Stoi pod drzwiami, więc można brać? Mam dość sąsiadów, którzy podkradają mi catering

Nie robię zakupów, lodówka pusta, zapasów brak. Nie chodzę do sklepu, żeby nie kusiły mnie słone przekąski, których jak w domu nie mam, to ich po prostu nie jem. Wybrałam sobie "wyliczoną dietę", która zapewnia organizmowi wszystko, czego mu trzeba. Ale z czasem zaczęła mi zapewniać znacznie więcej – emocje. Dziś zjem czy obejdę się smakiem?

Mieszkanie w pojedynkę stało się kolejnym argumentem. Dotarło do mnie, że gotowanie dla jednej osoby po prostu mi się nie opłaca, bo nie jestem tak zorganizowana i kulinarnie uzdolniona, jak inne osoby – zawsze coś wyrzucałam, nie umiałam wykorzystać wszystkich produktów, żeby było smacznie, a ostatecznie okazało się, że gdybym miała żywić się sama, to mogłabym jeść tylko ziemniaki. Przygotowane na milion sposobów, ale ziemniaki. Średnio zdrowo.

Dlatego wybrałam kaloryczność, rodzaj diety, dni i godziny dostaw, zrobiłam przelew i już. Każdej nocy tajemniczy dostawca zaczął zostawiać pod moimi drzwiami dania. Szybko poczułam się lepiej. Przestałam czekać ze śniadaniem do południa i jeść na szybko pierwszą lepszą upolowaną bułkę. Godziny moich posiłków stały się regularne, przez co poprawił się stan mojego zdrowia, zaczęłam mieć więcej energii, stopniowo znikał regularnie odczuwany ból brzucha.

I któregoś razu otwieram rano drzwi, żeby sięgnąć po swoją paczuszkę i zaskoczenie – nie ma jej. Wkurzyłam się, ale uznałam, że to jednorazowa sytuacja. Potem pomyślałam, że może ktoś był bardzo głodny, może był w potrzebie. Trudno.

Sytuacja zaczęła się jednak powtarzać. Drugi, trzeci, czwarty raz. W końcu dotarło do mnie, że tylko jak zerwę się w nocy, chwilę po dostarczeniu jedzenia, będę miała gwarancję, że zjem to, za co zapłaciłam.

Jedna koleżanka całkowicie zrezygnowała z dostaw, gdy jedzenie zaczęło znikać niemal codziennie. Dieta pudełkowa to koszt 30-60 zł codziennie, w zależności od firmy. Za dietę specjalną (wykluczającą gluten, nabiał czy alergeny) zapłacimy nawet 80 zł za pięć posiłków. Nie dziwi mnie zatem decyzja znajomej, która ostatecznie płaciła podwójnie: za pudełka dla złodzieja i posiłek za siebie.

Kolega, który mieszka w innej dzielnicy, przyznaje, że słyszał o znikającym cateringu i był pewien, że jego to nie dotyczy. – Mieszkam na 9. piętrze, na końcu korytarza, więc raczej przypadkowe osoby się tam nie zapuszczają. A jednak. I mnie sporadycznie okradano z jedzenia – mówi.

Teraz warto do listy przewinień sąsiedzkich dopisać podkradanie jedzenia. Dodam jeszcze, że administracja budynku rozkłada ręce, podobnie, jak w większości powyższych przypadków. Bo tu nie chodzi o twarde prawne przepisy, a o ludzką przyzwoitość, która mam wrażenie, coraz rzadziej zamieszkuje nasze betonowe osiedla.