Arcybiskup McCarrick był nominowany do Waszyngtonu w późnym roku 2000, po czym otrzymał godność kardynała na początku 2001. Źródła wskazują że papież Jan Paweł II osobiście podjął decyzję o nominacji McCarricka po zasięgnięciu porady kilku wpływowych doradców po obydwu stronach Atlantyku. Na moment nominacji McCarricka do Waszyngtonu, oskarżenia przeciwko niemu plasowały się w czterech kategoriach:
(1) Kapłan 1, wcześniej służący w Diecezji Metuchen, twierdził że widział McCarricka podczas aktu seksualnego z innym księdzem w czerwcu 1987, zaś McCarrick usiłowań nakłonić jego samego do aktywności seksualnej później tego samego lata.
(2) Seria anonimowych listów wysłanych do Krajowej Konferencji Episkopatu, Nuncjatury Apostolskiej oraz szeregu kardynałów w USA w latach 1992-93 oskarżających McCarricka o pedofilię z jego „bratankami”
(3) Wiadomym było że McCarrick dzielił swoje łóżko z młodymi dorosłymi mężczyznami w rezydencji biskupiej w Metuchen i Newark
(4) Wiadomym było że McCarrick dzielił swoje łóżko z dorosłymi seminarzystami w domu na wybrzeżu New Jersey.
Oskarżenia te zostały ogólnie podsumowane w liście od kardynała O’Connora, arcybiskupa Nowego Jorku z dnia 28 października 1999 do Nuncjatury Apostolskiej, zaś sam Jan Paweł II dowiedział się o nich niewiele później.