Ryzykują życie, aby spełniać marzenia. "Przyjmowanie kolejnych dawek adrenaliny jest jak narkotyk"

– Człowiek siedzący za biurkiem nigdy tego nie zrozumie – mówi wprost Jacek Gadzinowski, którego pasją są właśnie sporty ekstremalne. Od trzech lat uprawia kitesurfing, wcześniej przez kilka lat wykonywał ewolucje na rowerze. I choć doskonale zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa, które nie raz odczuł na własnej skórze, nie wyobraża sobie statecznego i bezpiecznego życia. – W życiu trzeba robić to, co się kocha, bo pasje są naszą siłą napędową. To co możemy robić dziś, za dziesięć lat może okazać się niemożliwe – przekonuje kitesurfingowiec.

– Sytuacja, którą mamy niestety okazję obserwować, to ogromny dramat – stwierdza z ubolewaniem Janusz Onyszkiewicz, polski alpinista i himalaista. – Mam nadzieję, że wspaniała wyprawa i cel tych ludzi będą motywować kolejnych, którzy zdecydują się uprawiać ten sport. Tym razem skończyło się tragicznie, ale przecież nie musiało – mówi Onyszkiewicz. sam brał udział w wyprawach w Karakorum.

Janusz Onyszkiewicz, który uczestniczył w wyprawach w Himalaje, Karakorum, Hindukusz wie doskonale, czym jest pociąg do sytuacji ryzykownych. – Jednym z najważniejszych elementów atrakcyjności alpinizmu, jest właśnie to, że jest to niebezpieczne. Gdy człowiek się wspina, to ma świadomość sytuacji, w jakiej się znajduje, ze wszystkimi konsekwencjami. Sytuacja ta jest obiektywnie bardzo niebezpieczna. Fascynujące jest w niej to, że człowiek może nad nią zapanować, pomimo towarzyszącego strachu – mówi Onyszkiewicz.

Potrzebę realizowania swojej pasji i przyjmowania kolejnej dawki adrenaliny, można porównać do zachowania osoby uzależnionej od narkotyków. – Tak jak z narkotykami, w niektórych przypadkach sport ekstremalny może skończyć się źle – mówi nasz bloger Jacek Gadzinowski. – Gdy wychodzę pływać w morze, to zawsze biorę pod uwagę, że warunki mogą się zmienić. Praktycznie wszystko może zaskoczyć, kierunek wiatru, który może wywiać w głąb morza, czy zimna fala która niespodziewanie zaleje – mówi miłośnik kitesurfingu. Janusz Onyszkiewicz potwierdza, że uprawianie sportów ekstremalnych to stan niemalże narkotyczny. – Myślę, że jest to elementem wszystkich sportów ekstremalnych – mówi polityk i himalaista.

Sportowiec stara się jak najlepiej przygotować do wszelkich zagrożeń, nie myśli o tym, że niebezpieczeństwo faktycznie może nadejść. Gdy już się pojawi, dużo ważniejsze od przygotowań może okazać się siła charakteru. – Rajdowcy uczą się trasy na pamięć, zanim rozpoczną prawdziwy wyścig. Każdy zły ruch, lub komunikat od pilota mogą spowodować najgorsze. Gdy już popełni się błąd, albo zaskoczy nas natura, najważniejsze jest, aby nie ulegać emocjom. Najbardziej szkodliwe w momencie zagrożenia jest podejmowanie pochopnych decyzji – tłumaczy Jacek Gadzinowski, którego już kilka razy w życiu zalała duża fala. Raz miał też niezwykle niebezpieczną przygodę, gdy wiatr zmienił kierunek i zaczynał odciągać go od morskiego brzegu. – Próbowałem płynąć, a z każdą sekundą oddalałem się od brzegu. Przy tym wszystkim, złapał mnie jeszcze skurcz – wspomina.

Trudno odmówić sobie tego, co nadaje naszemu życiu sens. Osoby kochające i sporty ekstremalnie bardzo kończą swoją aktywność właśnie wtedy, gdy zdrowie nie pozwala im dłużej działać. – Rzadko kiedy zdarza się, aby pełen pasji sportowiec powiedział po prostu "rzucam to wszystko". Najczęściej wynika to z założenia rodziny, narodzin dziecka i pojawieniem się nowych zobowiązań. Bardzo ważny jest też wiek, który w pewnym momencie odbieram nam sprawność i umiejętność trzeźwego myślenia – twierdzi Gadzinowski.