Więcej światła! Jak radzić sobie z brakiem słońca w długie jesienne wieczory? Świecić sobie słuchawką do ucha

– Chce mi się spać, mniej optymistycznie podchodzę do ludzi, bo i oni są nieuśmiechnięci, narzekam – wylicza objawy jesiennej apatii Iza. Młoda warszawianka nie jest jedyna osobą, która źle znosi krótkie dni i brak słońca.

Od kilku tygodni słońca zaczyna ubywać, dni są krótsze, a chmury odcinają dostęp do poprawiających nastrój promieni słonecznych. Ani się obejrzymy, będziemy żyć w niemal całkowitych ciemnościach - wstawać rano do pracy, kiedy na dworze panuje jeszcze szarówka i wracać, kiedy słońce już dawno zniknie za horyzontem. Obecnie słońce wschodzi o 7:05, a zachodzi o 17:46. Najkrótszy dzień mamy więc jeszcze przed sobą. 22 grudnia będzie trwał zaledwie 8 godzin i 7 minut.

Naukowcy z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie zbadali czy ilość światła ma wpływ na ilość przyjmowanych pacjentów z podejrzeniami depresji. Po przeanalizowaniu materiału z 10 lat okazało się, że rzeczywiście w okresach, w których natężenie światła spadało, lekarze przyjmowali zdecydowanie więcej osób.

Iza z Warszawy, jak sama przyznaje, próbuje sobie dodać energii filiżanką kawy i stara się patrzeć na świat optymistycznie. Ale co zrobić, kiedy domowe sposoby na jesienną szarówkę nie sprawdzają się?

Możemy wymienić zwykły budzik na budzik świetlny. To urządzenie nie wyrwie nas ze snu dźwiękiem, ale światłem, które najpierw będzie się tylko tlić, żeby po kilku minutach w wyznaczonym czasie rozbłysnąć w całej sypialni.

– Ja to wszystko wypróbowałem i to działa – zapewnia doktor Święcicki. Jak tłumaczy w rozmowie z naTemat.pl, za jesienną apatię czy depresje odpowiedzialna jest melatonina, a dokładnie zaburzony rytm wydzielania tego hormonu. Nasz organizm wydziela go więcej kiedy nie ma światła. Mózg zaprogramowany jest tak, że kiedy oczy widzą ciemność, uwalnia się melatonina, która jest jak lek nasenny. Pojawienie się słońca hamuje wydzielanie melatoniny. Jesienią i zimą powinniśmy zatem oszukać nasz mózg i dostarczyć mu więcej światła.

Jak tłumaczy dr Święcicki, taki wyjazd to bardzo dobra sprawa, bo wtedy organizm w naturalny sposób czerpie ze słońca to, co najlepsze. Okazało się również, że pora, jaką Darek przypadkowo wybrał na podróż do Hiszpanii była idealna. – Najlepiej na taki wyjazd udać się późną jesienią. Pozytywny efekt takiej wycieczki może nie utrzyma się całą zimę, ale będzie trwał przez duża jej część – tłumaczy dr Święcicki.

Jeżeli jednak nie możemy nigdzie wyjechać, pomóc mogą spacery. Jesienią niebo jest zwykle zasnute chmurami, więc żeby złapać odpowiednią dawkę słońca taka przechadzka powinna trwać przynajmniej dwie godziny.

– Spędziłem tam 5 miesięcy, to była zima, noc polarna. Przez cały czas było ciemno, ale to nawet dobrze, bo taka sytuacja sprzyjała moim badaniom – opowiada dr Grzegorz Karasiński z Instytutu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk, który zajmował się badaniem atmosfery.

Przyznaje też, że nigdy nie doświadcza jesiennych depresji. – Kiedyś, już w Polsce, pracowałem tak, że budziłem się rano, gdy słońce jeszcze nie wstało. Pracowałem w ciemnym pokoju cały dzień i wychodziłem, kiedy było już ciemno. Pracowałem tak przez miesiąc i nie miałem żadnych objawów depresji – opowiada. Jak zauważa, ważne jest, żeby otaczać się fajnymi ludźmi, pracować w dobrej atmosferze i samemu nie starać się myśleć o depresji.