"Miała siedmioro dzieci. Nie wszyscy mogą ją pożegnać". Samotne pogrzeby to symbol epidemii

Rodzina Dominiki jest dość liczna i, jak podkreśla rozmówczyni naTemat, "naprawdę się ze sobą trzyma". Babcia kobiety miała pięcioro dzieci, doczekała się wnuków oraz prawnuków, dlatego też ich spotkaniom zawsze były przepełnione rozmowami.

– Gdzieś zawsze był gwar, a nagle okazuje się, że babcie żegna się w takiej wymuszonej ciszy, nie kontemplacyjnej. Na ilu pogrzebach nie byłam, to owszem jest smutek i są łzy, ale później są też wspomnienia, jakieś opowieści, a nawet żarty. A tutaj cisza i poczucie pustki... – opowiada.

Ta cisza, wbrew jej charakterowi, pojawiała się co chwila w relacji taty kobiety. Była i w zakładzie pogrzebowym, i w kaplicy, i na cmentarzu. Cisza i spokój, ale atmosfera inna niż zazwyczaj.

– To, czego się nie spodziewałam, to to, że owszem, klepsydry i informacje o śmierci babci były drukowane, ale umieszczano na nich kilka zdań mówiących o tym, że pogrzeb się już odbył. Nie mogło być oficjalnej informacji, że ciało jest wystawione w kaplicy – mówi Dominika.

Kapłan opowiada, że uroczystości pogrzebowe się odbywają – przeważnie praktykowana jest tylko trzecia formuła, na cmentarzu – ale gdy ustanie epidemia duchowni będą chcieli zorganizować msze święte w intencji zmarłych. Będą na nie zapraszani wszyscy ci, którzy chcieli wziąć udział w pogrzebie, ale nie mogli.

– Za kilka dni będzie pogrzeb kobiety, która miała siedmioro dzieci... Przecież nawet wszystkie te dzieci nie będą mogły uczestniczyć w tym pożegnaniu. To jest bardzo smutne. Jako duszpasterze zawsze zabiegaliśmy, aby na każdym spotkaniu w kościele, łącznie z pogrzebem, było jak najwięcej osób. Po to, aby złożyć bukiet modlitwy w intencji osoby, która odeszła. Dziś mamy do czynienia z sytuacją paranoidalną, mówimy: "Nie przychodźcie, zostańcie w domach". To jest kontra naszego powołania, naszemu działania pasterskiego – ubolewa ks. Tunkiewicz.

Nasz rozmówca zaznacza jednak, że to wszystko "w imię większego dobra", dlatego każdemu powinno zależeć na dostosowaniu się do nowych zasad.

– Jeden ksiądz mówił mi, że męczyli go parafianie, że niepotrzebnie zakazuje wchodzenia do kościoła, bo kościół jest bardzo duży i spokojnie zmieściłoby się w nim 20 osób, które stałyby dwa metry od siebie. A on powiedział tak: "Wolę mieć w tej chwili na mszy świętej jedną, dwie osoby, niż za miesiąc mieć 30 pogrzebów". Taka prawda... Co z tego, że dziś mi przyjdzie na mszę 100 osób, będę się cieszył, chociaż naruszę wszelkie normy, a później seria pogrzebów – przyznaje nasz rozmówca.

Z dostosowaniem się do zakazów bywa jednak różnie. – Do zakładów pogrzebowych, załatwiać formalności, zazwyczaj przychodzą dwie osoby. Informujemy o tym, że w uroczystości może brać udział tylko 5 osób. Część się do tego stosuje, a część nie. Czasami pięć osób stoi bliżej trumny, pięć osób za bramą, a kolejnych pięć jeszcze w innym miejscu. Jak będą stać 150 metrów od grobu, to nikt się nawet do nich nie przyczepi, bo powiedzą, że odwiedzają innego zmarłego, a potem pojedynczo będą podchodzić – mówi Krzysztof Wolicki, prezes Polskiego Stowarzyszenia Pogrzebowego.