Pozowanie na ściance z napisem "Smoleńsk", to jak "robienie sobie zdjęć z ciałem Ewy Tylman"

Gdzie jest granica tego, co wypada? W kontekście Smoleńska, jest ona bardzo płynna, a moralne prawo do decydowania o niej uzurpuje sobie około-smoleńska prawica. Wiele razy podkreślano, że nie wolno śmiać się ze Smoleńska, przez wzgląd na nadzwyczajną skalę tego dramatu. "Zimny Lech", "krwawa mery" czy "Kaczka Smoleńska" to rzeczywiście żarty, których miejsce jest w rynsztoku. Ale w wielu przypadkach również sama prawica powodowała, że niewłaściwie wywoływany temat Smoleńska stawał się powodem do drwin.

Chwalą się, nie wstydzą
Jeden z komentatorów na Twitterze trafnie porównał pozowanie na smoleńskiej ściance do selfie ze zwłokami Ewy Tylman. W obu przypadkach zabrakło dobrego smaku i zrozumienia, że mamy do czynienia z tragedią. Ale ważniejsze okazały się flesze i zdjęcia, które dziś ukazują się w ogólnopolskich mediach. W końcu nie wszyscy aktorzy wstydzą się, że grali w "Smoleńsku".

Smoleński niesmak
Przykładem czegoś więcej jest choćby pomnik smoleńskiego Tupolewa, z parą prezydencką wyglądającą z okien. Tu również, podobnie jak w czasie pozowania na ściance smoleńskiej, zabrakło dobrego smaku.

To instalacja, która nadawałby się raczej jako eksponat do muzeum miniatur, niż na godne upamiętnienie pary prezydenckiej. Trudno oczekiwać, że miałoby to pomóc w zachowaniu w pamięci ofiar katastrofy. Zwłaszcza, że jak pisaliśmy w naTemat, zapomniano już nawet o samym pomniku.

Pamięć o Smoleńsku czci się także w czasie Świąt Wielkiej Nocy. Smoleńskie Groby Pańskie w polskich Kościołach stają się już tradycją. Na przykład w Rumii, proboszcz chciał pokazać, że "tragedia smoleńska nie kończy niczego". Ma ją wypełnić Jezus złożony w Tupolewie. Zamiast o świętach, wierni mają śnić czarny sen Antoniego Macierewicza. To odpycha nie tylko od Kościoła, ale i od Smoleńska.

Nieodpowiednie miejsce i czas przypominania ofiar Smoleńska sprawiają, że apele Macierewicza stają się żenującą groteską, a nie wyrazem należnego szacunku. To zaś sprawia, że coraz więcej osób czuje przesyt Smoleńskiem w debacie publicznej. Nie wspominając o tym, że katastrofa została upolityczniona i zawłaszczona przez jedną partię. Wystarczy spojrzeć, jak traktuje się niektóre z rodzin ofiar.