Wywęszyli spisek. Powstała sensacyjna teoria, dlaczego gwiazdy wsparły protestujących medyków

Nie wiem jak z resztą zawodów medycznych, ale młodzi lekarze i pielęgniarki, których znam, to w większości naprawdę fantastyczni ludzie z gigantyczną wiedzą, niemałymi umiejętnościami i ogromną pasją. Kto jak to, ale oni naprawdę zasługują żeby pracować w jak najlepszych warunkach i żeby mieć jeszcze siłę na ten uśmiech dla swojego pacjenta. Powodzenia, trzymam za Was kciuki!

Żenujący protest ludzi chcących na specjalizacji (na rezydenturę łapią się wybrani) zarabiać dużo – a fortunę będą zarabiać po jej ukończeniu – minimum 15 tys. (100-200 zł za wizytę - kto korzysta ten wie). I jeszcze ta "perfekcyjna" robota agencji PR-owej opiekującej "protest" – koszulki, zdjęcie "ofiary" głodówki, kilka miłych, przyjemnych twarzy głodujących wytypowanych do aktywności medialnej. I jeszcze pożyteczni idioci angażujący się w to, bo jest skierowane przeciwko PiS-owi. Myślcie, ludzie!!! PiS dla mnie to parafszystowska dyktatura, ale "autorytety": jeśli będziecie popierać taki akcje - to tym lepiej dla kaczystów.

Mateusz Damięcki

aktor

Rok temu trafiłem do szpitala na nocny SOR z atakiem kolki nerkowej. Ale zanim trafiłem, zadzwoniłem na pogotowie. Po dłuższej rozmowie dyspozytor stwierdził, że nie przyśle do mnie karetki, ponieważ mi się nie należy. Polecił mi zadzwonić do lekarza nocnej pomocy, gdzie musiałem tonowo wybierać "5", "3", "7"... I tak przez kilkanaście minut. A ja już z bólu nie wiedziałem, jak się nazywam. Nie doczekałem połączenia z lekarzem.

Poprosiłem więc o pomoc mojego sąsiada, który szybko zawiózł mnie do Szpitala Bródnowskiego. Sąsiad sam poszedł, mnie zostawił w samochodzie, żebym na darmo nie chodził. Wrócił po 10 minutach z informacją, że zostanę obsłużony najwcześniej o 9 rano - przypominam - była godzina 22. Odesłano mnie wtedy do Szpitala Praskiego. I tam dopiero się zaczęło...

Ledwo chodząc, wrzeszcząc z bólu i wręcz płacząc, dotarłem stanąłem naprzeciwko okienka. W środku była pani rejestratorka i lekarka, która miała wbity wzrok w jakieś dokumenty i tylko to ją interesowało. W ogóle nie wyglądało na to, że zamierza mi pomóc. W końcu zadałem jej pytanie: "Czy pani tam jest?". A ona, nadal nie podnosząc wzroku znad tych dokumentów, odpowiedziała: "nie, nie ma mnie". Później, już leżąc na oddziale, usłyszałem od niej jeszcze: "jak się pan zaraz nie zamknie, to wyleci pan z powrotem na korytarz i tam już nikt panu nie pomoże". A ja rzeczywiście, przyznaję, przeklinałem i wyłem z bólu. „Wiem, nie było to może zbyt kulturalne, ale robiłem to kompulsywnie. Na swoje usprawiedliwienie dodam, że po każdym słowie na "k..." mówiłem od razu "przepraszam", mam na to świadków :)

Wróciłem więc do kolejki w poczekalni, w której czekało kilkanaście osób. Udało mi się je uprosić, żeby mnie przepuściły i zostałem przyjęty przez młodą dziewczynę. Wydaje mi się, że była to stażystka, może rezydentka. I dopiero z jej strony spotkała mnie jakakolwiek przychylność, współczucie i jakaś doza empatii. Do dzięki niej ostatecznie trafiłem na oddział i uzyskałem odpowiednią pomoc.

I teraz, kiedy zobaczyłem akcję młodych lekarzy walczących o większe nakłady na służbę zdrowia, o lepsze warunki pracy, poczułem, że to jest właśnie ten moment, kiedy powinienem przyjąć obywatelską postawę i być razem z tymi ludźmi. Tych młodych popierać należy szczególnie, bo oni jeszcze mają szanse nie zgorzknieć, jak wielu ich starszych kolegów. Ale popierając ten protest, popieram nie tylko samych stażystów i rezydentów- także całe środowisko pracujących w służbie zdrowia.

dr Damian Patecki

wiceprzewodniczący Porozumienia Rezydentów OZZL

W ostatnich dniach dostaliśmy listy z wyrazami poparcia od bardzo wielu osób i organizacji: od Ruchu Narodowego po partie lewicowe. Widać, że panuje powszechne przekonanie w społeczeństwie, niezależnie od światopoglądu i sympatii politycznych: że sytuacja w ochronie zdrowia wymaga zmian.