Galeriohotel, sklepobar. Szaleństwo multifunkcjonalizmu

Pies, suka czy bar?
– Może z “multifunkcjonalizmem” to trochę przesada – zauważa Paweł Konarski, właściciel sklepo-galerii Pies czy Suka, która niedawno po przeprowadzce do nowego miejsca poszerzyła się o Pure Bar – królestwo kolorowych cocktaili. – W naszym przypadku to tylko trzy funkcje – zaznacza, chociaż Facebookowy profil Psa czy Suki podpowiada, że w ramionach państwa Konarskich wybawienia szukać mogą wszyscy ci, którym potrzebne będą: “odnowa biologiczna wnętrza i zewnętrza, nowe wcielenia przedmiotów matrwych, chirurgia plastyczna rzeczy niedoskonałych, gra z ikonami w inny wymiar, psychoterapia zabawek nieuleczalnie chorych”. Do tego w ofercie galeriobaru znajdziemy też “prawdopodobnie najlepsze cocktaile w mieście”, czyli zestaw autorskich drinków tworzonych specjalnie na użytek tego miejsca przez profesjonalistów.

Pytam Pawła Konarskiego, po co rozszerzać i tak dość rozbudowane funkcje galerii o kolejny, kłopotliwy element – przybytek gastronomii w rozumieniu płynnym. – Pure Bar wspomaga istniejącą galeryjną przestrzeń, możemy w nim organizować imprezy towarzyszące wystawom – odpowiada. – A poza tym liczymy na to, że alkohol pomoże utrzymać tę przestrzeń – dodaje, co jest nie bez znaczenia, gdyż Pies czy Suka przeniósł się w grudniu do Fabryki Czekolady w podwórzu odchodzącym od ul. Szpitalnej. To prestiżowa i bardzo atrakcyjna lokalizacja, zmieniająca się na oczach warszawiaków w nowe zagłębie concept store'ów i pracowni – m.in. za sprawą mieszczącego się po sąsiedzku sklepu z designem Red Onion. – W świecie takie miejsca są na każdym kroku, u nas wciąż jeszcze jest ich mało. A że nie interesuje nas sprzedawanie kapusty, tylko zwariowanych przedmiotów artystycznych oraz świetnych drinków tworzonych ze świeżych składników, to połączyliśmy te funkcje w jedno – precyzuje Konarski.

Wygodny miks

Do wzorców z Zachodu odwołuje się także Sylwia Podolska, właścicielka klubokawiarniosklepu Śródmiejska, bardziej klasycznej knajpy Coco de Oro na Żoliborzu oraz nieistniejącego już klubu Pruderia. – To zjawisko powszechne chociażby w Niemczech, gdzie nie dziwi połączenie np. pracowni architektonicznej z barem – opowiada. Jej nowy lokal to knajpa, restauracja, klub i sklep sprzedający prace polskich i zagranicznych projektantów. Połączenie wynikło z czysto pragmatycznych względów. – Urządzając Śródmiejską szukaliśmy ciekawych elementów wyposażenia wnętrz i skonstatowaliśmy, że sklepów, gdzie można je dostać, jest jak na lekarstwo – mówi Podolska. Wielu projektów w ogóle nie można w Polsce kupić – dlatego postanowiła je sprowadzić. Tak było np. z berlińską marką Warehouse czy z drewnianymi zabawkami dla dzieci, których w kraju nadal produkuje się niewiele. – Każda rzecz na wyposażeniu Śródmiejskiej jest do kupienia – można ją sobie obejrzeć i zamówić – także w wersji spersonalizowanej, np. mniejszej lub w innym kolorze – opowiada o kolejnych funkcjach Śródmiejskiej Sylwia. – Sala warsztatowa natomiast jest do wynajęcia za free, jeśli ktoś przyjdzie do nas z pomysłem na fajne warsztaty czy zajęcia – podsumowuje. Właścicielka przyznaje, że promocyjnie taki multifunkcjonalizm sprawdza się nieźle. – Wiadomo, że łatwiej nagłaśniać coś, co jest jednocześnie sklepem i barem, i co można promować różnymi kanałami. Także dlatego zdecydowaliśmy się na ten miks – przyznaje.

Katarzyna Wodecka-Stubbs z krakowskiego concept-store'u Lulu Living uważa uzupełnienie bogatej oferty pięknych przedmiotów, które ma w swojej ofercie jej sklep, o dostępne na miejscu kawy, wina czy, już wkrótce, tarty za czysto naturalne. – Tak jak muzyka, światło czy otoczenie, te elementy składają się na całościową atmosferę naszego miejsca. A że promujemy konkretny styl życia, wydaje nam się oczywiste, że obok szlachetnej oliwy czy pięknych przedmiotów z linii vintage oferujemy naszym gościom także kieliszek dobrego wina – zaznacza. Sklep istnieje w Zaułku św. Tomasza, niedaleko krakowskiego Rynku, od pół roku, wcześniej przez trzy lata działał na Kazimierzu, który sprzyja tego rodzaju nowoczesnym pomysłom. To tam mieści się jedyny w swoim rodzaju (przynajmniej w Polsce) pensjonat Kolory, równie popularny co bar o tej samej nazwie od frontu ulicy Estery, czy pub Miejsce, wypełniony kolorowymi modernistycznymi meblami. Tych akurat nie kupimy – nomen omen – na miejscu, ale za to – w sklepie na Zegadłowicza, prowadzonym przez tych samych właścicieli.

Doktrynę multifunkcjonalizmu poddaliśmy w wątpliwość natomiast my – właściciele baru Małe Piwo, czyli mój partner (w życiu i interesach) i ja. Uznaliśmy, że wbrew pierwotnym założeniom rezygnujemy z prowadzenia w tym samym miejscu także sklepu, który w naszych skromnych przestrzennych warunkach nie zdałby egzaminu. – Pomyśl, gdybyśmy mieli jeszcze salę sklepową, nie mielibyśmy nad nią kontroli, więc musielibyśmy zatrudnić jeszcze jedną osobę – zauważył trzeźwo Paweł prowadzący w naszym teamie kalkulacje handlowe i HR-owe. – Za mało tu miejsca magazynowego, gdyby dziennie przyszło sześć osób i kupiło po osiem piw, zapas na cały dzień stopniałby w godzinę – przekonywał. Obywamy się więc bez sklepu, stawiając na ścisłą specjalizację. To odwrotność trendu multifunkcjonalnego, choć też coraz bardziej popularna. Wychodzi na to, że to, za którym z nich się opowiesz, w dużej mierze zależy od ekonomii i przestrzeni, jaką dysponujesz. Im więcej miejsca, tym więcej funkcji. Im mniej – tym ściślejsza specjalizacja.