Diabeł wcielony. Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio to samochód dla młodych, gniewnych i... pokornych

To jedna historia. Jest też druga, która doskonale pokaże, jak grzejącym tematem jest nowiutka Giulia. Czekając na parkingu, podeszło do mnie dwóch nastoletnich chłopaków. Zapukali w szybę i nieco stremowani spytali, czy „to jest to, co im się wydaje, że jest”. Gdy usłyszeli potwierdzenie, zaczęli rozpływać się w zachwytach, wiedząc o niej nie mniej niż ja. Dopytywali i o wrażenia, i o szczegóły, o których gdzieś już przeczytali. A dźwięk, który wydaje? Stwierdzili, że to wielkanocny prezent, który przyszedł chwilę wcześniej.

To w ogóle dla włoskiego producenta ważny model. W końcu po latach wypuścili coś naprawdę ciekawego w segmencie sedanów, z którego po zakończeniu produkcji kultowej 159-tki nie mieli godnego reprezentanta. Dlatego oczywiście Giulię można kupić także w wersji „dla śmiertelników”. Tutaj do wyboru jest kilka jednostek poukładanych w trzech wersjach: Giulia (od 139 000 zł)/Giulia Super (od 145 500 zł)/Giulia Veloce (od 189 600 zł), zarówno dla tych, którzy chcą po prostu pojeździć, jak i tych, którzy po wciśnięciu gazu chcieliby poczuć coś więcej. Ci drudzy będą mieli nawet nieco więcej do wyboru, bo zestawy te wyglądają obiecująco. Niektóre są nawet z napędem na cztery koła, co dla mnie osobiście jest niekwestionowaną zaletą.

Kierowca musi przyzwyczaić się do wrażenia rozrabiającego tyłu przy nagłym wciśnięciu gazu. Taka moc robi swoje. Trzeba się pilnować się, by tyłek mu lekko nie uciekł. Ale spokojnie. Tu bardzo szybko w grę wchodzą systemy wspomagające kontrolę trakcji i pilnują auta, które ostatecznie daje się kontrolować bardzo pewnie, ale na początku nie raz można nabawić się szybszego tętna. Równomierne rozłożenie masy i aktywna szpera sprawiają, że nawet podczas ostrej i dynamicznej jazdy auto jest posłuszne jak na to, do czego się je doprowadza.

Na szczęście deszcz nie pada 365 dni w roku, a wtedy zaczyna się zupełnie inna zabawa. Niektórzy powiedzą, że to bluźnierstwo, ale manualna skrzynia biegów nie jest czymś, czego potrzebuję w takim aucie. Automat, który w razie czego zawsze można obsługiwać manetkami, byłby zupełnie wystarczający. Przy takich osiągach i charakterze jazdy zawracanie sobie głowy manualną skrzynią biegów jest ostatnią rzeczą, którą chcesz robić. To zaledwie 10 tys. zł różnicy w cenie, a wygoda nieziemska. A i sprzęgła nie będzie się niepotrzebnie męczyć, co w tym aucie akurat byłoby więcej niż oczywiste.

Kierowca może dowolnie operować charakterem swojej Giulii za pomocą systemu DNA. Tutaj poza standardowym D (dynamic), który poprawia siłę hamowania i czułość układu kierowniczego, N (natural) do najzwyklejszej jazdy i A (advanced efficiency) odłączający cylindry i ograniczający spalanie, mamy dodatkowo tryb Race. Wtedy diabeł zamienia się w diabła tasmańskiego, wyłącza kontrolę trakcji, sprawiając, że na zakrętach auto sunie bokiem, aktywuje funkcję overboost i poprawia dźwięk wydechu. Ten ostatni jest tak donośny, że redakcyjny kolega powiedział mi, że słyszał, jak odjeżdżam z parkingu nawet przez okno z drugiej strony budynku. Muzyka dla uszu fanów motoryzacji. Na szczęście wybierając konkretne tryby jazdy możemy łatwo manipulować charakterem tego auta. Ekonomiczny tryb A zmienia Giulię w cichego i pokornego sedana. Gwarantuję jednak, że szybko zatęsknicie za tym, co prezentuje się pod literką D.

Giulia Quadrifoglio w środku jest właściwie bardzo prosta. Żadnych udziwnień, żadnych kosmosów, żadnych przesadzeń. Trochę włókna węglowego, trochę skóry i przyciskowy zestaw obowiązkowy. Nie zostawia wątpliwości, co jest najważniejsze – wrażenia z jazdy. A tę kontrolujemy mięsistą kierownicą z czarno-srebrnym metalowym (?) logotypem na środku. A tuż obok… tak, dobrze widzicie. Na kierownicy znajduje się czerwony przycisk zapłonu odpalający naszą Giulię. Jak w rasowych samochodach sportowych. Szczegół, ale dający +10 do fajności.

3,9 sekundy do setki i 307km/h maksymalnej prędkości to wynik, który dobrze oddaje dynamikę, jaką zapewnia ten samochód. Zaspokoi nawet najbardziej wymagających fanów adrenaliny, którzy muszą się liczyć ze spalaniem na poziomie ok. 15l/100km.

Alfę Romeo Giulię można bez zbędnej kokieterii nazwać jedną z najbardziej oczekiwanych i udanych premier ostatnich lat. To piękny model, który znacząco wzbogacił ofertę tego włoskiego producenta. Jest konkurencyjny pod względem osiągów i wrażeń z jazdy w porównaniu do BMW M3 czy Mercedesa C63 AMG, a także atrakcyjny cenowo. O ile 360 tys. złotych może być atrakcyjną ceną. To także zdecydowanie samochód dla kierowcy świadomego i doświadczonego, który dobrze rozumie definicję słowa „pokora”. Jeśli co do tego macie wątpliwości, a Giulii chcielibyście używać także do normalnej, codziennej jazdy, może najpierw warto rozważyć 280-konnego benzyniaka w wersji Giulia Veloce. Emocje na pewno zapewni, a w kieszeni zostanie co najmniej 150 tysięcy złotych.