Janusz Kowalski od tygodni nie zatrzymuje się ze swoim show. Prawdziwy spektakl zostawił jednak na ostatnie dni. W poniedziałek wygłosił epickie przemówienie w obronie lidera swojej partii, we wtorek zaś tyradę o Tusku. Akcje Kowalskiego można wyliczać długo, co daje mu popularność. Czy to jednak szansa na prawdziwy sukces w polityce? O to zapytaliśmy politologa prof. Rafała Chwedoruka.
Janusz Kowalski jest jednym z najbardziej wyrazistych polityków. Z jednej strony mówi szybko, nie zawiesza się i rzuca tezami jak z karabinu, ale co z tego, skoro gada, co mu ślina na język przyniesie...
Jak na polityka pokolenia wieku średniego (ma 44 lata), dość chętnie korzysta z mediów społecznościowych, często popełniając przy tym gafy. Któż bowiem nie zaśmiał się ze zdjęcia z kopalni, którą przyszło Kowalskiemu ostatnio odwiedzić.
A teraz wszyscy śmieją się z Janusza Kowalskiego po tym, jak dał popis podczas poniedziałkowych obrad komisji sejmowych. Przy omówieniu kwestii decyzji o wotum nieufności dla Zbigniewa Ziobry poseł Solidarnej Polski zaczął teatralnie krzyczeć i wygłaszać peany na temat ministra sprawiedliwości. W pewnym momencie śmiał się już nawet siedzący za jego plecami szef SP.
Kilkanaście godzin później Kowalski zrobił show także na sali plenarnej. Z mównicy sejmowej wygłosił, że "najbardziej proputinowskim politykiem jest Donald Tusk". Po czym wezwał do postawienia lidera PO przed Trybunałem Stanu. Jak twierdził, zarówno obecny lider opozycji, jak i dawny szef PSL Waldemar Pawlak "otworzyli Putinowi drogę do zawładnięcia polskim rynkiem gazu".
Czy tego typu sława może więc zagwarantować Januszowi Kowalskiemu wielką karierę? O to zapytaliśmy politologa prof. Rafała Chwedoruka z Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW.
W ocenie eksperta zachowanie posła Kowalskiego jest pewnego rodzaju kreacją. Na pytanie, co chce osiągnąć polityk z Opola, przedstawiając się w ten sposób, politolog odpowiada, że... to po prostu walka o przetrwanie w polityce.
Jak komentuje prof. Rafał Chwedoruk, w przypadku Janusza Kowalskiego dochodzi jeszcze jeden istotny czynnik, jakim jest jego przynależność partyjna. W końcu Kowalski jest członkiem małego podmiotu, którego przetrwanie stoi pod wielkim znakiem zapytania. De facto z każdym tygodniem coraz większym.
– Poza tym nie zapominajmy, że nie zawsze był on po tej samej stronie barykady, a polityczni neofici bardzo często byli i są przeznaczani do "mokrej roboty politycznej", czyli do kompletnego braku powagi, atakowania przeciwników, czy głoszenia skandalizujących tez – tłumaczy politolog.
Przypomnijmy, że Janusz Kowalski był w latach 2005-2006 członkiem Platformy Obywatelskiej – z tego to okresu pozostało słynne zdjęcie, na którym z wiązanką kwiatów stoi nad uśmiechniętym Donaldem Tuskiem.
Zdaniem eksperta, w przypadku Janusza Kowalskiego dochodzi do głosu jeszcze jeden czynnik – natury pokoleniowej. Jak wyjaśnia prof. Chwedoruk, osoby, które oscylują w przedziale między 30-45 lat były kształcone w cieniu korporacyjnego systemu. Mają więc tendencję do krótkoterminowego traktowania rzeczywistości. – Mówiąc kolokwialnie, nie wstydzą się zrobić z siebie głupka – wskazuje.
Nasz rozmówca dodaje, że taka polityka ma fatalne skutki długofalowe, bo przez skrajne zachowania polityków traci ich obraz w oczach wyborców.
– Nie stawiałbym dużych pieniędzy na to, że Janusz Kowalski będzie w polityce długo. A już z pewnością, że będzie w niej pełnił istotne funkcje, bo te może pełnić wyłącznie do momentu, do którego będzie przydatny swoim liderom – komentuje prof. Chwedoruk.
Nie zakłada on też, że dzisiejszy ziobrysta będzie kiedyś planował zmienić (znów) swoje polityczne barwy. Skoro na pokład PO nie wpuszczono dziś "nawróconego" Jarosława Gowina, to raczej i dla Janusza Kowalskiego taka droga na w przyszłości będzie zamknięta.
Prof. Rafał Chwedoruk
Politolog