Co kryje się za spoliczkowaniem prezydenta Francji? Młodzi nie wytrzymują kryzysu w kraju

Prezydent Francji realizuje teraz drugi etap swojego "Tour de France": za niecałe 2 tygodnie odbędą się wybory władz departamentów i regionów, a już za rok wybory prezydenckie, w których Macron ma nadzieję na reelekcję.

"Precz z macronizmem!"

Uderzony w twarz został w miniony wtorek, kilka minut po rozmowie z prasą, restauratorami i praktykantami w szkole hotelowej Tain-l'Hermitage. Przekonywał tam, że w trakcie wychodzenia z pandemicznego kryzysu należy wykazywać się optymizmem.
W trakcie spotkania za barierkami przed szkołą gromadzi się grupa ludzi. Macron podchodzi do nich, podaje rękę. 28-latek najpierw klepie go przyjacielsko w ramię, następnie drugą ręką wymierza mu policzek krzycząc "Precz z macronizmem!"

Chwilę później zostaje obezwładniony i przewrócony na ziemię przez służby bezpieczeństwa. W areszcie ląduje razem z towarzyszącym mu innym mężczyzną w tym samym wieku.

Rekompensata za pandemię?

Policzek wymierzony prezydentowi ostro skrytykowali francuscy politycy z prawej i lewej strony. Nawet jego największa rywalka w przyszłorocznym wyścigu o fotel prezydencki, Marine Le Pen ze Zjednoczenia Narodowego (dawnego Frontu Narodowego) zareagowała solidarnie: "Niedopuszczalne jest fizyczne atakowanie przywódców politycznych, tym bardziej Prezydenta Republiki" – skomentowała.

Sam Macron nie traci jednak rezonu (przynajmniej publicznie go nie traci) i kontynuuje swoją przedwyborczą pielgrzymkę po kraju jakby nigdy nic. W lokalnym dzienniku "Dauphiné libéré" nazwał wydarzenie odosobnionym incydentem popełnionym przez "jednostkę ultraprzemocową", której nie można pozwolić na przejęcie debaty publicznej.

Tymczasem francuscy dziennikarze i politolodzy zastanawiają się: – Czy powinniśmy widzieć w tym geście zemstę Francji, która czuje się upokorzona przez rzekomą arogancję głowy państwa? To gest neurotycznego kraju, który chce sobie w pełni zrekompensować ograniczenia nałożone przez pandemię Covid-19? A może ilustracja społeczeństwa które, jak się wydaje, wyraziło przemoc w swój ulubiony sposób?

Młodzi Francuzi: bez pracy, w depresji

Być może wtorkowe wydarzenie było jednorazowym incydentem, ale trudno nie zauważyć w nim szerszej perspektywy, zwłaszcza w kontekście zmiany życia młodych Francuzów przez kryzys wywołany pandemią. Macron został spoliczkowany przez 28-latka, a dotychczas młodzi we Francji (podobnie jak w Polsce) niechętnie angażowali się w politykę.

Według badań instytutu Kantar, które podała z końcem maja "Gazeta Wyborcza", młodzi Francuzi są coraz bardziej nieufni wobec systemu demokratycznego: w pierwszej turze wyborów prezydenckich w 2017 r. głosowała zaledwie jedna trzecia wyborców pomiędzy 18. a 24. rokiem życia. W wyborach lokalnych w zeszłym roku do urn poszło tylko 28 proc. 18-34-latków.

Jednak ostatnie zmiany na rynku pracy dotknęły młodych na tyle dotkliwie, że nawet ta grupa zaczyna się buntować i może wywrzeć istotny wpływ na wyniki przyszłorocznych wyborów prezydenckich. Macron, świadomy sytuacji, stara się łagodzić nastroje i szukać wspólnego języka z młodymi Francuzami. W orędziu do narodu wprowadzającym drugi lockdown ocenił, że "ciężko jest mieć 20 lat w 2020 roku".

Dodatkowo u młodych Francuzów w ostatnich miesiącach znacznie wzrósł poziom lęku, stresu, wzrosła ilość zdiagnozowanych klinicznych depresji i myśli samobójczych (badanie zbiorowych traum CN2R).

Rząd wydaje miliardy na młodych. To wystarczy?

Francuski rząd jak nigdy dotąd pochyla się nad problemem pokolenia wchodzącego w dorosłe życie (a rząd polski mógłby się na nim śmiało wzorować). Już w zeszłym roku wprowadził projekt, w ramach którego firma zatrudniająca osobę poniżej 26 roku życia dostawała 4 tys. euro premii. Ten gest kosztował państwo 7 mld euro.

To nie wszystko. Macron, żeby zbliżyć się do świata młodych, zaczął używać umiejętności miękkich: szuka wspólnego języka (w końcu sam nie jest najstarszy, ma 43 lata), spotyka się z influencerami (co jest zupełną nowością we francuskiej polityce), dwóch idoli młodego pokolenia zaprosił nawet do Pałacu Elizejskiego na "pojedynek anegdotek" (to już wydarzenie bez precedensu).

Czy w roku przedwyborczym powstanie kolejny oddolny ruch społeczny, tym razem ruch młodych Francuzów wyczerpanych pandemicznym kryzysem? Claire Gatinois i Solenn de Royer, dziennikarze "Le Monde", komentują: – Czas pokaże, czy lato wystarczy, by oczyścić złość, czy też policzek wymierzony w Drôme jest tylko przedsmakiem nadchodzącej kampanii prezydenckiej.