Na jednym baku w tym aucie przejechałem 1200 km. To auto stworzone do długich podróży

Tak dokładnej możliwości, żeby na spokojnie zapoznać się z jednym autem testowym jeszcze chyba nie miałem. Skodą Superb w pięć dni pokonałem pod 3000 kilometrów i na dobrą sprawę w tym okresie więcej czasu spędziłem w aucie niż poza nim. To pozwoliło nam naprawdę się zżyć i polubić. Pierwsze skojarzenie, gdy w myślach przywołuję to auto? Wyjątkowy komfort i zaskakująca oszczędność, którą najlepiej zobrazuje fakt, że na jednym baku udało pokonać mi się blisko… 1200 kilometrów. Szczere WOW, zwłaszcza, że na początku komputer pokładowy pokazywał zasięg „jedynie” na poziomie 900 kilometrów, ale w trasie udało się ten wynik jeszcze poprawić.

Pod względem miejsca równie dobrze, a może jeszcze lepiej jest w środku. A głównie z tyłu, gdzie ilość miejsca zadowoli nawet najbardziej wybrednych i gabarytowych pasażerów. Sporo przestrzeni przed nogami i nad głową. Podróż mogą umilać też niewielkie podnóżki, a z tyłu śmiało można się przespać. Ja czas spędzałem głównie za kierownicą, ale jeśli mógłbym wybierać, mocno zastanowiłbym się nad rezerwacją miejscówki z tyłu.

Dostojnie i powoli płyniesz do przodu, nie napinając się na nic dookoła. Postoje to raczej kwestia rozsądku i konieczności rozprostowania kości niż realnego zmęczenia. Przerwy na tankowanie należały do rzadkości, częściej na stacjach trzeba było myć szybę z owadów niż dolewać paliwa. 66-litrowy zbiornik w rekordowym momencie wystarczył na niemal 1200 przejechanych kilometrów. Totalny kosmos! Komputer pokładowy po pięciu dniach pokazywał średnie spalanie na poziomie 7,5l/100km, ale szybka matematyka i wiadomo, że na wspomnianym rekordowym odcinku udało się zejść do ok. 5,5l/100km.

I tak jak na zewnątrz do Superba nie można się przyczepić, tak w środku nie jest już tak dobrze. Tutaj szybko w oko wpada fakt, że elementy nie są wykończone z materiałów premium, a jakość niektórych elementów to cena za… niską ceną tej dużej limuzyny. Nie zrozumcie mnie źle, nie jest źle, jest po prostu normalnie, po bożemu. To jednak kompromis, na który musimy się zgodzić i o którym powinien wiedzieć każdy zanim wsiądzie do Superba. Po prostu nie można mieć wszystkiego. Osobiście poszedłbym także raczej w ciemną kolorystykę foteli i inny kolor lakieru, ale to już kwestia gustu.

Bardzo spodobał mi się za to duży i płynie działający ekran multimedialny, którym sprawnie, łatwo i intuicyjnie obsługujemy auto. Działał szybko i przejrzyście. Duża „okejka”. Mniejsza „okejka” natomiast za zegary, które są po prostu bardzo zwykłe. Trochę trącą myszką, ale szybko przestałem zwracać na nie uwagę. Na plus zasługuje także duża praktyczność Superba, w którym czeka masa przemyślanych schowków (jeden nawet z parasolką w drzwiach, drugi z chłodzeniem pomiędzy fotelami). Wewnątrz tego auta po prostu czuć się po domowemu.

Skoda Superb naprawdę jest… super. To duża i atrakcyjna rodzinna limuzyna, która może się podobać. Sprawdzi się zwłaszcza w długich trasach, gdzie gwarantuje komfort podróży zarówno od strony fizycznej (ilość miejsca), jak i psychicznej (spalanie). Przyszli właściciele naturalnie musza liczyć się z pewnymi kompromisami związanymi z jakością wykończenia i prestiżem marki, ale jeśli dla kogoś te argumenty to kwestia drugorzędna, powinien się nad Superbem mocno zastanowić. Tylko weź tu kogoś przekonaj, że logo nie ma znaczenia.