Tofu jest roślinnym, sojowym produktem podobnym w konsystencji do sera, a dokładniej twarogu. Powstaje w wyniku koagulacji mleka sojowego (czyli zmielonych namoczonych ziaren soi i wody).
Podczas koagulacji w podgrzanym mleku sojowym pod wpływem dodanych koagulantów (soku z cytryny albo soli, siarczanu magnezu/wapnia i/lub chlorku magnezu/wapnia) dochodzi do wytrącenia się białka sojowego. Masę tę w postaci białych grudek oddziela się potem od powstałej serwatki i wsadza do specjalnych form, tak by po zastygnięciu powstały bloczki tofu. Tak produkuje się tofu naturalne.
Jeśli jednak grudek białka nie oddzielamy od serwatki i pozostawiamy razem, aby stężały, wówczas powstaje tofu jedwabiste.
To dodane koagulanty determinują ostateczne proporcje składników, konsystencję oraz lekki posmak tofu. Jak już wspomnieliśmy, wyróżniamy dwa główne rodzaje tofu:
Ogólnie tofu smakuje łagodnie, ale dla większości osób dość nijako. Jego smak jest bardzo subtelny. Można mu nadać wyrazistości później przy kolejnej obróbce termicznej w naszej kuchni, dzięki przyprawom (np. chili i bazylii) oraz łącząc je z innym składnikami dań.
Z dostępnych źródeł wynika, że tofu zaczęto produkować w starożytnych Chinach za czasów dynastii Han, ok. 164 r. p.n.e. Legenda głosi, że odpowiada za to książę Liu An, a ser po raz pierwszy został wytworzony po przypadkowym zakwaszeniu mleka sojowego.
Szybko jednak przekonano się o zaletach tofu, które jest pożywne, wysokobiałkowe i ze względu na łagodny i dość obojętny smak pasuje do wielu potraw. Zaczęto spisywać metody jego robienia. W ciągu następnych wieków przyjęło się, w nieco różnych wersjach także w kuchniach innych krajów Azji Wschodniej, Południowo-Wschodniej i Indii. Stanowiło ważny element przede wszystkim wegetariańskiej diety buddystów. Do Europy przywędrowało dopiero w drugiej połowie XX w.
Tofu jest w pełni roślinne, jednak jest idealnym zastępstwem mięsa, ponieważ również jest bogate w białko (na 100 g soi jest jego aż ok. 10 g) z cennymi aminokwasami egzogennymi i pożywne, ale nie ma cholesterolu, zawiera niewiele tłuszczów nasyconych (ma znaczną przewagę zdrowych tłuszczów nienasyconych) i kalorii oraz jest lekkostrawne.
Co więcej, wykazuje się niskim indeksem glikemicznym i jest prawdziwą skarbnicą ważnych składników odżywczych. Dostarczy w pierwszej kolejności dużo wapnia, fosforu i fitoestrogenów (dokładniej izoflawonów). Znajdziemy w nim też takie sole mineralne jak żelazo, sód i potas, witaminy z grupy B, witaminę E i cholinę.
Prozdrowotne właściwości składników zawartych w soi i tofu:
Oczywiście tofu to nie lek, a wymienione powyżej właściwości należy traktować jedynie jako wsparcie dla organizmu.
Tofu jest polecane m.in. dla wegetarian i wegan, osób cierpiących na cukrzycę, osteoporozę i choroby układu krążenia, ludzi, którzy się odchudzają i cierpią na nietolerancję laktozy oraz kobiet przechodzących przez menopauzę.
Większość osób powinna włączyć soję do swojego jadłospisu. Trzeba jednak pamiętać o tym, by nasza dieta była zbilansowana i składała się z dobrych jakościowo produktów.
Kontrowersje wokół soi wzbudza szybka i przemysłowa produkcja związana z używaniem modyfikacji genetycznych, która może źle wpływać na zdrowie. Dlatego, kiedy sięgamy po tofu, wybierajmy to robione z soi niemodyfikowanej genetycznie, czyli bez GMO. Stawiajmy też na prosty skład: tylko z soją, wodą i koagulantem/ami, ewentualnie też z przyprawami.
Po soję warto sięgać regularnie. Jeśli nie ma innych przeciwwskazań, można jeść od 1 do 3 porcji (porcja to 1 szklanka mleka sojowego lub pół szklanki ugotowanych nasion) produktów sojowych dziennie.
A jakie są przeciwskazania? Tofu nie powinny jeść:
Nie można też przesadzać ze spożywaniem tofu. Nadmiar soi może prowadzić m.in. do:
Tofu słynie ze swojej uniwersalności w kuchni. W sklepach znajdziemy na jego bazie np. kotlety i róże pasty kanapkowe. Najczęściej jednak tofu kupuje się w kostkach zanurzonych w wodzie. Stanowią najczęściej półprodukty, przeznaczone do dalszej obróbki.
Można je przyrządzać na różne sposoby: piec, gotować, zamarynować w przyprawach, podwędzać, grillować, smażyć. Podawać na zimno i na ciepło. Tofu można jeść osobno, np. jako przystawkę. Najczęściej jednak stanowi jeden ze składników dań, tak na słodko, kwaśno, słono, jak i pikantnie.
Tofu jedwabiste może służyć jako zamiennik śmietany lub jogurtu i być użyte do zagęszczania zup czy robienia deserów. W wersji sprasowanej, odpowiednio przyprawione, może być samo w sobie deserem.
Naturalne twarde tofu świetnie sprawdzi się pokrojone w kostkę lub paski, podgotowane, podsmażone lub podwędzone w różnych potrawach (także zupach) i sałatkach. Dobrze skomponuje się z warzywami. Po obróbce termicznej smakuje nieco podobnie do mięsa drobiowego. Możemy je łączyć z mięsem (np. wołowiną), ale podwędzone dobrze je też zastąpi, podobnie jak rybę. Z kolei odpowiednio przyprawione naturalne tofu miękkie może być podane np. jako przekąska.
Można znaleźć wiele wariacji na temat tego przepisu z tofu. Poniżej przedstawiamy jedną z nich (liczba porcji: 2; czas przygotowania: ok. 40 min).
SKŁADNIKI:
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Przepis ten można oczywiście na wiele sposobów modyfikować i dodawać składniki, które pozostały nam w lodówce (liczba porcji: 4; czas przygotowania: ok. 30 min).
SKŁADNIKI:
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
To kolejne danie w którym można się trochę pobawić proporcjami i dodać tzw. resztki, które zostały nam w kuchni (liczba porcji: 4; czas przygotowania: ok. 45 min).
SKŁADNIKI:
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA:
Czytaj także: https://natemat.pl/351185,3-przepisy-na-wegetarianska-quesadille-pomysl-na-przekaski-na-majowke