Nieślubna siostra, Polonez, cola za 12 złotych i słodkie porno, czyli nowe lokale w Warszawie

Moje dziwne wrażenie, iż już odwiedziłam to miejsce, nie brało się z podróży astralnej, ani ze wspomnień z poprzedniego życia, a z faktu, że nowa knajpka jest po prostu wierną kopią pobliskiego Charlotte na Placu Zbawiciela. Menu składające się z jednej kartki A4 tylko to potwierdza. Mamy śniadania, do których dostaje się w pakiecie koszyk pieczywa z konfiturą i napój (do wyboru kawa, herbata lub sok) w niemal tych samych cenach (okolice 15 złotych), oraz kanapki na zimno po 9 złotych. Przyjemne, szczególnie ta z łososiem i kaparami, choć chleb jest krojony zdecydowanie za grubo. Kanapki na ciepło natomiast mają niefortunną formę i spożywa je się niewygodnie.

Jedną z niewielu rzeczy, jakie różnią Być Może od Charlotte, jest dostępny w lokalu obiad, składający się codziennie z innej zupy oraz drugiego dania, w cenie 24 złotych. Spróbowałam ich dwukrotnie. Są smaczne, ale jak to się mawia – szału nie ma i wiadomej części ciała nie urywa, jednak musimy pamiętać, że nie mamy do czynienia z restauracją, a ze śniadaniownią, która swoje specjały serwuje przez cały dzień, czekając nawet na tych, których zegar biologiczny mocno się rozregulował.

Wracając jednak z praskiego wybrzeża na ul. Poznańską, która stała się zagłębiem modnych knajp (Kaskrut, Tel Aviv, Leniviec, Kraken i Beirut, Koszyki niemal u zbiegu ulicy z Koszykową), klubokawiarnia Polonez ma świetne, niebanalne wnętrze i witającą od progu ścianę, na której za pomocą projektora wyświetlane są sample ze starych polskich filmów – mnie akurat zastała scena z „Salta” Tadeusza Konwickiego.

Miejsce oferuje duży wybór ciekawych alkoholi – między innymi piwo z niewielkiego bieszczadzkiego browaru, oraz nalewki od Kozuby, a także naturalne soki i przekąski, których trudno uświadczyć w kawiarnianych sieciówkach, takie jak pasta z topinambura. Czy w Polonezie będzie się dało bawić, tak jak w pobliskim Beirucie lub Koszykach, czy będzie się tam piło spokojnie i „dla smaku” (bo jest co)? O tym przekonamy się już wkrótce, kiedy miejsce rozkręci się na dobre.

Podejrzewam, że wszyscy wymienieni wyżej dostaliby zawału widząc to, co wyląduje na ich stole w "Pizzy na wypasie". W Ursusie wszystko jest na odwrót - bardzo grube ciasto, zalew dodatków, które raczej nie są włoskie, bo pojawia się chociażby kapusta kiszona, oscypek, ogórek konserwowy (w połączeniu z ananasem), oraz sos czosnkowy, zawsze w pełnej gotowości. To trochę tak, jakby do bigosu dodać listki bazylii. Ale co kto lubi - jest tanio i bardzo sycąco. Tylko mam pewne wątpliwości, czy powinno się to nazywać pizzą.