hiszpanii najczęściej mówiło się, że to takie umiejętne połączenie Barcelony z Realem Madryt. Z jednej strony Xavi, Iniesta, Puyol, Pique. Z drugiej - Casillas i Sergio Ramos. No i do tego kilku piłkarzy ze słabszych drużyn, tak na uzupełnienie składu. Gdy jeszcze kilka lat temu David Silva zaczynał ważny, turniejowy mecz w linii pomocy, częste były, że trochę nie pasuje do gwiazdozbioru, do wybitnych partnerów. A dziś? Jest liderem Manchesteru City. Piłkarzem, od którego Vicente del Bosque niemal rozpoczyna tworzenie składu.

Luis Aragones był selekcjonerem Hiszpanii w czasie Euro 2008. To za jego kadencji ten zespół po kilkudziesięciu latach powrócił na szczyt. To też on jako pierwszy wyraźnie w pierwszym składzie postawił na SIlvę. Dziś bardzo często wypowiada się dla hiszpańskich mediów. Niedawno stwierdził, że Hiszpania, chcąc odnieść sukces, powinna z przodu grać jak FC Barcelona. Zaraz później dodał: - A takim Leo Messim, który pociągnie ten zespół, powinien być David Silva.

Toni Kroos - młoda gwiazda "FC Hollywood"
Maj tego roku. Rewanżowe półfinałowe spotkanie Ligi Mistrzów, Real Madryt gra u siebie z Bayernem Monachium. Strzela dwa gole, ale potem jest kompletnie bezradny. Niemcy grają piłką, umiejętnie ją rozgrywają, a gwiazdy Realu, na czele z Cristiano Ronaldo, tylko bezradnie biegają. I tracą siły. W Bayernie, ze względu na konstelację gwiazd nazywanym "FC Hollywood" najlepszy jest jednak nie ten z największym nazwiskiem, nie ten zarabiający najwięcej. Grę w środku pola zdominował 22-latek Toni Kroos.

To nim zachwycał się komentujący ten mecz Mateusz Borek. To o nim w samych superlatywach wypowiadał się w czasie późniejszego finału z Chelsea Zbigniew Boniek. Kroos to środkowy pomocnik, rozgrywający, u którego ciężko doszukać się słabych stron. Potrafi wykonywać stałe fragmenty gry, ma dobry strzał, dokładne podanie, świetny przegląd pola. Poza tym to taki piłkarz, który pokazuje, jak właściwie powinna rozwijać się kariera sportowca. W 2007 roku był najlepszym piłkarzem mistrzostw świata do lat 17 i zarazem królem strzelców imprezy. Gdy debiutował a kadrze do lat 21, miał 18 lat. Od razu strzelił bramkę i miał asystę.

Chamberlain - chłopak, który ma wszystko
Podobnym przypadkiem do Kroosa jest Alex Oxlade-Chamberlain. Anglik, którego akcje w drużynie Roya Hodgsona rosną z dnia na dzień. Pierwsze mecz Euro zacznie pewnie na ławce, ale potem… Kto wie? Dziś jest jeszcze niepełnoletni, ale jego dorobku mogą mu pozazdrościć starsi o kilka lat koledzy. W pierwszej drużynie Southampton, której jest wychowankiem, debiutował jeszcze mając 16 lat. Jako drugi najmłodszy piłkarz w historii tego zespołu. W reprezentacji Anglii do lat 21 grał mając lat 17.

Arsene Wenger, trener Arsenalu, nie jest skłonny wydawać wielkich pieniądzy na młodego piłkarza. Przyzwyczaił nas raczej do tego, że liczy się z każdym funtem. Tymczasem na Chamberlaina wyłożył aż 12 milionów funtów. I wszyscy są przekonani, że kwota ta z nawiązką się zwróci, bo piłkarz, choć ostrożnie wprowadzany do pierwszego zespołu, już zdążył zadebiutować w Lidze Mistrzów. W meczu z Olimpiakosem Pireus zdobył nawet bramkę.

Dżagojew - młody, zdolny, tylko ile ma lat?
Jaka jest kadra rosyjska, z którą Polakom przyjdzie się mierzyć w drugim meczu grupowym? Przede wszystkim bardzo doświadczona, składająca się z doświadczonych, najczęściej ponadtrzydziestoletnich piłkarzy, grających ze sobą od lat. Młodych piłkarzy w niej brak. No, prawie brak. Bo jest przecież jeden, który już teraz w rosyjskiej reprezentacji gra pierwsze skrzypce. Ma 21 lat i nazywa się Alan Dżagojew.

Daleko mu do zmanierowanej gwiazdki, których wiele wśród jego rówieśników. Nie jest piłkarzem, któremu sława czy pieniądze mogłyby jakoś zawrócić w głowie. Dawid Janczyk, pamiętający go z czasów wspólnej gry w CSKA Moskwa, mówił mi kiedyś, że mało zna tak młodych piłkarzy, którzy tak ciężko pracowaliby na każdym treningu. Dżagojew jest nie tylko bardzo skromny ale i bardzo rodzinny. W jednym z wywiadów przekonywał, że nic nie sprawia mu takiej przyjemności jak odwiedzenie rodziców i spożycie pierogów przyrządzonych przez mamę.

Urodził się w Biesłanie, w Osetii, to pewnie stamtąd wyniósł twardy charakter, nieustępliwość i brak jakichkolwiek kompleksów. W CSKA zagrał już ponad 100 meczów, strzelał bramki takim zespołom jak Manchester United i Inter Mediolan. Jest tylko jeden problem. Wiek Dżagojewa. Wielu komentatorów, obserwując jego grę, stwierdza, że na boisku zachowuje się nadzwyczaj dojrzale. Może to nie przypadek? W Rosji mówi się bowiem nieoficjalnie, że piłkarz wcale nie jest tak młody. W 2005 roku uczęszczał do Piłkarskiej Akademii Juriego Konopljowa, na której funkcjonowanie duże pieniądze wykładał Roman Abramowicz. Dżagojew jest najwybitniejszym jak dotąd wychowankiem placówki, która w samej Rosji nie cieszy się dobrą sławą. Mówi się, że w celu lepszego wypromowania swojego podopiecznego, temu w samej akademii zaniżało się wiek.