Pętla kredytu na szyi? Państwo pomoże umorzyć długi. Żeby obywatele mogli być mniej odpowiedzialni

Nowe prawo dotyczące oddłużania może być szczególnie korzystne dla osób, które mają kredyt w frankach. To oni bowiem, po kryzysie, najczęściej mają problem ze spłatami – głównie dlatego, że wartość ich mieszkań znacznie spadła, a wartość kredytów wzrosła. I powstają sytuacje, w których kredyt do spłacenia jest większy niż wartość kupionej nieruchomości. Wówczas nawet po sprzedaniu domu czy mieszkania zostaje sporo do spłacenia – nawet po 100, 200 tysięcy złotych.

Jednocześnie pozostałe pieniądze, uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, zostałyby zwracane wierzycielom. Później zaś część zarobków konsument miałby przeznaczać na dalszą spłatę zobowiązań – wedle ustalonego przez sąd planu spłaty. Do tego sąd i syndyk mogliby kontrolować wydatki takiej osoby. W sytuacji, gdyby kredytobiorca nie mógł pracować z powodów np. zdrowotnych, sąd może po prostu umorzyć jego dług.

Oczywiście, prawo do upadłości konsumenckiej przysługiwałoby tylko osobom uczciwym i rzetelnym – i to również sąd prześwietli. Czyli sprawdzi czy np. obywatel nie brał kredytu z zamysłem jego niespłacenia.

Cieszę się bardzo, że państwo chce pomagać obywatelom z kredytami. Nie cieszę się, że robi to w zasadzie zwalniając ich z myślenia, odpowiedzialności za własne działania i z negocjowania z bankami.

Wiele można mówić o chciwości bankierów, ale i oni sami przecież nie przewidzieli kryzysu. O ile jeszcze "na górze" mogła być o tym mowa, to szary pan i pani z banku nie mieli o tym pojęcia, bo zazwyczaj nie są ekonomistami czy finansistami, tylko pracownikami biurowymi, którzy sprzedają konkretny produkt. To kto miał o tym uprzedzić klienta?

Warto także wspomnieć, że ci, którzy wzięli kredyt we frankach wcale nie mają tak źle. Dziś rata kredytu we frankach jest niższa niż ta, którą płaciliby w złotówkach. Całkowicie kwota całego kredytu wzrosła, podobnie jak sama rata, ale wciąż nie jest wyższa niż miałoby to miejsce w przypadku kredytu w polskiej walucie. Poza tym za kilka długich lat kwota całego kredytu może spaść.

Popieram pomoc państwa w takich sytuacjach, ale nie na zasadzie: zrobimy za ciebie wszystko, a ty tylko będziesz spłacał ratkę. Żaden obywatel w ten sposób nie nauczy się ani tego jak negocjować z bankami, ani jak brać odpowiedzialność za swoje czyny, ani tym bardziej jak sprawnie i odpowiedzialnie poruszać się w świecie finansów. Zamiast leczyć przyczyny, czyli brak wykształcenia ekonomicznego i skomplikowane prawo, które pozwala bankom na umowy pisane drobnym druczkiem i niezrozumiałe dla obywatela, leczy się wyłącznie objawy – które i tak, jeśli miały kogoś doprowadzić do poważnej choroby, już dawno to zrobiły.

Jednocześnie rząd opracowuje rozwiązania, które pozwolą ludziom dalej trwać w myśleniu: nawet jak coś się kompletnie zawali, to oni mi pomogą, jakoś to będzie. Oburzam się tym, bo już zetknąłem się z co najmniej pięcioma osobami, które – zachwycone tymi założeniami – już zastanawiają się jak by tu najłatwiej i najszybciej pozbyć się kredytu we frankach, choć ścian z głodu nie gryzą. Gdyby pomoc dla zapętlonych kredytem była oferowana jako część kompleksowego programu, który pomaga w walce z bankową biurokracją i kompletnym brakiem wiedzy obywateli - to w porządku. Ale w ten sposób wychowujemy kolejne pokolenie ludzi, którzy wejdą w dorosłe życie z przekonaniem, że państwo zrobi za nich wszystko.