Mini już nie takie mini. Zaskoczyło mnie, jak praktyczny może być Countryman, który w środku wygląda jak... dyskoteka

Podczas testów motoryzacyjnych jest pewna prawidłowość. Na konkretne modele samochodów nie zwracasz uwagi do czasu, aż sam nimi nie masz okazji jeździć. Zwłaszcza w przypadku mniej oczywistych modeli. Pierwszy raz zauważyłem to w przypadku „kosmicznej” Hondy Civic. Teraz – przy okazji jazdy Mini – miałem dokładnie to samo wrażenie. Nagle okazuje się, że Warszawa jest wręcz zalana tymi charakterystycznymi samochodami. Widzę je i na parkingu, i na ulicy w mieście, i na obwodnicy. To oczywiście tylko wrażenie, ale przy okazji okazało się, że posiadacze Mini to jedna z tych grup, która „rozumie się bez słów”. Auto jest na tyle nietypowe, że minięcie się z drugim Mini prawie zawsze wiąże się z kiwnięciem głową lub porozumiewawczym spojrzeniem.

Tego designu nie da się podrobić. Jeśli tylko ktoś kiedyś słyszał o Mini, rozpozna ten model bez żadnych wątpliwości. Choć jest wyraźnie większy od najbardziej znanych Cooperów, to nie stracił nic ze swojej wdzięczności i charakterystycznego kształtu. To samochód zdecydowanie kobiecy, choć jako facet za kółkiem na ulicy nie czułem potrzeby chowania się za kierownicą, gdy stałem na światłach. Bawiąc się konfiguratorem i kolorystyką można z niego ulepić sobie coś naprawdę wyjątkowego i wyróżniającego. Nie jest nijaki, a te wszystkie małe akcenty sprawiają, że chcąc nie chcąc zawieszamy na nim wzrok.

W środku natomiast dostajemy to, z czego najbardziej zapamiętałem Mini Coopera po ostatnim teście. Zestaw dyskotekowy z lat 90. Poważnie, stylistyka, kolorystyka, kształty, przyciski – wewnątrz Mini można poczuć się jak na dyskotece z lat 90. Trochę przaśnie, trochę kiczowato, ale generalnie konsekwentnie w jednym klimacie. Środek wywołuje mieszane uczucia, ale na moment zatyka każdego, kto po raz pierwszy tam wsiądzie. Nie jest to, czego się spodziewasz, ale gdy po chwili poskładasz to wszystko w całość, jak najbardziej trzyma się to kupy i pasuje do wizerunku Mini.

Przez to wszystko wnętrze jest nieco skomplikowane, więc połapanie się w płynnej obsłudze zajmuje chwilę czasu. Momentami jest nieco zbyt plastikowo. Kierownica jest zaskakująco duża i solidna. Countryman śmiało może pełnić rolę rodzinnego samochodu, choć raczej dla rodziny z max dwójką dzieci. Miejsca jest naprawdę wystarczająco i do siedzenia, i do przewożenia rzeczy. Akurat trafiło na weekend, podczas którego robiłem większe zakupy. Ilość naprawdę dużych pudeł, kartonów, blatów, które udało mi się wcisnąć po złożeniu tylnej kanapy była naprawdę zaskakująca. Weszła tam nawet pralka zapakowana w karton. Mini Countryman jak na Mini naprawdę jest praktyczny – potwierdzone info.

Mini Countryman jest dostępny w czterech wersjach. Cooper (od 111 800 zł), Cooper D (124 000 zł), Cooper S (128 400 zł) i Cooper SD (144 800 zł). To ceny za „podstawę”, dobierając serię wizualnych i technologicznych dodatków ostateczna kwota będzie wyższa. Model, który widzicie na zdjęciach to S-ka z 2litrowym silnikiem o mocy 192 koni mechanicznych, automatyczną skrzynią biegów i napędem na cztery koła. Do pierwszej setki rozpędza się w 7,5 sekundy, czyli całkiem całkiem.