Was też rozjeżdżają dostawcy na skuterach? Opowiem wam o kilku moich spotkaniach z nimi

Opowiem wam o kilku moich spotkaniach z dostawcami na skuterach. Pewnego pięknego dnia wyjechałem na obwodnicę Warszawy. Na odcinku, którym można jechać nawet 120 km/h zobaczyłem widok kompletnie kuriozalny. Środkowym pasem walił człowiek na dostawczym skuterze. Na dodatek robił to w taki sposób, jak ja, kiedy pierwszy raz w życiu wsiadłem na skuter: nogi trzymał wyprostowane po bokach.

To naturalny odruch kogoś, kto nie umie na skuterze jeździć. W rowerze nogi trzyma się na pedałach, na skuterze na początku nie wiadomo, co z nimi zrobić. Więc rozstawia się je na boki. Ale jak ktoś już umie jeździć, to stawia je na podeście przed sobą. Wniosek jest jednoznaczny: dostawca nie umiał jeździć na skuterze. A mimo to pracuje w "deliwerce" i dostarcza ludziom jedzenie oraz zakupy.

Wczoraj inny omal nie rozjechał ludzi na przejściu dla pieszych, po czym skręcił w ścieżkę rowerową i radośnie nią pomknął. Kilka dni wcześniej widziałem jeszcze innego, który, kompletnie ignorując przepisy ruchu drogowego, wyjechał z podporządkowanej i wymusił pierwszeństwo na autobusie.

Jeszcze inny wjechał przede mnie, kiedy stałem na czerwonym świetle, rozejrzał się czy nic nie jedzie i beztrosko popruł przed siebie. Stałem na tych światłach z rozdziawioną gębą. Nie wpadłbym na to, że tak można zrobić. No może, gdybym wiózł rodzącą żonę do szpitala. Ale nie stygnące jedzenie...

Kilkanaście tygodni temu wracałem w nocy do domu i na spółkę z innym kierowcą tylko cudem nie rozjechaliśmy dostawcy, który o północy cisnął przez miasto bez włączonych świateł w swoim skuterze.

Przyczyn takiego stanu rzeczy jest kilka. Ta plaga dotyczy pewnie tylko większych miast. W większości mniejszych miast i wsi takie zamawianie jest niemożliwe.

Nie czepiam się osób zamawiających jedzenie czy zakupy do domu. Ja wiem, że zdarzają się różne sytuacje. Człowiek nie może wyjść z domu czy pracy, bo obowiązki przytłaczają, bo choroba złożyła. Bo wygodnie jest coś zamówić z dostawą i dostać pod nos. Ale – moim zdaniem, być może niesłusznym i krzywdzącym – coraz częściej zamawiamy dostawę (jedzenia czy zakupów) z lenistwa, a nie z rzeczywistej potrzeby.

U mnie na osiedlu jest już kilka przybytków gastronomicznych i sklepów z "ciemnymi szybami". Tak określa się miejsca, do których nie można wejść, nie ma tam alejek i kasy. Są tylko dostawcy, którzy biorą coś z kuchni czy półki, pakują do skrzynki i wiozą do klienta.

Ich popularność rośnie. A wraz z tym zjawiskiem rosną kolejne patologie. Obok jednego z "dark store'ów" przejeżdżam kilka razy w tygodniu. Wąska uliczka zastawiona jest skuterami, porozrzucanymi byle jak. Byle dostawca mógł wyjść, wsiąść i szybko pojechać do klienta, który ma dostać swoje zamówienie w 15 minut. Trudno tam przejechać, łatwo potrącić jakiś skuter albo powożącego nim człowieka.

Druga sprawa to fikcja przepisów w Polsce. Nie jest tajemnicą, że wielu dostawców pochodzi z Indii, Pakistanu lub krajów tego właśnie regionu. I ja nic do tych ludzi nie mam, niech zarabiają. Praca nie jest łatwa, nie jest też przesadnie dobrze wynagradzana.

Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że wielu dostawców jeździ zgodnie z przepisami, uważając na innych i nie blokując ruchu. I bardzo dobrze, super. Niestety spora grupa ma z tym wyraźny problem. I nie tylko ja, marudny Bagiński, to dostrzegam.

Mam więc apel do pracodawców. Jak już wsadzamy kogoś na skuter, to może weźmy takiego, który na tym skuterze umie jeździć i robić to zgodnie z przepisami?

Bo na razie giganci globalnego fast foodu oraz giganci polskiego handlu wynajmują do tej prostej, acz niewdzięcznej roboty ludzi, którzy nie mają pojęcia o jeździe i o przepisach. Jazda po chodniku czy ścieżce rowerowej, ciśnięcie środkiem obwodnicy, przejeżdżanie przez przejścia dla pieszych to jest proszenie się o ofiary śmiertelne. I dotyczy to zarówno obcokrajowców, jak i Polaków.