Patrick Bateman z "American Psycho", Travis Bickle z "Taksówkarza" i bezimienny Kierowca z "Drive" – te kultowe filmowe postacie (a właściwie już ikony popkultury) są częstymi bohaterami memów z tak zwanymi "Literally Me Guys". Co takiego mężczyźni widzą w przegrywach i zaburzonych psychicznie protagonistach, że na ich widok wykrzykują: "To właśnie ja"?
Reklama.
Podobają Ci się moje artykuły? Możesz zostawić napiwek
Teraz możesz docenić pracę dziennikarzy i dziennikarek. Cała kwota trafi do nich. Wraz z napiwkiem możesz przekazać też krótką wiadomość.
O co chodzi z fenomenem "Literally Me Guys"? Fot. kadry z filmów "American Psycho", "Taksówkarz" i "Drive"
Reklama.
Literally Me Guys nazywa się fikcyjnych bohaterów filmowych, z którymi identyfikuje się pewna grupa mężczyzn.
Najwięcej memów tego typu powstaje z takimi ikonami filmowej popkultury jak m.in. Patrick Bateman z "American Psycho", Travis Bickle z "Taksówkarza" i bezimienny Kierowca z "Drive".
Dlaczego mężczyźni utożsamiają się z przegrywami i zaburzonymi psychicznie bohaterami? Jednym z powodów może być utożsamianie ich przez część internetowej społeczności z figurą "samca sigma".
Kim są "Literally Me Guys"?
Widzowie identyfikowali się z bohaterami filmowymi zanim jeszcze ktokolwiek wpadł na pomysł wynalezienia Internetu. Trend "Literally Me Guys" wiąże się jednak konkretnie z 2014 rokiem i obsesją użytkowników 4chana na punkcie bezimiennego Kierowcy granego przez Ryana Goslinga w filmie "Drive" Nicolasa Windinga Refna.
Dlaczego padło akurat na niego? Najprawdopodobniej chodziło o takie cechy, jak społeczne niedostosowanie, samotniczy tryb życia oraz milczący charakter. Wkrótce memy odwołujące się do tych cech (oraz innych) zaczęły powstawać nie tylko z Goslingiem, ale również z innymi filmowymi outsiderami.
Fenomen "Literally Me Guys" zaczął się najprawdopodobniej od memów z filmu "Drive" z Ryanem Goslingiem. Fot. Internet
Identyfikowanie się z protagonistami, których w najlepszym przypadku można by nazwać "przegrywami" (często są to bohaterowie wykazujące objawy zaburzeń psychicznych) i bycie z tego dumnym sprawiło, że samo to zjawisko po jakimś czasie stało się obiektem memów.
Za pierwszego mema wyśmiewającego ten fenomen uznaje się udostępnioną w 2018 roku przez użytkownika nazywającego się Mikael Kael El grafikę, na której siedzący przed ekranem komputera nastolatek porównuje się do Ala Pacino w "Człowieku z blizną", Cary'ego Granta, Keanu Reevesa w "Constantine'ie" oraz Humphreya Bogarta w "Casablance".
Pierwszy mem wyśmiewający zjawisko "Literally Me". Fot. Internet
Dlaczego mężczyźni identyfikują się z przegrywami?
Wszyscy "Literally Me Guys" (obok wspomnianych można także wymienić Jokera z filmu z Joaquinem Phoenixem, Williama "D-Fensa" Fostera z "Upadku" czy Louisa Blooma z "Wolnego strzelca") to generalnie młodzi mężczyźni żyjący na marginesie społeczeństwa.
Część z nich intencjonalnie wybiera taki styl życia, co wydaje się godne podziwu dla osób, które funkcjonują w ten sposób nie ze względu na wybór, ale konkretne problemy w relacjach społecznych, jednak bardzo łatwo są w stanie same się przekonać, że izolacja to ich świadoma decyzja, dzięki czemu mogą łatwo w ten sposób podnieść swoją własną samoocenę.
Ponadto bohaterowie memów "Literally Me" to często te same fikcyjne postacie, które podaje się za wzór samców sigma – niezależnych mężczyzn sukcesu, unikających wszelakich zobowiązań społecznych i dysocjujących się od swoich emocji.
W rzeczywistości jednak tacy bohaterowie jak Joker czy Travis Bickle niewiele mają wspólnego z tzw. grindsetem (nastawieniem ukierunkowanym na osiąganie coraz większych sukcesów), a więcej z frustracją i brakiem satysfakcji z roli, jaką zajmują w społeczeństwie.
I winny jest tu – uwaga, po raz kolejny – patriarchat, który wciąż wciska mężczyzn w ciasny gorset stereotypów płciowych, a że nie każdy ma predyspozycje do zarabiania milionów dolarów i nie wszyscy urodzili się z buźką jak Christian Bale z "American Psycho", to mamy gotowy przepis na depresję u co wrażliwszych jednostek.
Skoro więc ciężko jest osiągnąć poziom "Wilka z Wall Street" (swoją drogę też będącego czasami bohaterem memów "Literally Me"), to można w zamian identyfikować się z bohaterami, którzy siłę czerpią z przeciwstawiania się tym społecznie usankcjonowanym wartościom.
Christian Bale w filmie "American Psycho" często jest bohaterem memów "Literally Me". Fot. Internet
Ironia najlepszym lekarstwem?
Część osób (ze śmiesznymi obrazkami można się przecież utożsamiać bez względu na płeć) identyfikuje się z memami "Literally Me" ironicznie, a co więcej spora część z nowszych memów tego typu już z gruntu nie podchodzi do swojej treści poważnie.
Na serio można się myślę utożsamiać z łączącym tych bohaterów poczuciem wszechogarniającego smutku, dezorientacji i beznadziei, które atakują tym bardziej w aktualnej, niespokojnej sytuacji społeczno-politycznej na świecie.
Szczególnie młodzi mężczyźni, chociaż już częściej socjalizowani do okazywania uczuć i płaczu niż kiedyś, nie wiedzą, co z tymi przygniatającymi do ziemi uczuciami zrobić. Lepiej więc chyba dla nich, żeby zamiast wyładowywać te emocje za pomocą przemocy fizycznej (jak to często robią bohaterowie tych memów), pośmiali się z innymi ze śmiesznych obrazków z Internetu.
Jestem psycholożką, a obecnie również studentką kulturoznawstwa. Pisanie towarzyszyło mi od zawsze w różnych formach, ale dopiero kilka lat temu podjęłam decyzję, by związać się z nim zawodowo. Zajmowałam się copywritingiem, ale największą frajdę zawsze sprawiało mi pisanie o kulturze. Interesuje się głównie literaturą i kinem we wszystkich ich odmianach – nie lubię podziału na niskie i wysokie, tylko na dobre i złe. Mój gust obejmuje zarówno Bergmana, jak i kiczowate filmy klasy B. Po godzinach piszę artykuły naukowe o horrorach, które czasem nawet ktoś czyta.
