Piszecie, że wszyscy Polacy zawodzą. My pokazujemy, że nie do końca tak jest, a los może się odmienić

Szermierka na minus
Inna rzecz, że realne szanse na medal mieli tylko Sylwia Gruchała i Radosław Zawrotniak. Nie należeli do głównych faworytów, ale i ją, i jego zaliczano do tych, którzy mogą zaatakować medal z drugiego szeregu. Niestety, oboje przegrali od razu. W pierwszym pojedynku, mierząc się w dodatku z niżej notowanym rywalem. Chociaż tego, że pozostali odpadną w pierwszej czy drugiej walce, mogliśmy się w zasadzie spodziewać. Albo nie mieli jeszcze wielkich osiągnięć na koncie, albo mieli jakieś sukcesy w tym roku, ale pojedyncze. To były raczej przebłyski, a nie stabilna forma.

Tenis? Za bardzo rozbudzone nadzieje
W tenisie ktoś niepotrzebnie tak bardzo rozbudził nasze nadzieje. Agnieszkę Radwańską kreowano na pewną finalistkę turnieju pań, bo w tym roku doszła do finału Wimbledonu. Owszem, to wielkie osiągnięcie, ale to był jej pierwszy wielkoszlemowy finał w karierze. Wcześniej nigdy w Wielkim Szlemie nie grała w najlepszej czwórce.

Po porażce w Georges w pierwszej rundzie był pierwszy lament. Straszne, sensacja, to klęska polskiego tenisa. Druga fala lamentu nastąpiła, gdy siostry przegrały w deblu z deblem amerykańskim. Mało kto raczył sprawdzić, że tamten debel to absolutna czołówka, bo i co z tego. Liczył się fakt, że siostry przegrały, nie wygrywając nawet jednego seta.

Aha, w międzyczasie odpadł Łukasz Kubot. Z Bułgarem, zawodnikiem mniej więcej na swoim poziomie, szanse były równe. Odpadł też nasz debel Matkowski / Fyrstenberg, co nie wiadomo czemu uznano za sensację. Po pierwsze, Polacy nigdy nie grali dobrze na trawie. Po drugie, zmierzyli się z silnym hiszpańskim duetem Ferrer/Lopez. Adam Romer, redaktor naczelny magazynu "Tenisklub", mówił przed turniejem w stacji Orange Sport, że nasz debel już w pierwszym meczu ma małe szansa. A awans do trzeciej rundy byłby dużą sensacją.

Owszem, zawodniczce numer 2 światowego rankingu nie przystoi na igrzyskach grać cztery mecze w trzech różnych konkurencjach i trzy takie mecze przegrać. Tyle tylko, że pisząc, informując o polskim tenisie, wielu przed igrzyskami i w ich trakcie mijało się z elementarną logiką.

Judocy na czwórkę, Czerniak na plus
Podobno wszyscy Polacy zawiedli, spisali się fatalnie, tymczasem w judo, gdyby nie sędziowie, mielibyśmy medal. Paweł Zagrodnik został oszukany. A jego miejsce w pierwszej trójce byłoby przecież zaskoczeniem. Jego kolega z kadry Tomasz Adamiec był w dobrej formie, tyle że już w pierwszej walce przyszło mu mierzyć się z jednym z faworytów. Daria Pogorzelec doszła do ćwierćfinału, tam dopiero przegrała, eliminując wcześniej w wielkim stylu wyżej notowaną Niemkę. Więc co? Chyba jednak nie było tak źle. Występy Polaków na tatami w skali szkolnej należałoby ocenić na 4-.

Krytykuje się polskie pływaczki, że w Londynie nie dość, że odpadły, to jeszcze przegrały w eliminacjach z Australijkami o 23 sekundy. Słusznie, bo to totalna przepaść. Solidny sprinter przepłynąłby w tym czasie 50 metrów. Ale z drugiej strony mamy Konrada Czerniaka, który był o krok od wejścia do finału na 100 metrów kraulem. Zabrakło ułamków sekund, a przecież on w Londynie zdecydowania stawia na ten sam dystans delfinem. Albo Radosław Kawęcki. Czwarty na 200 metrów na plecach. Najlepszy Europejczyk. Zresztą kto interesuje się pływaniem, zauważy że słabsze wyniki Polaków to pewien stały trend, który zaczął się nie dzisiaj, ale po mistrzostwach świata w Melbourne w 2007 roku. To wtedy świat nam odpłynął.

Kajakarze obecni w finale
Kajakarz górski Mateusz Polaczyk swój medal przegrał w ułamku sekundy. Kto wie, może nawet by wygrał, gdyby nie błąd, jaki w finale popełnił przy osiemnastej bramce. A tak był czwarty, na miejscu tak nie lubianym przez sportowca.

W piątek będzie przepięknie
Nadieżda Zięba i Robert Mateusiak byli o jedną lotkę od najlepszej czwórki turnieju badmintonistów. A przecież grali z genialnymi Chińczykami, drugą parą na świecie. Gdyby grali z kimś innym, pewnie do czwórki zdołaliby wejść.