Kolejny nietrafiony prezent. Ile wiemy o swoich bliskich?

Na środku pokoju walizka wypchana różowymi pudełkami i cukierkami. To prezenty dla rodzeństwa. Gdy Nina przyjeżdża w odwiedziny z Polski, musi być radość. Walizkę wypełniają smaki i zapachy innego kraju.

W domu Doroty nie ma tradycji dawania świątecznych prezentów na zasadzie "każdy każdemu", jednak w tym roku będzie inaczej. Dorota podaruje bliskim oryginalne prezenty, bo wróciła niedawno z podróży do Afryki. To właśnie pamiątki z podróży są jej specjalnością. - Rękodzieła, obrazki, przetwory, które jemy potem w święta z rodziną. To wyjątkowe podarunki i zawsze sprawiają radość – mówi Dorota.

Kto daje Ninie najbardziej nietrafione prezenty? – Faceci. Potrafią wpaść na najdziwniejszy pomysł – śmieje się Nina. Jednak problem ciasnych rajstop, śmierdzących perfum i za małych bluzek już rozwiązała, bo przed urodzinami rozmawia z przyjaciółmi o liście wymarzonych prezentów. Z prostej przyczyny: chce uniknąć zawodu. – Moi przyjaciele wiedzą, że nie lubię niepraktycznych, niedobranych podarków, dlatego sami przed urodzinami dzwonią i pytają, co chciałabym dostać. To nie jest u nas na Ukrainie w zwyczaju, tak po prostu utarło się między mną i przyjaciółmi. W ten sposób wszyscy są zadowoleni – mówi Nina.

Dorota nie dostaje nietrafionych prezentów. Z prostej przyczyny – bo nie dostaje prezentów od ludzi, którzy ją słabo znają. – Ufam moim bliskim. Wiem, że nie dostałabym od nich na przykład futra z norek – mówi Dorota, znana ze swojego ekopodejścia do życia.

– Trafiony prezent jest jednym ze wskaźników, na ile znamy obdarowywaną osobę. Czy tym prezentem potrafimy okazać żywione do niej uczucia – mówi dr Rafał Jaros, psycholog społeczny z łódzkiego Instytutu Nauk Społeczno-Ekonomicznych. – Jeśli ktoś któryś rok z rzędu kupuje bliskiej osobie coś ewidentnie nietrafionego, jest to sygnał, że tak naprawdę niewiele o niej wie – dodaje psycholog.

Kinga Fromlewicz z serwisu Sezam Życzeń, organizatorka nietypowych imprez i prezentów, ma swój sposób na to, jak właściwie dobrać niespodziankę. - Jeśli to jest bliska mi osoba, to słucham przez cały rok, co ten człowiek mówi. Jakie wyraża opinie, jakie marzenia zdradzi przypadkiem. Jeśli powie: chciałbym zrobić jakiś kurs, ale nie mam pieniędzy, to jest pomysł dla mnie. Gwarantem tego, żeby prezent był udany, jest słuchanie – twierdzi Fromlewicz.

Na co dzień organizuje prezenty dla innych. Stara się dowiedzieć jak najwięcej o obdarowywanym. Jaki kolor lubi, jakiej słucha muzyki, jakie ogląda filmy. Czy jest osobą towarzyską, czy nie do końca. - Komuś może się wydawać, że świetnym pomysłem będzie impreza niespodzianka, a dla osoby zamkniętej to może być potężny stres. Dlatego ważne jest, by o obdarowywanym zebrać jak najwięcej informacji – mówi Kinga Fromlewicz. W swojej pracy wykorzystuje to, co pozornie nie sprawdza się przy wybieraniu prezentów – umiejętność spojrzenia na daną osobę z pewnej perspektywy. - Wybierając prezenty kierujemy się często wyobrażeniami o tej osobie. O tym, co mogłoby jej się spodobać. A ja konfrontuję to z informacjami o tej osobie i z własnym doświadczeniem. Na tej podstawie tworzę listę pomysłów – mówi Fromlewicz.

Często kupujemy bliskim coś, co sami chcielibyśmy otrzymać. – Mamy tendencję do postrzegania innych przez pryzmat siebie. Święta i Nowy Rok to czas na chwilę refleksji, łatwiej uruchamiają się nasze marzenia co do przyszłości. Dlatego pod choinkę czasem pakujemy swoje własne oczekiwania – mówi psycholog dr Rafał Jaros.

Jak zachować się w sytuacji, gdy czyjś prezent nas zranił? – Mam na to dwa sposoby: jeśli to lekkie rozczarowanie, to obracam sytuację w żart. Bagatelizuję. A jeśli duże – to wykorzystuję sytuację do głębszej rozmowy na temat relacji i tego, ile o sobie wiemy. Taka sytuacja nie musi od razu obrócić się w kłótnię, wręcz przeciwnie, może przyczynić się do pogłębienia relacji, a na pewno do większej uważności – mówi dr Jaros.

– Nietrafione prezenty często biorą się stąd, że o naszym marzeniach nie mówimy, odkładamy je na półkę. To trochę tak jak z komplementami: nie mówimy ich, bo nie chcemy, by zostało to źle odebrane – mówi Kinga Fromlewicz z Sezamu Życzeń. I dodaje z przekonaniem: – Jest na to jedna recepta: mówmy głośno o naszych pragnieniach!