Rzucasz wszystko i wyjeżdżasz w Bieszczady? W te miejsca musisz koniecznie zawędrować

Polecanie Beskidów, a tym samym i Bieszczadów, jest zawsze rzeczą dobrą. Jest tam masa ciekawych miejsc, w których odnajdziemy zakątek tylko dla siebie. Nie zawsze trzeba odwiedzać te najbardziej popularne, by poznać wszelkie uroki i tajemnice tego regionu Polski. Co więcej, z Bieszczadami sąsiaduje Beskid Niski, który wciąż nie jest do końca odkryty turystycznie. W razie czego, możemy tam się zaszyć od ludzi. Zawsze będę polecał wyjazd w góry, w których można spędzić spokojnie czas na łonie natury.

Połoniny to w uproszczeniu górskie łąki zaczynające się od wysokości około 1100 m n.p.m. Nie zobaczymy tam drzew. Otwierają się wtedy przed nami olbrzymie przestrzenie, pełne traw i niewielkich krzaków. Połoniny są miejscami, które wraz ze strukturą grzbietów górskich i fragmentami skalnymi, urzekają, a widoki zapierają dech w piersi, bo nie dostrzeżemy też śladów cywilizacji.

Bieszczady zyskały też status miejsca artystycznego, w którym mogą się schronić wolne dusze, by wieść poetyckie życie z dala od zgiełku i systemu. To też wpływa na zainteresowanie.

Przygodę z Bieszczadami trzeba zaczynać małymi krokami. Zaczynałbym od niewielkich, spokojnych wycieczek. W łatwy sposób można tam pogodzić dojazd samochodem i nocleg w gospodarstwie agroturystycznym. Za każdym razem trzeba też wziąć pod uwagę to, że to są góry, które potrafią być niebezpieczne. Trzeba mierzyć siły na zamiary, podpytywać przewodników i nawet wybierać się kilka razy na krótsze 2-3 godzinne wyprawy, by wielokrotnie zachwycać się ich urokiem.

Nie wolno od razu zaczynać od spacerów na połoninach. Najpierw warto przejść się Doliną Potoku Caryńskiego, pozwiedzać okolice Łopienki, zawitać do schroniska pod Małą Rawką, a dopiero kolejnego dnia wybrać się na połoniny np. z Ustrzyk Górnych na Połoninę Caryńską i z powrotem. To tereny, w których bardzo szybko poczujemy majestat Bieszczad.

Zachęcam do wybrania się do Ustrzyk Dolnych i tamtejszego Muzeum Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Wiem, że słowo „muzeum” brzmi dla niektórych odstraszająco, ale gwarantuję, że to wyjątkowe miejsce, prawdziwa kopalnia wiedzy i będziecie chcieli do niego wracać. W drodze w Bieszczady nie można pominąć Sanoka i Leska. Tam też jest masa atrakcji. W Muzeum Historycznym w Sanoku znajdziemy m.in. prace Zdzisława Beksińskiego, możemy odwiedzić Muzeum Budownictwa Ludowego, czyli skansen w Sanoku.

Tam jest jeszcze więcej miejsc do wielogodzinnych wędrówek - Jaśliska, Polany Surowiczne, Zyndranowa, Dukla, trochę dalej na zachód Świątkowa, Świerzowa, Bartne. Z kolei na styku Bieszczadów i Beskidu położona jest Komańcza. Tam z kolei można zobaczyć świątynie trzech obrządków, posłuchać historii budownictwa drewnianego, dowiedzieć się czegoś o kulturze łemkowskiej. Do tego jeszcze Muzeum Przemysłu Naftowego związane z Ignacym Łukasiewiczem. Można to wszystko zaplanować przed podróżą w Bieszczady. Naprawdę jest tam co robić.

Dodam jeszcze, że Beskid Niski jest też naznaczony historią I i II Wojny Światowej – m.in. operacji gorlickiej czy operacji dukielskiej. Do tego niełatwa karta historii powojennej. Kiedy jesteśmy tam lub w Bieszczadach, z pewnością mamy wrażenie, że „czegoś tam brakuje”. Mówiąc w uproszczeniu w wielu dolinach brakuje domów, brakuje tam ludzi. Ma to związek z wysiedleniami po II WŚ. To jest duży kawałek niełatwej historii.

Jak najbardziej można pociągiem, tylko że dojedziemy nim do Sanoka czy Zagórza. Następnie musimy poruszać się autobusami i busami. Osoby niezmotoryzowane na pewno nie będę mieć problemów. Nie ma co się jednak oszukiwać, że najwygodniej i najbardziej elastycznie jest jeździć własnym samochodem. Można jednak mieć stały punkt wypadowy i stamtąd już dalej przemieszczać się lokalnym transportem.

Wcale nie, bowiem wszystkie bieszczadzkie miejscowości z agroturystyką można znaleźć pola biwakowe, podobnie przy każdym schronisku można rozbić się z namiotem. Z namiotem można więc jechać, ale w tym wypadku również trzeba się rozejrzeć w internecie, by nie rozbijać się na dziko.

Mówiąc o wędrówkach po górach, myślimy pewnie o beztrosce. Ale żeby zachować takie wspomnienia trzeba zawsze dobrze przygotować plan wędrówki, czy to na pół dnia, czy na trzy dni z plecakiem. Oczywiście zachęcam wszystkich do bieszczadzkich wędrówek, ale musi być przede wszystkim bezpiecznie i tu kluczową rolę ma plan wycieczki, świadomość i wiedza, gdzie dokładnie i na jak długo się wybieramy. Polecam skorzystanie z usług przewodników górskich, szczególnie przy pierwszych wycieczkach. To zawsze będzie dobra szkoła dla dalszych, samodzielnych wycieczek.

Jeśli chodzi o ekwipunek, to zawsze najważniejsza jest otwarta głowa, termos z herbatą, tabliczka czekolady, wygodne i odpowiednie buty, strój na zmienną pogodę i wspomniany wcześniej dobry plan wycieczki. Wycieczki latem nie wymagają specjalnego sprzętu turystycznego.