Kino długo ignorowało kobiety w średnim wieku, a jeśli już jakaś pięćdziesięcioletnia (i starsza) aktorka pojawiała się na ekranie, to w roli matki lub teściowej. To na szczęście zmieniło się w ostatnich latach, a mądrych, inspirujących i szczerych filmów o dojrzałych kobietach powstaje coraz więcej. Ich życie seksualne, romans z młodszym mężczyzną czy hedonizm przestają być tabu. Oto 7 filmów, które z czystym sercem można polecić kobietom po pięćdziesiątych urodzinach.
Reklama.
Podobają Ci się moje artykuły? Możesz zostawić napiwek
Teraz możesz docenić pracę dziennikarzy i dziennikarek. Cała kwota trafi do nich. Wraz z napiwkiem możesz przekazać też krótką wiadomość.
Nawet dopiero po pięćdziesiątce można zacząć żyć pełną piersią Fot. Kadr z filmu "Gloria Bell"
Reklama.
Gloria (2013)
Fot. Kadr z filmu "Gloria"
"Gloria", doskonały chilijsko-hiszpański film Sebastiána Lelio, jest historią 58-letniej kobiety, rozwódki i matki dorosłych dzieci, która regularnie chodzi na taneczne wieczorki. Chociaż Gloria stroni od mężczyzn, to pewnego dnia spotyka Rodolfo. Wówczas zdaje sobie sprawę, że ma ochotę na romans i nie chce spędzić samotnie reszty życia.
Przepełniony emocjami film, w którym błyszczy Paulina García (za rolę Glorii otrzymała Srebrnego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie), przypomina kobietom w średnim wieku, że wciąż mogą cieszyć się życiem i nigdy nie powinny zapominać o sobie samych. "Gloria" doczekała się również w 2018 roku amerykańskiego remake'u "Gloria Bell" z Julianne Moore, słabszego od oryginału, ale mającego to samo ważne przesłanie dla kobiet po pięćdziesiątce.
Powodzenia, Leo Grande (2022)
Fot. kadr z filmu "Powodzenia, Leo Grande"
Seksem można cieszyć się w każdym wieku. Nawet po raz pierwszy w życiu. Bohaterką brytyjskiego komediodramatu "Powodzenia, Leo Grande" jest Nancy (Emma Thompson), emerytowana nauczycielka i wdowa. Kobieta miała dotąd tylko jednego partnera seksualnego, swojego pruderyjnego męża, z którym nigdy nie doświadczyła orgazmu i której zawsze brakowało tego aspektu życia.
Zakompleksiona i zawstydzona własnymi ukrytymi pragnieniami Nancy pewnego dnia zatrudnia sex workera Leo (Daryl McCormack), który ma ją wprowadzić w tajniki rozkoszy. Nieoczekiwanie pobiera również lekcję akceptacji własnego ciała. Świetny i mądry film Sophie Hyde pokazuje, że cielesności nie trzeba się wstydzić i nigdy nie jest za późno, aby odkryć zmysłową stronę swojej kobiecości.
Iris (2014)
Fot. Kadr z "Iris"
Stuletnia (!) dzisiaj Iris Apfel to projektantka wnętrz, biznesmenka i nowojorska ikona mody. Jej długie i niezwykłe życie to lekcja kreatywności, własnego stylu i pasji. Poświęcony tej kultowej postaci film dokumentalny "Iris" Alberta Mayslesa to więc nie tyle film o modzie, co inspirująca historia kobiety, która od dekad inspiruje kolejne pokolenia.
I mimo że ktoś może złośliwie powiedzieć, że Apfel jest "starą ekscentryczką", a jej mieszkanie jest koszmarnie zagracone, to legendy Nowego Jorku w ogóle to nie obchodzi. Jest wierna samej sobie, a o to przecież chodzi w życiu. "Iris" to również piękna historia miłości Iris Apfel i jej męża Carla Apfela, których szczęśliwe małżeństwo przetrwało aż 67 lat (do śmierci mężczyzny w 2015 roku). Dokument jest prawdziwą kopalnią inspiracji i życiowych mądrości.
Cześć, na imię mam Doris (2015)
Fot. Kadr z filmu "Cześć, na imię mam Doris"
Doris, bohaterka komediodramatu "Cześć, na imię mam Doris", jest ekscentryczną singielką po sześćdziesiątce, która uwielbia kolorowe stroje i gromadzić w mieszkaniu kolejne szpargały. Nieoczekiwanie kobieta zakochuje się w trzydziestoletnim koledze z pracy. Zauroczona mężczyzną Doris, która przez większość życia opiekowała się matką i rezygnowała dla niej z własnych marzeń, postanawia wyjść ze strefy komfortu.
Pomimo krytyki bliskich Doris zaczyna ubierać się w jeszcze bardziej pstrokate ubrania, chodzi na koncerty, pojawia się na okładce płyty popularnej kapeli i zakłada profil na Facebooku. Bierze też w swoje ręce uczucia do młodszego kolegi, bo wierzy, że wszystko w życiu jest możliwe. Wiek nie jest żadną przeszkodą, aby wyjść z marazmu i zacząć żyć pełną piersią (nawet jeśli popełnia się błędy).
Czwarta władza (2017)
Fot. Kadr z "Czwartej władzy"
Nominowany do dwóch Oscarów (w tym za rolę Meryl Streep) dramat polityczny Stevena Spielberga "Czwarta władza" ukazuje prawdziwe starcie dziennika "Washington Post" z najwyższymi władzami Stanów Zjednoczonych w 1971 roku. Streep wciela się w Katherine Graham, pierwszą amerykańską redaktorkę naczelną, która stanęła na czele prestiżowego, rodzinnego tytułu po śmierci męża, a wcześniej opiekowała się domem i rodziną. Zarząd nie bierze więc Graham, jedynej kobiety w męskim gronie, na poważnie, wymaga od niej bierności i niewtrącania się w "ważne sprawy".
Gdy dziennikarze "Washington Post" docierają jednak do kłamstw Białego Domu o wojnie w Wietnamie, szefowa gazety bierze sprawy w swoje ręce i mimo obiekcji zarządu zleca wydrukowanie numeru. Mimo że wie, że postąpi wbrew samemu prezydentowi USA, to najważniejsza jest dla niej misja rzetelnego informowania czytelników. Katherine Graham z "Czwartej władzy" motywuje do obrony własnych wartości i przekonań, nawet jeśli można zajść komuś za skórę. To również inspirująca bohaterka filmowa w średnim wieku, która udowadnia, że kariera jest możliwa nawet po 50. urodzinach.
Czułe słówka (1983)
Fot. Kadr z filmu "Czułe słówka"
Macierzyństwo jest wyzwaniem – w każdym wieku. Nagrodzone pięcioma Oscarami"Czułe słówka" to bez wątpienia jeden z najpiękniejszych filmów o matce i córce. Centrum tego doskonałego komediodramatu z gwiazdorską obsadą jest relacja kobiety w średnim wieku Aurory (Shirley MacLaine) i i jej córki Emmy (Debra Winger).
To relacja bardzo trudna, ale zażyła i czuła. Kobiety ciągle się kłócą, ale nie potrafią bez siebie żyć. Wzruszające i emocjonalne "Czułe słówka" pokazują ich wzajemne relacje na przestrzeni trzydzieści lat i są jednym z obowiązkowych filmów dla kobiet po pięćdziesiątce. Udowadniają, jak trudno jest zaakceptować czasem życiowe wybory swojego dziecka i jak bardzo jest to ważne – dla obu stron.
Juanita (2019)
Fot. Kadr z filmu "Juanita"
"Juanita" to film Netflixa o wypalonej i zmęczonej życiem oraz pracą w szpitalu kobiecie po pięćdziesiątce (Alfre Woodard), która postanawia wszystko zostawić za sobą, wsiada do samochodu i udaje się w podróż. Zatrzymuje się w przypadkowym miasteczku w Montanie, w którym spotyka Jessa (Adam Beach), kucharza i miłośnika francuskiej kuchni. Gdy mężczyzna zatrudnia Juanitę jako kucharkę w swojej restauracji, bohaterka robi bilans swojego życia.
Nie mówiąc nigdy wyświechtanej frazy "nigdy nie jest za późno" film Clarka Johnsona udowadnia, że nawet w drugiej połowie swojego życia można wszystko zmienić. I chociaż nie jest to łatwe, to warto zaryzykować i dać sobie szansę na świeży start. I po prostu szczęście.
