Dubajskie prawdy i mity. Polki mieszkające w ZEA opowiedziały mi, jak wygląda życie w tym miejscu

Sabina: …naprawdę miękko. Obyło się bez jakichkolwiek perturbacji, chociaż przeniosłam się tutaj "na wariackich papierach", wszystko zadziało się bardzo spontanicznie. Siedem lat temu planowałam przeprowadzkę do Atlanty, gdzie miałam być instruktorką spadochronową.

Miałam niecałe dwa dni na przemyślenie sprawy i spakowanie rzeczy. Po przyjeździe niemal od razu dostałam fajną ofertę pracy, również jako "podniebna instruktorka", a do tego naprawdę polubiłam to miejsce, no i… zasiedziałam się tutaj (śmiech). Gdy wylądowałam w Dubaju, na koncie miałam 300 skoków spadochronowych. Dziś jest ich ponad 8000 i wciąż lubię patrzeć na to miasto z lotu ptaka.

Karolina: Moja decyzja również była spontaniczna. Wcześniej mieszkałam w Londynie, gdzie zarządzałam klubami nocnymi. W pewnym momencie ówczesnego życia zaliczyłam rozwód, który sprawił, że poczułam: mam dosyć Anglii. Tak więc gdy dostałam propozycję pracy w Dubaju, nie wahałam się długo. Ot, spakowałam walizki i ruszyłam przed siebie.

Zacisnęłam zęby i zostałam. Zaczęłam prowadzić kolejne kluby i restauracje, aż wreszcie trafiłam tutaj, do restauracji Marina Social. Udało mi się ułożyć znacznie sensowniej życie zawodowe – tak, że dziś mogę w pełni sycić się tym fascynującym miejscem, w którym słowo "nuda" po prostu nie istnieje.

Sabina: Wcześniej wielokrotnie słyszałam ostrzeżenia z gatunku: pamiętaj, to kraj arabski, a więc nie będziesz mogła tam chodzić w zbyt skąpych strojach. Tak więc przed podróżą do Dubaju ruszyłam na błyskawiczne zakupy, pakując do koszyka możliwie zabudowane, skromne i zachowawcze ciuchy.

Karolina: Pełna zgoda, miałam podobnie (śmiech). Oprócz tego pamiętam ostrzeżenia w stylu: uważaj, w Zjednoczonych Emiratach Arabskich kobiety są pozbawione jakichkolwiek praw; nie mogą wyrazić własnego zdania, ani nawet prowadzić samochodów! Okazało się, że jeden z naprawdę wielu mitów.

Sabina: Naprawdę wielu Emiratów, jak ich nazywamy, wręcz zachęca dziewczyny do edukowania się i robienia karier. Efekt? Gdziekolwiek nie spojrzysz, zobaczysz naprawdę silne i niezależne kobiety sukcesu. Pracują na wysokich stanowiskach we wszystkich branżach; począwszy od biznesu, poprzez służbę w policji, a skończywszy na świecie sportu.

I choć dla muzułmanów z państw bardziej ortodoksyjnych takie zachowania ze strony kobiety – zwłaszcza białej, obcej – byłyby czymś bardzo niekomfortowym, tutejsi faceci nie mają z tym najmniejszych problemów.

Karolina: Pracuję w zespole poszukującym miejsc pod nowe restauracje, który składa się z czterech dziewczyn. Gdy pojawiamy się na spotkaniach z tutejszymi biznesmenami, zdarza się, że ci przez moment są lekko zdziwieni.

Karolina: Rzeczywiście. Do niedawna nie można było tutaj mieszkać z drugą osobą, jeżeli nie miało się z nią ślubu, o posiadaniu dzieci z nieprawego łoża nie wspominając. Choć w praktyce nie było to zbytnio egzekwowane, to jednak fakt jest faktem: zgodnie z literą prawa niezamężna kobieta w ciąży mogła mieć z tego powodu problemy.

Jednak te przepisy zmieniły się w październiku ubiegłego roku. Zresztą przykładów na to, że Zjednoczone Emiraty Arabskie są coraz bardziej "wyluzowane", jest naprawdę dużo.

Sabina: Rzucę innym: do niedawna aby kupić alkohol, musiałeś starać się o specjalną licencję. Bez niej mogłeś narazić się na problemy nawet wówczas, gdy chciałeś wychylić lampkę w domowym zaciszu. Dziś, choć to kraj muzułmański, jeżeli chodzi o konsumpcję alkoholu w domu, nie ma już takich obostrzeń, .

Sabina: Jeżeli tak, to w ciągu tych lat nie trafiłam na żadnego z nich. Emiraci zawsze są mili, szarmanccy i nastawieni przyjacielsko, a do obcokrajowców odnoszą się z szacunkiem. Owszem, zdarzały się tutaj sytuacje, w których druga osoba traktowała mnie w sposób niegrzeczny. Jednak zawsze stali za nimi albo pijani europejczycy, albo turyści z innych krajów Bliskiego Wschodu.

Karolina: Pełna zgoda. Przez moją restaurację przewijają się zarówno miejscowi, jak i przyjezdni. Ci pierwsi absolutnie zawsze są grzeczni i sympatyczni. Problematyczni bywają natomiast goście z innych części świata.

Przejdźmy do kolejnego stereotypu dotyczącego Dubaju, czyli opinii głoszącej, że w tym miejscu króluje ekstremalna wręcz drożyzna…

Sabina: Jeżeli weźmiemy pod uwagę proporcje cen do zarobków, życie w tym miejscu jest znacznie tańsze, niż nad Wisłą. To smutne, ale gdy słyszę, ile zarabia mój mieszkający w Polsce brat, zastanawiam się: rany, jak z takiej pensji można opłacić rachunki i kupić jedzenie?! Nie wspominając nawet o ekstrawagancjach takich, jak wyjazd na wakacje albo odłożenie jakichś oszczędności.

Karolina: Porównując koszty życia w tych dwóch miejscach, warto napomknąć o tym, że ceny mieszkań np. w Gdańsku bywają wyższe, niż w tutaj! Jednak przechodząc do wydatków "codziennych": moja mama, która kocha Dubaj i przylatuje do mnie przynajmniej cztery razy w roku, uwielbia robić zdjęcia metek na półkach sklepowych.

Opowiecie mi o rzeczach, które najbardziej zaskakują was – osoby przyzwyczajone już do realiów dubajskich – gdy przylatujecie do Polski?

Sabina: Tankowanie samochodu! Tutaj normą jest to, że gdy podjeżdżasz na stację benzynową, nawet nie wysiadasz z auta. Czekasz, aż pracownik zaleje bak, po czym płacisz mu i odjeżdżasz. Dlatego dziś totalnie nie mogę odnaleźć się na polskich stacjach – za każdym razem muszę odtwarzać w głowie, gdzie mam ten wlew paliwa, do którego dystrybutora podjechać, a później gdzie iść, żeby uregulować należność.

Karolina: Dołożyłabym do tego bardzo niski poziom przestępczości. Jeżeli w Zjednoczonych Emiratach Arabskich zostawisz portfel lub telefon w jakimkolwiek miejscu publicznym, możesz być pewien, że gdy wrócisz – nawet po paru godzinach – wciąż tam będą. Przyzwyczaiłam się do tego tak bardzo, że… podczas wizyt w Polsce straciłam parę rzeczy, bo nie byłam wystarczająco czujna.

Opowiadacie o tym miejscu wyłącznie w superlatywach. Czy naprawdę jest aż tak landrynkowo? Nie da się znaleźć żadnych minusów?

Sabina: Chyba tylko pogoda w najgorętszym okresie roku, czyli od maja do września, Zresztą wielu zamożnych autochtonów co roku przenosi się na trzy, cztery miesiące w inne miejsce, np. do swoich mieszkań w Londynie. Jak widać, mówimy tutaj o upałach, które mogą pokonać nawet ludzi mieszkających tutaj "od zawsze", od wielu pokoleń.

Karolina: O ile przez większość roku zachwycam się tutejszą pogodą, to wciąż nie mogę przyzwyczaić się do tych najgorętszych miesięcy, o których wspomniała Sabina.

O ile przyjazd na wakacje w tak ciepłe miejsce ma swój urok, to na pewne kwestie patrzysz zupełnie inaczej, jeżeli mieszkasz tutaj na stałe. Innych minusów – zwłaszcza z perspektywy turysty, który marzy o naprawdę wyjątkowym odpoczynku – chyba nie ma.