Spowiedź Jerzego Zelnika. W autobiografii rozlicza się ze współpracy z SB i opisuje konsekwencje aborcji

Aktor wspomina moment, w którym otworzyły mu się oczy i zrozumiał, jak ogromnym złem jest aborcja. Podczas prelekcji u Dominikanów małżeństwo obejrzało film „Niemy krzyk”, który doprowadził ich do łez. Zelnik twierdzi, że aborcja jest źródłem problemów - Urszula po zabiegu miała trudności z utrzymaniem ciąży, a syn Mateusz przyszedł na świat dopiero po 12 latach starań.

Zelnik odnosi się w książce do tegorocznych doniesień, kiedy po ujawnieniu „teczek z szafy Kiszczaka „okazało się, że jako młodzieniec współpracował z SB. Tłumaczy się, że nie zdawał sobie z tego faktu sprawy. – Jesteśmy wszyscy tylko ludźmi, błądzimy i na własnych błędach się uczymy. Pewne rzeczy, nawet jeśli wymaże się je z pamięci, nie dają się jednak wymazać z kart historii. A ona - bardziej czy mniej pamiętliwa - zawsze się upomni o swoje. Niedawno upomniała się i o mnie, co dla mnie samego było niemałym zaskoczeniem. Wiele mogę sobie zarzucić prywatnie, jednak jako Polak, jednostka społeczna, starałem się być zawsze bez zarzutu, krystalicznie czysty – zapewnia aktor.

Zelnik twierdzi, że dał się omotać przedstawicielowi Służb Bezpieczeństwa, który podał się za agenta Kontrwywiadu PRL. – Z dokumentów wynika, że cała sprawa zaczęła się w 1964 roku, w styczniu. Miałem wtedy osiemnaście lat i w najmniejszym stopniu nie interesowałem się polityką. Byłem całkowicie pochłonięty podrywaniem dziewczyn, seksem, sportem, muzyką i rolą, którą dostałem w „Faraonie”. Myślałem i zachowywałem się jak każdy nastolatek. Nie wyznawałem wtedy jeszcze również katolickich wartości, główna zasada w moim życiu brzmiała: korzystać z życia. Pochłaniał mnie hedonizm, cieszenie się chwilą, witalność. Z tamtym nastolatkiem łączy mnie radosne usposobienie i, rzecz jasna, nazwisko. Natomiast światopoglądowo jest to dla mnie „on”, nie „ja”. On, czyli nie ja – wyznaje aktor w swojej autobiografii.